“ငါတို႔ေတြ ေဝးခဲ့ၾကတယ္”…….ျပန္သြားလို႔ မရေတာ့ေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ခဏခဏျပန္ေရာက္တယ္….

Zawgyiျဖင့္ဖတ္ရန္

ငါတို႔ေတြ ေဝးခဲ့ၾကတယ္။

တစ္ေနရာဆီ ….

ျပန္ေတြ႔ၾကေတာ့ အလႊာေတြ မတူညီၾကေတာ့ဘူး။ အေရာင္ေတြလည္း ေျပာင္းကုန္ၾကၿပီ ….။

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ အေမွာင္ထဲမွာ ….တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ….

ေအာင္ျမင္သူေတြရယ္ ….က်ရံႈးသူေတြရယ္ ….

ေလာကဓံရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြၾကားမွာ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္း ကစားေနၾကတယ္…. ။

ျပန္သြားလို႔ မရေတာ့ေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ခဏခဏျပန္ေရာက္တယ္။

တူညီတဲ့ဝတ္စံုတစ္ခုကို ဝတ္ၿပီး အမိုးတစ္ခုေအာက္မွာ အတူစာသင္ခဲ့ၾကတယ္။

ေတာက္ပတဲ့အျပံဳးေတြနဲ႔အတူ သစ္လြင္တဲ့ရယ္သံေတြ လႊမ္းေနခဲ့တယ္။

တစ္ေယာက္မုန္႔ တစ္ေယာက္လုစားခဲ့ၾကတယ္။

ၾကည္ႏူးစရာ အခိုက္အတန္႔ေတြဟာ….ငါတို႔ဘဝရဲ႕ တစ္ခန္းရပ္ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ပဲ။

ေဝးခဲ့ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ ….

ေလာကဟင္းလင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ …မတူညီတဲ့ ဝတ္ရံုေတြကိုျခံဳၿပီး….ကြဲျပားတဲ့ သမိုင္းေတြကို ေရးေနၾကတယ္။

မဲ့ျပံဳးေတြနဲ႔….ရယ္သံေတြဟာ ေလွာင္က်ိက်ိျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

တစ္ေယာက္အတၱ တစ္ေယာက္လုစားေနၾကတယ္။

ေၾကကြဲစရာ အခိုက္အတန္႔ေတြဟာ….ငါတို႔ဘဝရဲ႕ ဒရမ္မာဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ပဲ….. ။

ေဝးခဲ့တာလည္း ၾကာၿပီဆိုေတာ့….ျပန္ဆံုခ်င္ေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း ….

မတူညီတဲ့ အေရာင္ေတြၾကားမွာ….တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္…..ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ဝန္ေလးေနၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕… ။

ေျသာ္… ငါတို႔ေဝးခဲ့ၾကတယ္။

အကယ္၍ျပန္ေတြ႔ၾကရင္လည္း…..စိတ္ခ်င္းမနီးတာေၾကာင့္…ေဝးေနၾကအံုးမွာပါပဲ… ။

Credit:တင္ေအာင္ထြန္း (ရမၼာ၀တီ)

Unicodeဖြင့်ဖတ်ရန်

“ငါတို့တွေ ဝေးခဲ့ကြတယ်”…….ပြန်သွားလို့ မရတော့ပေမယ့် အိပ်မက်ထဲမှာတော့ ခဏခဏပြန်ရောက်တယ်….

ငါတို့တွေ ဝေးခဲ့ကြတယ်။

တစ်နေရာဆီ ….

ပြန်တွေ့ကြတော့ အလွှာတွေ မတူညီကြတော့ဘူး။ အရောင်တွေလည်း ပြောင်းကုန်ကြပြီ ….။

တစ်ချို့တွေ အမှောင်ထဲမှာ ….တစ်ချို့တွေ အလင်းရောင်အောက်မှာ ….

အောင်မြင်သူတွေရယ် ….ကျရှုံးသူတွေရယ် ….

လောကဓံရဲ့ လှည့်ကွက်တွေကြားမှာ ပြေးတမ်းလိုက်တမ်း ကစားနေကြတယ်…. ။

ပြန်သွားလို့ မရတော့ပေမယ့် အိပ်မက်ထဲမှာတော့ ခဏခဏပြန်ရောက်တယ်။

တူညီတဲ့ဝတ်စုံတစ်ခုကို ဝတ်ပြီး အမိုးတစ်ခုအောက်မှာ အတူစာသင်ခဲ့ကြတယ်။

တောက်ပတဲ့အပြုံးတွေနဲ့အတူ သစ်လွင်တဲ့ရယ်သံတွေ လွှမ်းနေခဲ့တယ်။

တစ်ယောက်မုန့် တစ်ယောက်လုစားခဲ့ကြတယ်။

ကြည်နူးစရာ အခိုက်အတန့်တွေဟာ….ငါတို့ဘဝရဲ့ တစ်ခန်းရပ်ပြဇာတ်တစ်ပုဒ်ပဲ။

ဝေးခဲ့ကြပြီးတဲ့နောက် ….

လောကဟင်းလင်းပြင်ကြီးထဲမှာ …မတူညီတဲ့ ဝတ်ရုံတွေကိုခြုံပြီး….ကွဲပြားတဲ့ သမိုင်းတွေကို ရေးနေကြတယ်။

မဲ့ပြုံးတွေနဲ့….ရယ်သံတွေဟာ လှောင်ကျိကျိဖြစ်နေခဲ့တယ်။

တစ်ယောက်အတ္တ တစ်ယောက်လုစားနေကြတယ်။

ကြေကွဲစရာ အခိုက်အတန့်တွေဟာ….ငါတို့ဘဝရဲ့ ဒရမ်မာဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပဲ….. ။

ဝေးခဲ့တာလည်း ကြာပြီဆိုတော့….ပြန်ဆုံချင်သေးတယ်။

ဒါပေမယ့်လည်း ….

မတူညီတဲ့ အရောင်တွေကြားမှာ….တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်…..နှုတ်ဆက်ဖို့ ဝန်လေးနေကြမယ် ထင်ပါရဲ့… ။

သြော်… ငါတို့ဝေးခဲ့ကြတယ်။

အကယ်၍ပြန်တွေ့ကြရင်လည်း…..စိတ်ချင်းမနီးတာကြောင့်…ဝေးနေကြအုံးမှာပါပဲ… ။

Credit:တင်အောင်ထွန်း (ရမ္မာဝတီ)