တိတ္တဆိတ္ ေအာင္ျမင္သူ

ဒီေခတ္ႀကီးမွာ လူမ်ားမ်ားသိတဲ့လူမွ ေအာင္ျမင္တဲ့လူလို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။
Facebook ကို ၾကည့္လိုက္ Friendlist ထဲ ငါးေထာင္ျပည့္သြား၊ Follower ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနမွ ေအာင္ျမင္တဲ့သူလို႔ အလိုလို သတ္မွတ္ေနၾကတယ္။ အေပါင္းအသင္းေတြ ၾကားထဲလည္း ဒါမ်ဳိးမွ အထင္တႀကီး ရွိတတ္ၾကတယ္။ Facebook မဟုတ္တဲ့ အျပင္ေလာကမွာ ဆိုရင္လည္း လူမ်ားမ်ားသိတဲ့လူမွ ဒီလူက နာမည္ႀကီးဆိုၿပီး လူသိမ်ားမွ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ သတ္မွတ္တာ မ်ားလာတယ္။

ေအာင္ျမင္တဲ့ လူတခ်ဳိ႕ကို လူသိမ်ားၾကေပမယ့္ လူသိတိုင္း ေအာင္ျမင္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေအာင္ျမင္တိုင္းလည္း လူသိမ်ားခ်င္မွ မ်ားတာမ်ဳိးပါ။

လူသိတာမွာ ေကာင္းေသာသိျခင္း၊ ဆိုးေသာသိျခင္း ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ လူဆုိးႀကီး၊ လူညံ့ႀကီးဆိုၿပီး လူေတြအမ်ားႀကီးက ကိုယ့္ကို နာမည္ပ်က္ႀကီးနဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္တြဲသိေနၾကရင္ အဖတ္ဆည္ဖို႔ေတာင္ မလြယ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေနာက္ကို ဒီနာမည္ပ်က္ႀကီးက တစ္သက္လုံး တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနရင္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ လူယုံၾကည္မႈ မရႏုိင္ေတာ့ပါ။ အေပါင္းလကၡဏာနဲ႔တြဲၿပီး လူသိတာမ်ိဳးမွ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းပါတယ္။ လူလိမၼာ၊ လူေတာ္၊ ပညာရွိ၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္သူ ဒါမ်ဳိးမွ ပန္းသတင္း ေလညင္းေဆာင္မယ္၊ ကိုယ့္ေကာင္းသတင္းက ကိုယ္သြားမယ့္ ေနရာကို အရင္ေရာက္ေနရင္ ဘယ္ကိစၥမဆို မလုပ္ခင္က ၿပီးႏွင့္ၿပီျဖစ္မွာပါ။

Facebook ဥပမာနဲ႔ပဲ ေျပာရင္ေတာင္ Facebook Friend ဆိုတာေတြက မ်ားတိုင္းေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အေရမရ အဖတ္မရေတြခ်ည္းပဲတင္၊ သတင္းမပါ၊ ဗဟုသုတမပါ၊ ပညာဉာဏ္မပါ၊ တရားမပါတဲ့ Post ေတြခ်ည္းတင္ေန၊ Share ေနတဲ့ Friend ေတြ မ်ားေနရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ Facebook Timeline ဟာ အမႈိက္ေတြခ်ည္း လာလာပုံတဲ့ လူေတြေၾကာင့္ တစ္ေန႔တျခား ႀကီးႀကီးလာတဲ့ အမိႈက္ပုံႀကီး ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ဒီၾကားထဲ စိတ္ညစ္စရာေတြခ်ည္းတင္၊ ဆဲတာဆိုတာေတြခ်ည္း တင္ေနၾကျပန္ရင္ ကိုယ္ပါမဆီမဆိုင္ သူ႔အပူကူးၿပီး ပူရေလာင္ရဦးမွာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ Friendlist က လူအတန္အသင့္ပဲ ရွိေပမယ့္ တကယ့္လက္ေရြးစင္ေတြ၊ စိတ္ထားေကာင္းသူ၊ ဉာဏ္ႀကီးသူေတြ ျဖစ္ေနရင္ အရည္အေသြးေကာင္းတဲ့ Post ေတြ ဖတ္ရ ဗဟုသုတရ စိတ္ႏွလုံးေအးခ်မ္းရမွာပါ။

ေက်ာ္ၾကားတာနဲ႔ ေအာင္ျမင္တာ ေရာမခ်ဖို႔ လိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာ္ၾကားတိုင္း ေအာင္ျမင္တာ မဟုတ္သလို ေအာင္ျမင္သူတိုင္း မေက်ာ္ၾကားပါဘူး။ လူမသိသူမသိ တိတ္တဆိတ္ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။
ေက်ာ္ၾကားမွ ေအာင္ျမင္တာမ်ိဳးက ပရိသတ္အမ်ားႀကီး လိုအပ္တဲ့ အလုပ္အကိုင္မ်ိဳးေတြမွာဆို ဟုတ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္၊ ေမာ္ဒယ္လ္၊ စာေရးဆရာ ဒါမ်ိဳးအလုပ္ေတြက ေက်ာ္ၾကားရင္၊ လူသိရင္ ပိုၿပီးေအာင္ျမင္တတ္တာမ်ိဳးပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲလိုအလုပ္မ်ဳိးမွာေတာင္ ေက်ာ္ၾကားၿပီး ခ်ာေနရင္ ပိုဆိုးပါတယ္။ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ ကုန္ပစၥည္း လူမသိရင္ သူညံ့တာ လူနည္းနည္းပဲ သိတယ္။ လူသိမ်ားၿပီး ပစၥည္းအရည္အေသြး ည့ံရင္ ကုိယ့္အထုပ္ ကိုယ္ေျဖျပသလို ျဖစ္ေနမွာပါ။

လူသိမွ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုရင္ အလုပ္အကိုင္ သဘာဝကိုက လူသိနည္းရတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ဥပမာ-ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ သူမ်ားႏုိင္ငံကို ေထာက္လွမ္းရတဲ့ သူလွ်ိဳလိုအလုပ္မ်ဳိး ဆိုရင္ လူသိမ်ားဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ လူမ်ားမ်ားသိေလ သူ႔အလုပ္တာဝန္ ထိခိုက္ႏုိင္ေလေလ၊ ကိုယ့္ေသတြင္းနဲ႔နီးေလ ျဖစ္မွာပဲ။ အိမ္ရွင္မ တစ္ေယာက္အတြက္က သားသမီးေတြကို အေကာင္းဆုံး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ႏုိင္ဖို႔က သူ႔အတြက္ အဓိကတာဝန္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ နာမည္ႀကီးမႀကီးက သူ႔အတြက္ အဓိကမက်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးနဲ႔ေဝးရာ ေတာင္ေပၚတစ္ေနရာက ရြာေလးတစ္ရြာမွာ အမႈထမ္းေနတဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ဟာ ဒီရြာေလးနဲ႔ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က လူေတြ က်န္းမာေရးက သူ႔တာဝန္ပဲ။ နာမည္မႀကီးလို႔ ဒီဆရာဝန္ မေအာင္ျမင္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဓာတ္ခြဲခန္းထဲမွာ တကုပ္ကုပ္ ေလ့လာစမ္းသပ္ေနတဲ့ သိပၸံပညာရွင္ေလးဟာ သူ႔ရဲ႕ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္မႈေလးဟာ သူ႔ဘဝပါပဲ။

ေအာင္ျမင္ရင္ ေက်ာ္ၾကားလာတတ္ပါတယ္။ ဓာတ္ခြဲခန္းထဲက သိပၸံပညာရွင္ေလးဟာ တကယ့္ကို ထူးျခားတဲ့ ေတြ႔ရွိမႈႀကီးတစ္ခု ေတြ႔ၿပီး နာမည္ႀကီးသြားတာမ်ဳိး ရွိႏုိင္သလို ရြာက ေစတနာ ဆရာဝန္ေလးအေၾကာင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားၿပီး မီဒီယာက သတင္းေရးရာက နာမည္ႀကီးသြားတာမ်ဳိးလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါမ်ိဳး နာမည္ႀကီးသြားတာဟာ အင္မတန္ရွားပါးေလ့ ရွိၿပီး ဒါမ်ိဳးျဖစ္မလာရင္လည္း ေစတနာ ဆရာဝန္ေလးေၾကာင့္ လူနာေတြ အမ်ားႀကီး ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာသြားတယ္၊ သိပၸံပညာရွင္ေလးဟာ စမ္းသပ္မႈေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ၿပီးေျမာက္သြားတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာနဲ႔သူ ေအာင္ျမင္တာပါပဲ။

လူသိမွ ေအာင္ျမင္တယ္ ထင္တာဟာ ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈဟာ သူမ်ားေပၚမွာ မူတည္တယ္လို႔ ထင္ေနတာလည္း ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာက ကိုယ့္ကို သူမ်ားက တန္ဖိုးျဖတ္တာကိုပဲ အမွန္လို႔ ထင္ေနတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးျဖတ္တဲ့ေနရာမွာ သူမ်ားေတြ ကိုယ့္ကိုတန္ဖိုးျဖတ္တာ တင္မခံဘဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လည္း ျဖတ္ရပါမယ္။ တကယ္က ကိုယ့္ကို ကိုယ့္ေလာက္ ဘယ္သူမွ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ဘူး၊ ကိုယ့္အေျပာင္းအလဲကို ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ေလာက္ အေသးစိတ္ မသိႏုိင္ဘူး။ သူမ်ားတန္ဖိုးျဖတ္တဲ့အတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျဖတ္ေနရင္ ဒုကၡေတြ႔တတ္ပါတယ္။

တစ္ေယာက္တည္း တရားက်င့္တဲ့ သူေတာ္စင္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္တုိးတက္လဲ အကဲျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္နားကို လာဆည္းကပ္တဲ့သူေတြဟာ ကိုယ့္ကို တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အျပင္ အေႏွာင့္အယွက္ေတာင္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားက်င့္တဲ့သူေတြဟာ သုသာန္လို၊ ေတာႀကီးမ်က္မည္းလို လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ေနရာမ်ိဳးကို ေရြးၿပီး တရားက်င့္ရပါတယ္။ ဒါမွ စိတ္အာ႐ုံ ေထြျပားတာနည္းၿပီး တရားေပါက္တာ ျမန္ႏုိင္လို႔ပါ။ ပရိသတ္လိုတဲ့ စာေရးဆရာလိုဟာမ်ဳိးမွာလည္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အခန္းတံခါးပိတ္၊ ဖုန္းပိတ္ၿပီး စာေရးႏုိင္မွ တကယ့္ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြ ထြက္တာပါ။ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ၊ အဆိုရွင္ေတြ အတြက္လည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း အသံေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တာ၊ အမူအရာေတြ လုပ္တာမ်ိဳးေတြ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
လူမ်ားမ်ား သိသြားတဲ့အခါမွာ အဲဒါကို ကိုယ္က သာယာသြားရင္ လမ္းေခ်ာ္ၿပီး မူရင္းအလုပ္ ထိခိုက္ပါတယ္။ တင္းနစ္မွာ ေအာင္ျမင္ၿပီး ကမာၻ႔အဆင့္ ေရာက္လာတဲ့ တင္းနစ္မယ္ေလး တစ္ေယာက္ ကိုကိုကာလသားတို႔အႀကိဳက္ ေမာ္ဒယ္လ္လိုလို ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးလိုလို စိတ္ေယာင္သြားရွာၿပီး မူရင္းျဖစ္တဲ့ တင္းနစ္မွာ က်ဆင္းရာက တျဖည္းျဖည္း ျမဳပ္သြားလိုက္တာ ခုဆို အသံေတာင္ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။

စနစ္တက် ႏုိင္ငံေရးကို ေဝဖန္ႏုိင္လို႔ နာမည္တက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသုံးသပ္သူဟာ ပရိသတ္ေတြအႀကိဳက္ လိုက္ၿပီး ေဝဖန္ရင္၊ ကိုယ့္ပရိသတ္ မႀကိဳက္မွာစိုးၿပီး သူ႔အျမင္ကို မထုတ္ေဖာ္ရဲရင္ သူ႔သုံးသပ္ခ်က္ေတြ က်ဆင္းလာမွာပါ။ ဒီလိုပဲ လူငယ္ေျခတက္ ေဘာလုံးသမားဟာ ပရိသတ္ေတြ အားေပးမႈမွာ သာယာၿပီး အေျခခံေဘာလုံးေလ့က်င့္မႈမွာ အားနည္းရင္ တျဖည္းျဖည္း ေျခစြမ္းေပ်ာက္ၿပီး ပရိသတ္အားေပးမႈလည္း သုညထိ ေရာက္သြားမွာပါ။

ေအာင္ျမင္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ အမ်ားႀကီး နယ္ပယ္အစုံမွာ ရွိသလို ေအာင္ျမင္ပုံ ေအာင္ျမင္နည္းေတြကလည္း မ်ဳိးစုံရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ လူသိရွင္ၾကား ေအာင္ျမင္သူေတြ ရွိသလို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ တိတ္တဆိတ္လည္း ေအာင္ျမင္လို႔ ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။

The Voice