ဆက္ဆံေရး - Myanmar Cele News

ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္စိတ္ညစ္ရတာဟာ စားဝတ္ေနေရးေႀကာင့္ျဖစ္တာ အင္မတန္ နဲတယ္၊၊ ေသခ်င္ ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲတာဟာ ဆက္ဆံေရးမွာ သေဘာထား မမွန္လို႔ပါ၊၊ ဆက္ဆံေရး မေျပလည္ လို႔ပါ၊၊

ကိုယ့္ဘဝမွာ အစစအရာရာ အဆင္ေျပဖို႔ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္ဟာ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းဖို႔ပဲ၊၊ ဆက္ ဆံေရး မေကာင္းရင္ ႀကီးပြားေရး တိုးတက္ေရးမွာ အခက္အခဲ မ်ားမယ္၊၊ တျခားအရည္အခ်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ ဆက္ဆံေရးမေကာင္းရင္ မႀကီးပြားနိုင္ဘူး၊၊ ဆက္ဆံေရးေကာင္းဖို႔ဆိုတာ စိတ္ေန သေဘာထား မွ်တမႈ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈ ရွိရုံေလာက္နဲ႔ မရေသးဘူး၊၊ အေျပာအဆို ေျပျပစ္ဖို႔၊ ျပတ္သားဖို႔လည္း လိုတယ္၊၊ ဒါေႀကာင့္ ေျပာပံုဆိုပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာရမယ္၊ ေလ့က်င့္ရမယ္၊၊ လူလူခ်င္း ဆက္ဆံေရးသည္ပင္လွ်င္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ ပိုျပီး ရင့္က်က္တဲ့သူ ျပည့္ဝတဲ့သူ ျဖစ္လာေအာင္ အေထာက္အကူ ေပးနိုင္တယ္၊၊ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္ရင္၊ ရင့္က်က္တဲ့သူ ျပည့္ဝတဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္ရင္ စကားေျပာတဲ့အခါမွာ သတိနဲ႔ဥာဏ္နဲ႔ ယွဥ္ျပီး ေျပာတဲ့ အေလ့အက်င့္ကို လုပ္မွျဖစ္မယ္၊၊

ကိုယ္နဲ႔ တျခားလူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးဟာ ကိုယ့္ကို သတိနဲ႔ ေနဖို႔ရာ မဆံုးနိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းကို ေပးတယ္၊၊ အဲဒီလိုသတိနဲ႔ေနတဲ့ အေလ့အက်င့္ကို လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ဆက္ဆံေရးေႀကာင့္ ျဖစ္တဲ့ စိတ္ပင္ပန္းမႈကိုလည္း ေလွ်ာ့နည္း သြားေစနိုင္တယ္၊၊

In fact many of the people who cause us the most stress may be people we love very deeply.
တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကို အမ်ားဆံုး စိတ္ပင္ပန္းေစတဲ့ သူေတြဟာ ကိုယ္ အင္မတန္ နွစ္နွစ္ကာကာ ခ်စ္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနနိုင္တယ္၊၊

လူေတြကို ခ်စ္တတ္တာဟာ အဆင့္ျမင့္တဲ့ အနုပညာ ျဖစ္ပါတယ္၊၊ လွတဲ့ဆက္ဆံေရးဟာ အနုပညာ ျဖစ္ပါတယ္၊၊ ဆက္ဆံေရးလွမွ ဘဝ လွမယ္၊၊ လူတေယာက္ကို ကိုယ့္ဘဝထဲကေန ထုတ္ပယ္လိုက္တိုင္း ထုတ္ပယ္လိုက္တိုင္း ကိုယ့္ေလာကဟာ က်ဥ္းသြားတယ္၊၊ အဲဒီလို ထုတ္ပယ္ ရတာေတြ မ်ားလာလို႔ရွိရင္ ကိုယ့္ဘဝဟာ ႀကာေလ က်ဥ္းေလ၊ ႀကာေလ က်ဥ္းေလ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္၊၊ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အသံုးခ်ဖို႔ မရည္ရြယ္ဘဲ ခင္မင္မႈကိုအဓိကထားတဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာ စိတ္ေက်နပ္မႈကို အမ်ားဆံုးေပးတဲ့ ဆက္ ဆံေရးျဖစ္တယ္။ အခုေခတ္မွာ အတၱစိတ္ ပိုအားႀကီး လာတယ္။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့စိတ္ ပိုအားႀကီး တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္လို အသံုးခ်လို႔ရမလဲ ဆိုတာကို ပိုေတြး လာတယ္။ အဲဒါေႀကာင့္ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕ဘဝဟာ ေျခာက္ခမ္း သြားေနတယ္။

တခုခုကို ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အသံုးမခ်ခ်င္တဲ့ အခါက်မွ သူ႔ရဲ႕ တန္ဖိုးအမွန္ကို သိရတယ္။ ကိုယ့္ကို အသံုးခ် ဖို႔ စိတ္ကူးတယ္ဆိုတာကိုက တနည္းအားျဖင့္ ေစာ္ကားတာကိုခံလိုက္ရသလိုပဲ၊၊ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တာမွ မဟုတ္ တာ၊ ေလးစားတာမွ မဟုတ္တာ၊ တန္ဖိုးထားတာမွ မဟုတ္တာ၊၊ ကိုယ့္ကို တန္ဖိုး ခ်လိုက္တာ။ တန္ဖိုး ျဖတ္ လိုက္တာကို ခံလိုက္ရတာ။ တန္ဖိုး ျဖတ္လိုက္တာဟာ တန္ဖိုး ခ်လိုက္တာ တမ်ိဳးပဲ။ လူေတြဟာ တေယာက္ ကို တေယာက္ ေတြ႕တာနဲ႔ တနည္းနည္းနဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္ခ် လိုက္တယ္။

အဲဒီ တန္ဖိုးျဖတ္ထားတာ ေပၚမွာ မူတည္ ျပီးေတာ့ ဆက္ဆံ ႀကတယ္။ အထင္ ႀကီးေနရင္ တမ်ိဳး ဆက္ဆံ တယ္။ အထင္ေသးေနရင္ တမ်ိဳး ဆက္ဆံတယ္။ အထင္ႀကီးတယ္ ဆိုတာ တန္ဖိုးျဖတ္တာ တမ်ိဳးပဲ။ အထင္ေသးတယ္ ဆိုတာလည္း တန္ဖိုးျဖတ္တာ တမ်ိဳးပဲ။ အထင္ႀကီးတာ အထင္ေသးတာ မရွိရင္ တန္ဖိုးျဖတ္တာ မရွိဘူး။ လူတေယာက္ကို တန္ဖိုး ျဖတ္လိုက္တာနဲ႔ အဲဒီလူကို တန္ဖိုး ခ်လိုက္တာပဲ။ လူဆိုတာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ ရတဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး။ ေလာကမွာ ငါ့အတြက္ သံုးလို႔ရတာမွ တန္ဖိုးရွိ္တယ္လို႔ ေျပာမလား။

ကိုယ့္အတြက္ အသံုးဝင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ အသံုးမဝင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ျမတ္နိုးတတ္တဲ့စိတ္၊ ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္၊တန္ဖိုး ထားတတ္တဲ့စိတ္ ရွိသင့္တယ္။ အဲဒီလို စိတ္မ်ိဳးရွိမွသာ အဲဒီလူဟာ ဘာကို ျမင္ရျမင္ရ ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ ျဖစ္မယ္။ ကိုယ္ အသံုးခ်ဖို႔ ရလို႔ ေပ်ာ္တာနဲ႔ သူ႔ကို လက္နဲ႔ေတာင္ မတို႔ပဲနဲ႔ ျမင္ရရုံ သက္သက္နဲ႔ ေပ်ာ္တာနဲ႔ ဘယ္ဟာက အဆင့္အတန္း ျမင့္သလဲ။ လိုခ်င္ ေနႀကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္နိုးတဲ့ စိတ္ေတာ့ တကယ္မရွိႀက ဘူး။ ဒါေႀကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို တကယ္ မရႀကတာပါ။

လူလူခ်င္း ဆက္ဆံေရးမွာလည္း ဒီလူတေယာက္ကို ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ဖို႔ သက္သက္ သေဘာ မထားရဖူး။ အသံုးခ်ဖို႔ သေဘာထားတာ တန္ဖိုးခ်လိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ကို တန္ဖိုးထား တယ္ ေလးစားတယ္၊ သူဟာ ကိုယ့္ေလာကထဲမွာ ရွိတယ္၊ သူဟာ ကိုယ့္ဘဝထဲမွာ ရွိတယ္၊ သူဟာ ကိုယ့္ ဘဝကို တနည္းအားျဖင့္ အဓိပၸါယ္ ရွိေစတယ္။ ကိုယ္နဲ႔မသိတဲ့သူ၊ မပတ္သက္တဲ့သူပဲ ျဖစ္ေစအံုးေတာ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ သူတို႔ ရွိေနတာကိုက တိုက္ရုိက္ မဟုတ္ေတာင္မွ သြယ္ဝိုက္တဲ့ နည္းနဲ႔ ကိုယ့္ကို အေထာက္အပံ့ ေပးေနတယ္။

ဒါေႀကာင့္ ကိုယ္မသိတဲ့သူကိုေတာင္မွ ကိုယ္တတ္နိုင္သေလာက္ အက်ိဳးျပဳရမယ္။ သူ႔မွာ တန္ဖိုးထားစရာ စိတ္ေန သေဘာထားေလးေတြ၊ သူ႔ေစတနာ၊ သူ႔ေမတၱာ၊ အဲဒါေတြကို အာရုံျပဳျပီးေတာ့ ေလးစားတဲ့စိတ္ တန္ဖိုး ထားတဲ့စိတ္ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ဆက္ဆံရတာ အင္မတန္ ေလးနက္တယ္။ သူ႔ဆီက ဘာရနိုင္သလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေတြးျပီးေတာ့ ဆက္ဆံရရင္ ေက်နပ္မႈ မရနိုင္ဘူး။ စိတ္ဆင္းရဲမႈကိုပဲ ရမယ္။

လူဆိုတာ လူအမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံမႈ ရွိရမယ္။ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ ရွိရမယ္။ လုပ္စရာရွိတာေတြကို တိုင္ ပင္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္သေဘာထား ကိုယ့္အႀကိဳက္ကို သူ႔ကိုေျပာျပ၊ သူ႔သေဘာထား သူ႔အႀကိဳက္ကိုလည္း ေမးျပီးေတာ့ နားေထာင္ျပီးေတာ့ ညွိျပီး အားလံုးအတြက္ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒါမွ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းဟာ အဆင္ေျပမယ္၊ တိုးတက္မယ္။

ကိုယ့္မွာလည္း အေတြ႔အႀကံဳ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရမယ္။ ဥာဏ္ပညာ တိုးတက္မယ္၊ ရင့္က်က္မယ္။ ကိုယ္ သိထား တာေတြ တတ္ထားတာေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမ်ားဆီက ရတာေတြပဲ။ လူအမ်ားနဲ႔ မဆက္ဆံရင္ ကိုယ့္မွာ ရနိုင္တဲ့ ပညာေတြ မရေတာ့ဘူး။ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရး မရွိေတာ့ရင္ ကိုယ့္ဘဝ ဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ လူဆိုတာ တေယာက္တည္းေနလို႔ ရတာ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုးနဲ႔ အျမဲတမ္း ဆက္စပ္ေန တယ္။

တေယာက္တည္းေနရင္ အခုေလာက္ မသိနိုင္ဘူး။ တေယာက္တည္းေနရင္ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ ဆိုတာေတြ လည္း ျဖစ္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သည္းခံတာ၊ ခြင့္လြတ္တာ၊ နားလည္မႈ ေပးနိုင္တာ၊ အက်ိဳးကိုလိုလား တာ စတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားေတြလည္း ျဖစ္ေပၚခြင့္ ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ၊ အသိဥာဏ္ ျမင့္မားမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြဟာ လူ႔အသိုင္းအ ဝိုင္းႀကီးမွာေနရင္း လူေတြအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရင္းကေန ျဖစ္ေပၚလာတာေတြ ျဖစ္တယ္။

တေယာက္တည္းေနရင္ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ထြက္ေပၚနိုင္သမွ် အရည္အခ်င္း အားလံုး ထြက္ေပၚခြင့္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေတြကို စဥ္းစားမိတဲ့အခါ ငါ အခုလို လုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ျပီး သိသင့္တာေတြ သိလာရတာ ဟာ လူအမ်ားႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူးေတြ ပါေနတယ္။ တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ ေက်းဇူးေတြ ပါေနတယ္။ တိရစာၦန္ေတြ သစ္ပင္ ၊ ေရ၊ ေျမ၊ ေတာေတာင္ သဘာဝ အားလံုးပါမက်န္ ေက်းဇူး ရွိႀကပါတယ္။ အခုေခတ္မွာရွိတဲ့ လူေတြတင္မကဘူး၊ ေရွးေခတ္တုန္းက ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ သမိုင္းမွာ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ လူေတြရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ ေတြဟာ ငါ့ကို လာျပီး အက်ိဳးျပဳေနတယ္။

သူတို႔ေႀကာင့္ ငါ့မွာ အက်ိဳးရွိေနတယ္။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ အခုလို အားလံုးရဲ႕ ေက်းဇူးကို ပိုျပီး သိလာတဲ့ အတြက္ေႀကာင့္ ကိုယ္ တတ္နိုင္သေလာက္ နဲနဲေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္တယ္။ အမ်ားအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ ခ်င္တယ္။

လူဆိုတာ လူေတြနဲ႔ အတူေနရတယ္။ ဒါေႀကာင့္ လူေတြအေႀကာင္း မ်ားမ်ားသိဖို႔ လိုတယ္။ လူတေယာက္ အေႀကာင္းကို သိလိုက္ရတိုင္း သိလိုက္ရတိုင္း အတုယူစရာ ၊ နည္းယူစရာ ၊ သင္ခန္းစာယူစရာေတြ အမ်ားႀကီးရတယ္။ ကိုယ္က လူေတြအေႀကာင္း မ်ားမ်ားသိထားရင္ လူေတြနဲ႔ေနရတာ၊ ေျပာရဆိုရတာ၊ လုပ္ရကိုင္ရတာ ပိုျပီးအဆင္ေျပတယ္။

ဒါ့အျပင္ သူမ်ားအေႀကာင္း သိရတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္အေႀကာင္းလည္း ပိုသိလာတယ္။ ကိုယ့္အေႀကာင္းကို ပိုသိေလေလ သူတပါးကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာနိုင္ေလေလ ျဖစ္လာတယ္။ လူတေယာက္ကို ျမင္တာနဲ႔ “ငါ ကိုယ္ခ်င္းစာေတာ့မယ္။ ငါ့ကို ေအးေအးေဆးေဆး ေလးေလးစားစား တန္ဖိုးထားျပီးေတာ့ ေျပာမယ္၊ ဆိုမယ္၊ ဆက္ဆံမယ္ ဆိုရင္ ငါ ႀကိဳက္တယ္။ ထို႔အတူပဲ သူ႔ကို ငါက ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာမယ္၊ ေဒါသနဲ႔ မေျပာဘူး။ ကိုယ္ခ်င္းစာျပီးေတာ့ ေျပာမယ္၊ ေလးေလးစားစား ေျပာမယ္” ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေျပာႀကည့္၊ ဆက္ဆံေရးဟာ အမ်ားႀကီး အဆင္ေျပလာနိုင္ပါတယ္။

ဒီဆက္ဆံေရးထဲမွာပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားဟာ အင္မတန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ေနသေဘာထား ျဖစ္လာနိုင္တယ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့စိတ္နဲ႔ သူ႔ကို ဆက္ဆံလိုက္တာဟာ သူ႔ကို အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္တာပဲ။ အေကာင္းဆံုး ေစတနာနဲ႔ သူ႔ကို အရုိးသားဆံုး ဆက္ဆံလိုက္တာဟာ သူ႔ကို အေကာင္ ဆံုး လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္တာပဲ။ ပရိယာယ္ မသံုးပဲနဲ႔ ရိုးရိုးသားသား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ဆံတာဟာ လူတေယာက္ကို ကိုယ္ကေပးနိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးအရာ တခု ျဖစ္တယ္။

ကိုယ့္စိတ္၊ ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ သူတပါးရဲ႕ စိတ္၊ သူတပါးရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္ျပီးေတာ့ အားလံုးအ တြက္ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံတတ္တဲ့သူ၊ အဆင္ေျပေအာင္ သေဘာထားခ်င္း၊ အႀကိဳက္ခ်င္း ညွိျပီး အလုပ္ လုပ္တတ္တဲ့ သူက ေရရွည္မွာ ပိုျပီး အဆင္ေျပမယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္။ အသက္ႀကီးသြားတဲ့ အထိ သူ႔ဘဝကို ေက်ေက်နပ္နပ္ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေနနိုင္မယ္။ လူအမ်ားဟာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ရန္မျဖစ္ရုံ

ေလာက္ အဆင္ေျပေအာင္ စကားေခ်ာေအာင္ ေျပာျပီးေတာ့ ဆက္ဆံသြားႀကတာ မ်ားတယ္။ တကယ္ စိတ္ထဲရွိတာကို ရုိးရုိးသားသား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပီးေတာ့ သေဘာထား အယူအဆ ခံယူခ်က္ခ်င္း မတူေတာင္မွ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေလးစားနိုင္တဲ့ တန္ဖိုးထားနိုင္တဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကို ရနိုင္ဖို႔ဆိုတာ နွစ္ဦးလံုးမွာ အင္မတန္ ရင့္က်က္ဖို႔ လိုသလို နွစ္ဦးစလံုးမွာ အင္မတန္ သတၱိရွိဖို႔ လိုတယ္။

အားငယ္တတ္တဲ့လူဟာ အႀကိဳက္ကို ေျပာမွပဲ လက္ခံတယ္။ အားငယ္တတ္တဲ့ လူဟာ ရုိးသားပြင့္လင္းတဲ့ ဆက္ဆံေရး ၊ creative ျဖစ္တဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကို မရနိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တကယ္ ယံုႀကည္မႈ မရွိတဲ့သူ ဟာ သူတပါးရဲ႕ အေထာက္အကူကို လိုခ်င္ေနတယ္။ သူတပါးရဲ႕ သေဘာတူမႈကို မွီခိုေနတယ္။ သူ႔ကို ေထာက္ခံတဲ့ သူကိုမွ သေဘာက်တယ္။ ငါ့အယူအဆကို လက္မခံရင္ ငါ့ရန္သူလို႔ သေဘာထားတယ္။

communication, communion နဲ႔ union ေျပာဆိုျခင္း ၊ ေပါင္းစည္းျခင္း၊ စုစည္းျခင္းဆိုတဲ့ စကား လံုးေတြဟာ အဓိပၸာယ္ခ်င္း ဆက္စပ္ေနတယ္။ ေျပာဆိုျခင္းဆိုတဲ့ စကားကိုက ေပါင္းစပ္ျခင္း၊ တြဲစပ္ျခင္း၊ အသိအျမင္ ဖလွယ္ျခင္း၊ အသိအျမင္ မွ်ေပးျခင္း ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြကို ရည္ညႊန္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေျပာဆိုတာဟာ ပူးေပါင္းတာပဲ။ နားလည္သြားတယ္၊ သေဘာေပါက္ သြားတယ္၊ ကိုယ့္အျမင္ ကိုယ့္ ခံစားခ်က္ေတြကို သူသိသြားတယ္၊ သူ့႔အျမင္ သူ႔ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ သိသြားတယ္။

အဲဒီလို သိသြားတဲ့အတြက္ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ဆက္စပ္မိသြားတယ္။ သူ႔စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ ဆံုေတြ႕သြားတယ္။ ေပါင္းမိသြားတယ္။ ဆက္မိသြားတယ္။ ဒီလို စိတ္ခ်င္း ေတြ႕သြားတာဟာ အယူအဆ တူသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ သေဘာ တူသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ တေယာက္ရဲ႕အျမင္ကို တေယာက္ နားလည္သြားတာ၊ တေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို တေယာက္ သိသြားတာပဲ။ သေဘာေပါက္တာနဲ႔ သေဘာတူတာဟာ မတူပါဘူး။ သေဘာတူနိုင္တဲ့ အေျခအေန ရွိရင္ သေဘာတူသင့္ရင္ တူမယ္။ သေဘာမတူခ်င္ဘူး ဆိုရင္လည္း ကိစၥမရွိဘူး၊ ရတယ္။ သေဘာေပါက္ဖို႔က ပထမအဆင့္။

ကိုယ္ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရး မရလို႔ စိတ္ဆိုးတယ္၊ ေဒါသျဖစ္တယ္ ဆိုတာက သဘာဝက်တဲ့ ခံစားခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေနရာမွာ ေဒါသ မျဖစ္တတ္ရင္ အင္မတန္ တရားဥာဏ္ေတြ ရင့္က်က္ေနလို႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္အခြင့္အေရး ဆံုးရႈံးေနတာကို ဆံုးရႈံးေနမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ ဥာဏ္နည္းလို႔ရင္လည္း ျဖစ္ရမယ္။

သို႔ေသာ္ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ရေအာင္ လုပ္တဲ့အခါမွာ သေဘာထားမွန္မွန္ လုပ္နည္းမွန္မွန္နဲ႔ လုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ေျပာရဲဆိုရဲတယ္၊ ရသင့္တာ ရေအာင္ ေဆြးေႏြးနိုင္တယ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အခြင့္အေရးအတြက္ ခိုင္ခိုင္ မာမာ ရပ္တည္နိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး ရွိတဲ့သူ ဆိုတာက ကိုယ့္ ခံစားခ်က္ကိုလည္း သိရမယ္။ အဲဒီ ခံစားခ်က္ကိုလည္း တဖက္လူ နားလည္ေအာင္ ေျပာျပတတ္ ရမယ္။ ေျပာျပနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိရမယ္။ အဲဒီလို ေျပာတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ (integrity) ကိုလည္း မထိခိုက္ေစရဘူး။ တဖက္သားရဲ႕ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ကိုလည္း မထိခိုက္ေစရဘူး။ ထိန္းသိမ္းရမယ္။

စိတ္ခိုင္မာတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ ယံုႀကည္မႈ ရွိေနတာေႀကာင့္ တဖက္သားက အဲဒီ တည္ျငိမ္မႈဘက္ကို အဆြဲခံရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တည္ျငိမ္တဲ့ အမူအရာဟာ အတြင္းစိတ္ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို ေဖာ္ျပေနလို႔ပဲ။ တည္ျငိမ္ေအးေဆးတဲ့ အမူအရာဟာ ဆြဲေဆာင္နိုင္တဲ့ အင္အား ရွိတယ္။ ကိုယ့္ကို ရန္လုပ္တဲ့သူက ေယာက္က်ားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ရဲ႕ တည္ျငိမ္မႈကို သူ ခံစားလိုက္ရျပီ။ ကိုယ့္မွာ မိမိကိုယ္ကို ယံုႀကည္မႈ (self-confidence) ရွိေနတာကိုလည္း တဖက္သားက ခံစားျပီး သိသြားျပီ။

ကိုယ္က နဂိုကတည္းက ေႀကာက္စိတ္ ရွိေနရင္ သူက ေဒါႀကီးေမာႀကီးနဲ႔ ေျပာတာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ ကာကြယ္ေတာ့မယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ခိုင္မာမႈ လံုျခံဳမႈရွိရင္ သူ႔စကားကို ဆံုးေအာင္ နားေထာင္နိုင္တယ္။ အဲဒီလို လံုျခံဳမႈရွိဖို႔ ဆိုတာကိုက စိတ္ထဲမွာ သတိရွိမွ ရမယ္။ သတိရွိလို႔ရွိရင္ လံုျခံဳလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုႀကည္မႈ ရွိလာတယ္။ ကိုယ္က သူ႔စကားကို ေအးေအးေဆးေဆး နားေထာင္လိုက္ရင္ သူ႔စိတ္ နဲနဲ ျငိမ္သြားတဲ့အခါ ကိုယ့္စကားကိုလည္း သူက နားေထာင္မယ္။

အဲဒီလိုဆိုရင္ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးလို႔ ရျပီ။ ေဆြးေႏြးလို႔ ရသြားရင္ သေဘာထားျခင္း ညွိလို႔ရေတာ့မယ္။ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ ရွိေနရင္ေတာင္ နားလည္မႈတမ်ိဳးေတာ့ ရမယ္။ ေဒါသႀကီးတာ ခိုင္မာတဲ့သေဘာ မဟုတ္ဘူး။ ထြက္ေျပးတာ၊လြယ္လြယ္နဲ႔ အေလွ်ာ့ေပးတာ ခိုင္မာတဲ့ သေဘာ မဟုတ္ဘူး။ရန္ျပန္ေတြ႕တာလည္း ခိုင္မာတဲ့သေဘာ မဟုတ္ဘူး။ ေအးေဆးတာ တည္ျငိမ္တာ ခိုင္မာတဲ့သေဘာ ျဖစ္တယ္။

ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္သိရင္ စိတ္ကို ေအးခ်မ္းေအာင္ ထားနိုင္လာတယ္ ဆိုရင္ အဲဒီ ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ သူ႔ကို ေအးေအးေဆးေဆး ေလးေလးစားစား ေမတၱာ ကရုဏာနဲ႔ ဆက္ဆံရင္ မိတ္ေဆြ ျဖစ္သြားေတာ့မွာပဲ၊၊ ရန္သူကို မိတ္ေဆြ ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္နိုင္တဲ့ နည္းဟာ ဒီတနည္းပဲ ရွိတယ္၊၊ လက္စားေခ်တဲ့နည္းနဲ႔ ရန္သူကို မိတ္ေဆြ ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္လို႔ မရဘူး၊၊ လူတိုင္းဟာ အဲဒါမ်ိဳးကို လိုခ်င္ႀကပါတယ္၊၊ ကိုယ္ကအရင္ ေပးနိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္၊၊

လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးမွာ ကိုယ့္ဘက္က တာဝန္ကို ကိုယ္ယူရမယ္၊၊ ကိုယ့္အျမင္ ကိုယ့္ရႈေထာင့္ ကိုယ့္ သေဘာထားေတြ၊ ကိုယ့္အေတြး၊ ကိုယ့္ခံစားခ်က္၊ ကိုယ့္အျပဳအမူေတြ မလြဲေအာင္မမွားေအာင္ ကိုယ့္ဘက္က တာဝန္ကို ကိုယ္ယူရမယ္၊၊ ဒါေႀကာင့္ စကားေျပာတဲ့အခါကိုယ့္သေဘာထား၊ကိုယ့္ခံစားခ်က္၊ ကိုယ့္အျပဳအမူ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေျပာပံုဆိုပံု၊ စကားလံုး အသံုးအနႈန္း၊ အသံေန အသံထား ေတြကို သိေနရမယ္၊၊ သိေနမွ တာဝန္ယူနိုင္မယ္၊၊

ဆက္ဆံေရးမွာ ေျပာရဆိုရတဲ့ အခါ၊ ေႀကာက္ေနတဲ့ ခံစားမႈ စိုးရိမ္ေနတဲ့ ခံစားမႈ ျဖစ္ေနတဲ့ အခါ၊ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ အခါ၊ ဒုကၡေရာက္နို္င္တယ္လို႔ ခံစားေနရတဲ့ အခါ မ်ိဳးမွာေတာင္ ေျပာေနဆိုေနတာကို သတိထားနိုင္ရင္ သိျပီးေျပာနိုင္ရင္ ဆက္ဆံေရး ထူးထူးျခားျခား တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ လာေအာင္ လုပ္နိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ တိုးလာနိုင္တယ္၊၊ ဆက္ဆံေရး ပိုေကာင္းလာဖို႔ ဆိုရင္ ေျပာတာဆိုတာ ပိုျပီးအဆင္ေျပဖို႔လိုတယ္၊၊ ထိေရာက္ဖို႔ လိုတယ္၊၊

အဲဒီလို ဆက္ဆံေရး ေကာင္းဖို႔နဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပာနိုင္ဆိုနိုင္ဖို႔ ဆိုရင္ ဆက္ဆံေရးကို အားေကာင္းေစတဲ့ အခ်က္ေတြကို သိေနေအာင္ သတိထားတဲ့ အေလ့အက်င့္ လုပ္ရတယ္၊၊ ကိုယ့္စိတ္ရဲ႕ အေျခအေန၊ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အေျခအေနေတြကို သိေနရမယ္၊၊ ျပီးေတာ့ အေတြးေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ေႀကာက္တာ စိုးရိမ္တာေတြ၊ ေျပာပံုဆိုပံုေတြ၊ ႀကိဳက္တာ မႀကိဳက္တာေတြ၊ သေဘာထားေတြ၊ ေစတနာေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ေတြ၊ ဒါေတြကို သိေနရမယ္၊၊ ကိုယ့္မွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို သိေနရုံတင္ မကဘူး၊၊ သူ႔မွာ ျဖစ္ေနတာကိုပါ သိေနရမယ္၊၊ နွစ္ဦးနွစ္ဖက္လံုး အျပန္အလွန္ အဲဒီလို သိေနရင္၊ သိထားရင္ ေျပာေရးဆိုေရး ပိုျပီး ထိေရာက္မယ္၊ အဆင္ေျပမယ္၊၊

ေျပာတာဆိုတာ အဆင္ေျပမွ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပမယ္၊၊ ဒါေႀကာင့္ မေျပာခင္ မဆိုခင္ ကတည္းက ကိုယ့္သေဘာထား မွန္ရဲ႕လား၊ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ၊ ေတာင္းဆိုထားတာ သဘာဝ က်ရဲ႕လား၊ မွ်တရဲ႕ လား၊ ျဖစ္နိုင္ရဲ႕လား၊ တဖက္သတ္ အနိုင္ ရခ်င္ေနတာလား၊ နွစ္ဖက္လံုးရဲ႕ အခက္အခဲ ေျပလည္ခ်င္တာ လား၊ကိုယ့္ဂုဏ္တက္ျပီး သူ႕ဂုဏ္က်ေအာင္ ေျပာခ်င္ေနတာလား၊၊ အဲဒါေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တိတိက် က် သိထားရမယ္၊၊ ကိုယ့္ ခံစားခ်က္၊ ကိုယ့္ ရႈေထာင့္နဲ႔ ကိုယ့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ကိုယ္ ေျပာခ်င္တာေတြ ထဲမွာပဲ ျမဳပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ေျပာဆိုမႈ ဆက္သြယ္မႈ ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး၊၊ ခက္ခဲတဲ့ လူလူခ်င္း ဆက္ဆံေရး အေျခအေနမွာ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ သိေနတဲ့သတိ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ သည္းခံနိုင္ မႈရွိလို႔၊ ဥာဏ္ပညာနဲ႔ ယွဥ္တဲ့၊ တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိတဲ့၊ ခိုင္မာတဲ့ သေဘာထားေတြဟာ ထြက္လာနိုင္တယ္၊၊

ကိုယ့္ဘဝ အေျခအေန တိုးတက္လာခ်င္ရင္ ကိုယ့္စိတ္ထားကို ျမွင့္ရမယ္၊၊ ကိုယ့္ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကို ျမွင့္ရမယ္၊၊ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ မ်ားေအာင္ စိတ္ထားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လူေတြကို ဆက္ဆံရမယ္၊၊ တတ္နိုင္ သေလာက္ ကိုယ့္ေႀကာင့္ လူေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ရမယ္၊၊ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ရမယ္၊၊ အဲဒီလို လုပ္နိုင္ရင္ ကိုယ့္ဘဝအေျခအေနေတြ ပိုေကာင္းလာမယ္၊၊ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အေကာင္းအဆိုး နွစ္မ်ိဳးလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ျပီးေတာ့ အေကာင္းကို လက္ခံနိုင္သလို အဆိုးကိုလည္း လက္ခံနိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္၊၊

အဆိုးကို လက္ခံ နိုင္မွသာ အဲဒီအဆိုးဟာ အေကာင္းဖက္ကို တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းသြားမယ္၊၊ လက္မခံနိုင္ ေသးသ၍၊ ဖံုးကြယ္ ထားသ၍ အေကာင္း ျဖစ္မလာနိုင္ဘူး၊၊ ဖံုးကြယ္ထားျပီး မရွိဟန္ ေဆာင္ေနရင္ ျပဳျပင္နိုင္တဲ့အဆင့္ကို မေရာက္နိုင္ဘူး၊၊ ဒါဟာ သဘာဝပဲ၊၊ အမွန္အတိုင္း မဖံုးကြယ္ပဲ လက္ခံလိုက္မွသာ ျပင္နိုင္မယ္၊၊ သူတပါးလဲ ကိုယ့္လိုပဲ ေကာင္းတာနဲ႔ ဆိုးတာ ေရာေနတယ္ဆိုတာကို လက္ခံရမယ္၊၊ သူတပါးရဲ႕ အမွားကိုျမင္ရင္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တာမ်ိဳး မလုပ္ပဲနဲ႔၊ အရွက္ခြဲတာမ်ိဳး မလုပ္ပဲနဲ႔၊ ကိုယ္ခ်င္းစာျပီးေတာ့ ေလးစားတဲ့စိတ္၊ တန္ဖိုးထားတဲ့စိတ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကို လက္ခံနိုင္ရင္ တဖက္လူဟာ သူ႔ကိုယ္ကိုသူ အကာအကြယ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ ဖံုးကြယ္ေနစရာ မလိုေတာ့ပဲ သူ႔ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကိုသူ တျဖည္းျဖည္း ျပဳျပင္နိုင္တဲ့စိတ္ကို ရမယ္၊၊

ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနမွာ အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္တိုင္းကို သတိနဲ႔ ကိုယ္က ရင္ဆိုင္မယ္ဆိုရင္၊ တတ္နိုင္ သေလာက္ စိတ္ကို ေအးေအးထားမယ္၊ တတ္နိုင္သေလာက္ လက္ခံမယ္ဆိုရင္ ဒါကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့စိတ္ ရွိရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ရုိးသားမႈ မွ်တမႈကို တန္ဖိုးထားျပီး၊ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္မွာ ဘက္လိုက္မႈ မရွိဘဲ၊ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း မရွိဘဲ ေနမယ္ဆိုရင္ အသစ္ျဖစ္တဲ့ ပိုျပီးေတာ့ (harmonious) ညီညြတ္မွ်တတဲ့ အေျဖဟာ ကိုယ္လိုအပ္တဲ့အခါမွာ စိတ္ထဲမွာ ေပၚလာမယ္၊၊ မွ်တတဲ့သေဘာထား ရွိရင္ မွန္ကန္တဲ့အေျဖကို ရနိုင္ပါတယ္၊၊

ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ စိတ္မွာ မက်န္းမာတဲ့အခါ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳစုကုသ ေပးရင္ ျပန္ျပီးေတာ့ က်န္းမာ လာနိုင္သလို ဒဏ္ရာေတြ အနာေတြ ေပ်ာက္သြားနိုင္သလို၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဆက္ဆံေရးဟာ လည္း ေကာင္းေအာင္ ျပဳစုေပးရင္ နဂိုက ဒဏ္ရာေတြဟာ ေပ်ာက္ကင္းနိုင္ပါတယ္၊၊ သေဘာထားမွန္မွန္နဲ႔ ေျပေျပလည္လည္ ေျပာဆိုနိုင္ရင္ ဒီအနာကေလးက ျပန္က်က္သြားနိုင္ပါတယ္၊၊ အဲဒါကို သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုတယ္၊၊ တခါတရံ စိတ္ဆိုးတာ၊ ရန္ျဖစ္တာနဲ႔ပဲ တသက္လံုး ရန္သူႀကီးလို သေဘာမထားသင့္ဘူး၊၊

သူတပါးက ကိုယ့္ကို ေတာင္းဆိုတာေတြရွိတယ္၊၊ တခ်ိဳ႕ကိစၥ ေတြမွာ ကိုယ္က လိုက္ေလွ်ာ နိုင္တာေတြ ရွိတယ္၊၊ တခ်ိဳ႕ ကိစၥ ေတြမွာ မလိုက္ေလွ်ာနိုင္တာေတြ ရွိတယ္၊၊ တခါတရံ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို သူတပါးက ခိုင္းတာ၊ ေတာင္းဆိုတာကို “ငါေတာ့ အဲဒီကိစၥကို မတတ္နိုင္ဘူး” လို႔ ေျပာရမွာပဲ၊၊ မတတ္နိုင္လို႔ မတတ္ နိုင္ေႀကာင္း ေျပာတဲ့အခါမွာ စိတ္ဆိုုးဆိုးနဲ႔ ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ေျပာနိုင္ရမယ္၊၊ ကိုယ့္ဘက္ကအခက္အခဲကို တင္ျပခြင့္ ရွိတယ္၊၊

ကိစၥတခုကို မတတ္နိုင္ရင္ မတတ္နိုင္ဘူးလို႔ ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္ေနာ္၊၊ ေနရာတိုင္းမွာ ဘာျဖစ္လို႔ မတတ္နိုင္ေႀကာင္း အေႀကာင္းျပခ်က္ကို ေျပာျပေနဖို႔ မလိုပါဘူး၊၊ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ ေပးေနဖို႔ မလိုဘူး၊၊ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ မေပးတာ ေကာင္းတယ္၊၊ ေပးလို႔ရွိရင္ ကိုယ့္ေျဖရွင္းခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ေခ်ာင္ပိတ္ မိေနတတ္တယ္၊၊ ဒါေပမဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္ ေပးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေပးနိုင္ပါတယ္၊၊

ကိုယ္က ကိုယ့္တာဝန္ မဟုတ္တဲ့ ကိစၥမွာ ကိုယ့္တာဝန္လို႔ ယူဆျပီး တာဝန္မေက်လို႔ ဆိုျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တတ္ရင္ သူမ်ားက အဲဒါကို နိုင္စရာအကြက္ေကာင္းတခု အေနနဲ႔ သူတို႔ အက်ိဳးအတြက္ အသံုးခ်နိုင္ တယ္၊၊ ငါ အကူအညီေတာင္းတာ နင္မေပးလို႔ ငါ အဆင္မေျပ ျဖစ္သြားရင္ နင့္ေႀကာင့္ပဲ နင့္အျပစ္ပဲ ဆိုျပီး ကိုယ့္ကို အနိုင္ယူလို႔ ရတယ္၊၊အဲဒါသတိထားပါ၊၊ မေပးနိုင္တဲ့ အကူအညီေတြကို ထပ္တလဲလဲ ေတာင္းတဲ့အခါ မေပးရင္လည္း နာမည္ဆိုးရမယ္၊ ေပးရင္လည္း ကိုယ့္မွာ မနိုင္မနင္း ျဖစ္မယ္၊ ဝန္ထုတ္ႀကီး ပိမယ္၊၊ ႀကာရင္ ခံနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊၊

ဆက္ဆံေရးဟာလည္း အေျပာခံရမွာေႀကာက္လို႔ လိုက္ေလွ်ာရတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး ျဖစ္လာလို႔ စိတ္ခ်မ္းသာ မႈ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊၊ အေျပာခံရမွာေႀကာက္လို႔ ေပးရရင္ ေစတနာနဲ႔ ေပးတာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူး၊၊ တကယ္ခင္မင္လို႔ ေပးတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊၊ တေယာက္ကို တေယာက္လည္း အျပစ္တင္လို႔ရမည့္ အခ်က္ကိုပဲ ေစာင့္ေနသလို ျဖစ္ေနမယ္၊၊ နွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ နစ္နာတယ္၊၊ ဒီလိုဆက္ဆံေရးဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းဆက္ဆံေရး မဟုတ္ဘူး၊၊ တေယာက္ကိုတေယာက္ အျပစ္မရွာပဲ၊ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ ခ်မ္းသာေအာင္ ထားတတ္တဲ့ လူနွစ္ေယာက္ ဆက္ဆံရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမလဲ၊၊

အမွား အမွန္၊ အေကာင္း အဆိုး၊ ျဖစ္နိုင္ မျဖစ္နိုင္၊ ျဖစ္သင့္ မျဖစ္သင့္ ဆိုတာေတြကို စဥ္းစားျပီးေတာ့ ဘက္မလိုက္ဘဲ မွ်တတဲ့အျမင္၊ ရင့္က်က္တဲ့အျမင္၊ လူႀကီးပီသတဲ့ အျမင္မ်ိဳးနဲ႔ ေျပာမွ စကားေျပာ တတ္ တယ္လို႔ ဆိုနိုင္တယ္၊၊ “ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းသည္ ေထာင္တန္၏” လို႔ ေျပာႀကတယ္၊၊ မေျပာသင့္တဲ့ စကားကို မေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနတာေတာ့ ေထာင္လည္း တန္တယ္၊ ေသာင္းလည္း တန္တယ္၊၊ ဒါေပမဲ့ ေျပာသင့္တဲ့ စကားကို မေျပာပဲ ဆိတ္ဆိတ္ ေနတာကိုေတာ့ ေထာင္တန္တယ္လို႔ မေျပာနိုင္ဘူး၊၊ တစ္သက္လံုး ဘာမွမေျပာပဲ ေနတဲ့သူက အဖိုးအတန္ဆံုးလူ ျဖစ္သြားမွာေပါ့၊၊

“နိုင္လိုသူကို အရႈံးေပး နွလံုးေအးတဲ့ ေဆး” လို႔ ေျပာတာ ႀကားဖူးတယ္၊၊ ဒီ္စကားဟာ နားေထာင္လို႔ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ေနာ္၊၊ လုပ္ႀကည့္ဖူးတဲ့သူ ဘယ္သူရွိသလဲ၊၊ တသက္လံုး ကိုယ့္ကို နိုင္ခ်င္တဲ့သူ မွန္သမွ်ကို အရႈံး