အမ်ဳိးသမီးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ျပည္နယ္

မကၠစီကိုတြင္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ မိန္းကေလး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္။ အမ်ားစုကို အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္မေတြ႕ရတတ္။ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ရွာေဖြေသာ္လည္း ျပန္မေတြ႕ရသည္က မ်ားခဲ့သည္။ ႁခြင္းခ်က္ေလးေတာ့ ရွိခဲ့သည္။ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးသည္ သမီးျဖစ္သူ ေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္ သမီးကို အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္ေတြ႕ရေရး အတြက္ အခ်ိိန္မဆုိင္းဘဲ အားထုတ္ လုပ္ေဆာင္္ခဲ့သည္။

ဆယ္ေက်ာ္သက္ သမီး ကာရင္ အျပင္ထြက္သြားၿပီး (၁၅)မိနစ္ အၾကာတြင္ တစ္ခုခုေတာ့ လဲြမွားေနၿပီဟု အဲလစ္ဇဘက္သ္ သိလုိက္သည္။ “ကၽြန္မ သိလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခါမွ ဒီလိုမျဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး။ စိတ္ေတြ တအား ေလးေနတယ္၊ ရင္ထဲမွာ ေအာင့္သလုိမ်ဳိး ျဖစ္လာတယ္။ လမ္းေတြမွာရွာတယ္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲ မိသားစုေတြကုိ ဖုန္းဆက္ေမးတယ္။ အားလံုးက သမီးကို မေတြ႕လိုက္ဘူးခ်ည္းပဲ ေျပာၾကတယ္”ဟု အဲလစ္ဇဘက္သ္က ေျပာသည္။

“သမီးက အမ်ားသံုး အိမ္သာကို သြားမယ္လုိ႔ေျပာၿပီး ထြက္သြားတယ္။ ပိုက္ဆံလည္း မပါဘူး။ မိုဘုိင္းဖုန္းလည္း မပါဘူး။ အ၀တ္အစားေတြလည္း မပါသြားဘူး။ သူျပန္ေပးဆဲြခံရၿပီလုိ႔ ကၽြန္မတို႔ သိလုိက္တယ္ေလ”ဟု သူက ေျပာသည္။

ကာရင္သည္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလတြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေပ်ာက္ဆံုးခ်ိန္တြင္ အသက္(၁၄) ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ ကာရင္သည္ ၿမိဳ႕ေတာ္ မကၠစီကို တစ္၀ုိက္ရွိ မကၠစီကိုျပည္နယ္တြင္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည့္ မိန္းကေလး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ အနက္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္တြင္း ၂၀၁၁ မွ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾကားတြင္ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ မိန္းကေလး (၁၂၃၈)ဦး ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ား ရွိေနသည္။ ေပ်ာက္ဆံုးသူမ်ား အနက္ (၅၃)ဦးမွာ အသက္(၁၇) ႏွစ္ ေအာက္ မိန္းကေလးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ေပ်ာက္ဆံုးသူမ်ားအနက္ ဘယ္ႏွေယာက္ကို အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္ေတြ႕သည္။ ဘယ္ႏွေယာက္ကို အေလာင္းသာ ျပန္ရသည္။ ဘယ္ႏွေယာက္ ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ ျဖစ္သည္ကို ဘယ္သူမွ မသိၾက။ မကၠစီကိုျပည္နယ္မွာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးအျဖစ္ အသက္ရွင္ ေနထုိင္ရျခင္း အတြက္ အႏၲရာယ္အမ်ားဆံုး ျပည္နယ္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္း အမ်ဳိးသမီး (၂၂၂၈)ဦး သတ္ျဖတ္ ခံခဲ့ရသည္။

သံုးနာရီေလာက္ အသည္းအသန္ ရွာေဖြခဲ့ၿပီးေနာက္ အဲလစ္ဇဘက္သ္သည္ သမီးျဖစ္သူ ေပ်ာက္ဆံုးေနေၾကာင္း ရဲတပ္ဖဲြ႕သို႔ တုိင္ၾကားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မကၠစီကို ရဲတပ္ဖဲြ႕သည္ လူတစ္ဦး ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္မွာ (၇၂)နာရီ ၾကာမွသာ အမႈဖြင့္ၿပီး ရွာေဖြမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္တတ္သည္။ ယင္းေၾကာင့္ အဲလစ္ဇဘက္သ္ႏွင့္ ခင္ပြန္း အလက္ယန္ဒ႐ိုတို႔သည္ ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။ ပထမဆံုးအေနႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး သမီးျဖစ္သူ၏ လူမႈကြန္ရက္ အေကာင့္မ်ားကို ၀င္ၾကည့္ၾကသည္။

“သူ႔ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ အေကာင့္ကို ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အျပင္န႔ဲကြာတဲ့ ပ႐ိုဖိုင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက (၄၀၀၀) ေက်ာ္ေတာင္ ရွိတယ္။ ေကာက္႐ုိးပံုထဲ အပ္ရွာသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ အမ်ဳိးသား တစ္ဦးကုိေတာ့ သတိထားမိသြားတယ္။ မလံု႔တလံု ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ တဲြ႐ိုက္ထားတဲ့ အဲဒီအမ်ဳိးသားပံုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအမ်ဳိးသားက ကၽြန္မသမီးအရြယ္ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဖဲြ႕ထားတယ္ေလ”ဟု အဲလစ္ဇဘက္သ္က ေျပာဆိုခဲ့သည္။

“ဒီလူ႔ကုိ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ သိလိုက္တယ္။ အႏၲရာယ္ အခ်က္ေပး ဘဲလ္သံေတြ အကုန္ျမည္လာသလိုပဲ။ သူက မူးယစ္ ေမွာင္ခုိသမား တစ္ဦးလို႔ ေျပာတယ္။ နယ္ေျမအေၾကာင္းေတြ၊ ခရီးသြားတဲ့ အေၾကာင္းေတြ၊ ေနာက္ၿပီး သမီးဆီကို သူလာေတာ့မယ္လို႔လည္း ေျပာတယ္။ သမီးမေပ်ာက္မီ ရက္အနည္းငယ္အလိုထိ ဒီလူနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီလူက သမီးကိုေတာင္ စမတ္ဖုန္းတစ္လံုး ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒါေတြကုိ မသိခဲ့ဘူးဗ်ာ”ဟု အလက္ယန္ဒ႐ုိက ေျပာသည္။

မကၠစီကိုတြင္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း လူ (၂၀၀၀၀၀)ေက်ာ္ လူကုန္ကူး ခံေနရေၾကာင္း ႏုိင္ငံတကာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိင္မႈ အဖဲြ႕၏ စာရင္းအင္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ အမ်ားစုမွာ ျပည့္တန္ဆာမ်ားအျဖစ္ အတင္းအက်ပ္ ခိုင္းေစခံခဲ့ရသည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား အြန္လိုင္းမွတစ္ဆင့္ ပစ္မွတ္ထား စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းေနေၾကာင္း အာဏာပိုင္မ်ားက ေျပာဆုိခဲ့သည္။

သမီးျဖစ္သူ ကာရင္အား လူကုန္ကူးသူေတြ အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ ႏုိင္ငံတြင္းမွ ေခၚေဆာင္သြားေတာမည္ကို အဲလစ္ဇဘက္သ္ႏွင့္ အလက္ယန္ဒ႐ိုတုိ႔ သိၾကသည္။ လူေပ်ာက္ သတိေပးခ်က္ ထုတ္ျပန္ေပးရန္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကုိ သူတုိ႔ဖိအားေပးသည္။ မကၠစီကို တစ္၀ိုက္ရွိ ကားမွတ္တုိင္တုိင္းႏွင့္ တုိးဂိတ္တုိင္းတြင္ လူေပ်ာက္ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ကပ္သည္။ သူတုိ႔သမီး ေပ်ာက္ဆံုးေနေၾကာင္းကို ႐ုပ္သံႏွင့္ ေရဒီယုိသတင္းမ်ားမွပင္ ပါလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့သည္။

သူတု႔ိ ႀကိဳးပမ္းမႈ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ေပ်ာက္ဆံုးၿပီး (၁၆)ရက္အၾကာတြင္ ကာရင္ကုိ ကားဂိတ္တစ္ခုတြင္ အျခား မိန္းကေလးတစ္ဦးႏွင့္ အတူ ျပန္ေတြ႕ခဲ့သည္။ အျခားမိန္းကေလးမွာလည္း အျခားျပည္နယ္တစ္ခုတြင္ လူေပ်ာက္ေၾကာ္ျငာ ခံထားရသူ ျဖစ္သည္။ ကာရင္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈ လူသိရွင္ၾကား ျဖစ္လာသျဖင့္ လူကုန္ကူးသူ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ကာရင္ကို ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကာရင္အား နယူးေယာက္သို႔ ေခၚသြားမည္ဟု လူကုန္ကူးသူက ေျပာဆုိခဲ့သည္။

“ဒီလူက သမီးကို ခရီးေတြသြားရမယ္။ ပိုက္ဆံေတြရမယ္၊ ဂီတလုပ္ငန္းမွာ ေအာင္ျမင္ေစရမယ္လုိ႔ ကတိေတြ ေပးတယ္ေလ။ အဲဒီလူက အေတာ္ကို လည္၀ယ္တယ္ဗ်၊ သမီးကိုလံုး၀ကို အယံုသြင္းႏုိင္တယ္။ ကေလးက အျမင္မက်ယ္ေတာ့ သူဘယ္လုိ ဒုကၡေရာက္ေတာ့မယ္ ဆုိတာကို မသိခဲ့ဘူးေလ”ဟု အလက္ယန္ဒ႐ိုက ေျပာဆုိခဲ့သည္။

အေစာပိုင္းတြင္ ကာရင္က သူ၏ ဘ၀အိပ္မက္ကို ဖ်က္ပစ္ခဲ့သည့္ မိဘမ်ားကို မေက်မနပ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယင္းေၾကာင့္ အဲလစ္ဇဘက္သ္က ကာရင္အား လူကုန္ကူးခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာသည့္ မိန္းကေလးမ်ား ပါ၀င္မည့္ ညီလာခံတစ္ခုသို႔ ေခၚသြားခဲ့သည္။

“အဲဒီအခါက်မွပဲ သမီးက အျခား မိန္းကေလးေတြ ဘယ္လုိ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတယ္ ဆုိတာကို သိခဲ့တယ္ေလ။ သူ ဒုကၡေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ ေျခတစ္လွမ္းေလာက္ပဲ လိုေတာ့တယ္ ဆုိတာကို သိနားလည္ လာခဲ့တယ္။ ညီလာခံကို မိန္းကေလး ငယ္ေလးလို သြားခဲ့ေပမယ့္ ျပန္လာေတာ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္”ဟု အဲလစ္ဇဘက္သ္က ေျပာဆုိခဲ့သည္။

ကာရင္ ျပန္ေရာက္ၿပီးကတည္းက အဲလစ္ဇဘက္သ္ႏွင့္ အလက္ယန္ဒ႐ိုတို႔သည္ မိသားစု (၂၁)စု သားသမီးမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရရွိေရး အတြက္ အကူအညီ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ အသက္ငါးႏွစ္မွစၿပီး အရြယ္ေရာက္သူမ်ားအထိ ပါ၀င္သည့္ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္ မိန္းကေလးမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားပါ၀င္ေသာ ဖိုင္တစ္ခုကို သူတုိ႔ သိမ္းထားၿပီး အကူအညီေပးခဲ့သည္။

သူတို႔က ကၽြန္မကို မက္ၠစီကိုျပည္နယ္ အျခားဘက္ျခမ္းသို႔ ကားျဖင့္ေခၚသြားခဲ့သည္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာတြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည့္ အသက္(၁၇) ႏွစ္ အရြယ္ မိန္းကေလး ဆယာမာပက္ဇ္လီမူစ္၏ မိသားစုႏွင့္ ဆံုေပးခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဆယာမာသည္လည္း အြန္လုိင္းမွတစ္ဆင့္ စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္း ခံခ့ဲရျခင္း ျဖစ္သည္။

ကားေမာင္းသြားေနတုန္း အဲလက္ဇဘက္သ္ထံသို႔ ဖုန္း၀င္လာသည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ကစားေနရင္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည့္ အသက္(၁၄)ႏွစ္ႏွင့္ သံုးႏွစ္သမီးေလး ႏွစ္ဦးတုိ႔ကို ရွာေဖြေပးရန္ အကူအညီ ေတာင္းခံျခင္း ျဖစ္သည္။ အဲလစ္ဇဘက္သ္ကလည္း လူေပ်ာက္ သတိေပးခ်က္ ထုတ္ျပန္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးမည္ဟု ကတိျပဳခဲ့သည္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ အဲလစ္ဇဘက္သ္ အကူအညီ မေပးႏုိင္ခဲ့။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္ မိန္းကေလးႏွစ္ဦး၏ ႐ုပ္အေလာင္းကို ျပန္ေတြ႕ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ဆယာမာတုိ႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဆယာမာ အေၾကာင္းကို ကၽြန္မပိုသိလာခဲ့ရသည္။ ဆယာမာ ပက္ဇ္လီမူစ္သည္ ရွက္တတ္ ေၾကာက္တတ္ေသာ မိန္းကေလး၊ လူမႈမီဒီယာမ်ားတြင္ ခ်က္တင္၀င္ရျခင္းႏွင့္ အြန္လုိင္းဂိမ္း ကစားရျခင္းတုိ႔ကုိ ႏွစ္သက္ေသာ မိန္းကေလးျဖစ္သည္။ အိပ္ခန္းထဲမွာပဲ အခ်ိန္အမ်ားစုကုိ ကုန္ဆံုးခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

ပံုမွန္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလးတစ္ဦး၏ အိပ္ခန္းျဖစ္သည္။ သူႏွစ္သက္ေသာ ဂီတအဖဲြ႕မ်ား၏ ပိုစတာမ်ားႏွင့္ ဂ်ပန္႐ုပ္ျပ ဇာတ္ေကာင္ပံုမ်ား၏ ပိုစတာမ်ားကို နံရံမ်ားတြင္ ကပ္ထားသည္။ မေပ်ာက္ခင္ တစ္ရက္အလိုတြင္ ဆယာမာသည္ အိပ္ခန္းထဲတြင္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည္။ အျပင္ထြက္ၿပီး အစားလည္းမစားခဲ့။ မိဘမ်ားကေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ ဒီလုိပဲဟု ေတြးၿပီး လႊတ္ထားခဲ့သည္။

သူေပ်ာက္ဆံုးသည့္ေန႔တြင္ မိခင္ျဖစ္သူက အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး သမီးျဖစ္သူ အစားစားမစား ေမးၾကည့္မိသည္။ ဆယာမာက ဖုန္းကို လာမကိုင္။ အဘြားျဖစ္သူကသာ ဖုန္းကိုကုိင္ခဲ့သည္။ ဆယာမာ ည(၈) နာရီကတည္းက အျပင္ ထြက္သြားသည္တဲ့။

ဆယာမာသည္ ေခါင္းစြပ္အက်ႌ ၀တ္ထားသည့္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးကို အိမ္တံခါးဖြင့္ေပးခ့ဲၿပီး အိတ္မ်ားဆဲြကာ ယင္းအမ်ဳိးသားႏွင့္ ပါသြားသည္ဟု အိမ္နီး ခ်င္းမ်ားက ေျပာသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ ေနဒါကလည္း သမီးျဖစ္သူ၏ အြန္လုိင္းအေကာင့္မ်ားကို ရွာၾကည့္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆယာမာမွာ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္အေကာင့္ကို ဖ်က္ပစ္လိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆယာမာ မေပ်ာက္ဆံုးမီတြင္ ရရွိခဲ့သည့္ အြန္လိုင္း ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားအား စခရင္ရႊတ္ ႐ိုက္ထားသည့္ ဓာတ္ပံုမ်ားကိုေတာ့ ေတြ႕ခဲ့သည္။ “ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြက ျပင္းထန္တယ္။ လာေခၚတဲ့လူနဲ႔ မလိုက္သြားဘူးဆိုရင္ သူ႔ဘ၀ကို ဖ်က္ပစ္မယ္လို႔ ေရးထားတယ္”ဟု နီဒါက ေျပာသည္။

ေပ်ာက္ဆံုးခ်ိန္မွစၿပီး ဆယာမာ၏ မိသားစုသည္ မိန္းကေလး ဘယ္မွာရွိသည္ကို သိရွိႏုိင္ေရး အတြက္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ဆယာမာ၏ မိုဘိုင္းဖုန္းကို ေခၚဆိုခဲ့သည့္ ဖုန္းနံပါတ္ မ်ားကိုလည္း ေျခရာခံခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၁၀ လသာ ၾကာခဲ့သည့္ ဘာသတင္းကိုမွ် မရရွိခဲ့။

ဆယာမာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ လူေပ်ာက္တိုင္ၾကားခ်က္ကုိ ရဲတပ္ဖဲြ႕ အခုထိ မပိတ္ေသး။ မိသားစုကလည္း အေကာင္း ျမင္ထားဆဲ ျဖစ္သည္။ “ကာရင္ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္က ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ သမီးေလးကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြ႕ခြင့္ရမယ္ဆုိၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိလာေစတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာေနရတာက ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာ ေနရင္းေတာင္ မလံုၿခံဳဘူးျဖစ္ေနတာ”ဟု နီဒါက ေျပာဆုိခဲ့သည္။

messenger news journal