သရဲကားထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္

လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္ က အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အတုိး တက္ဆုံးႏုိင္ငံတစ္ခု ၏ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး အစြန္း အဖ်ားက တရုတ္ သခၤ်ဳိင္းကုန္းမွာ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ တုိင္းရင္းသား အလုပ္ သမားအုပ္စု တစ္အုပ္စု ရွိခဲ့ဖူး ပါတယ္။ သူတုိ႕က တရုတ္သခၤ်ဳိင္းရွိ အုတ္ဂူေတြ ေဆး သုတ္တာတုိ႕၊ ျမက္ခင္းေတြ ျပဳျပင္တာတုိ႕၊ ပန္းပင္ေတြ အလွ အပ မြမ္းမံတာတုိ႕ လုပ္ရပါတယ္။

တေန႕က်ေတာ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က တရုတ္သခၤ်ဳိင္းရွိ အုတ္ဂူ တစ္ခုရဲ႕ အေပၚမွာ ကေလး ကစား စရာပစၥည္း ခပ္ၾကီးၾကီး တစ္ခုကိုေတြ႕ရလုိ႕ အခန္းကို သယ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ သုံး … ေလးရက္ ၾကာေတာ့ အုတ္ဂူနဲ႕ ပက္သက္တဲ့ က်န္ရစ္သူ တရုတ္မိသားစု ေရာက္လာျပီး ကြယ္လြန္သြားတဲ့ သူတုိ႕ သားေလး အုတ္ဂူေပၚမွာ အမွတ္ တရ တင္ထား တဲ့ ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး ေပ်ာက္သြားေၾကာင္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္း ကို ျပဳျပင္ေရး ကန္ထရုိက္ဆြဲထားတဲ့ တရုတ္သူေ႒းကုိ တုိင္ၾကားပါေတာ့ တယ္။ ဒါနဲ႕ တရုတ္ သူေ႒းလည္း ေဒါပြျပီး ျမန္မာ အလုပ္သမား အားလုံးကိုႏွ စ္ပတ္တိတိ အလုပ္မဆင္းဖုိ႕ အျပစ္ေပး ပါေတာ့ တယ္။

ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္ျပဳတ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အလုပ္ျ ပန္ မဆင္းရခင္ စပ္ၾကား သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ အခန္းထဲမွာ ေန႕တုိင္း လုိလုိ ေသာက္ပြဲစားပြဲေလးေတြ လုပ္ျပီး ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အခန္းရဲ႕ ျပင္ပ ဆုိလုိ႕ တုိက္နံေဘးက စတုိးဆုိင္ေလာက္ပဲ သူတုိ႕ သြားရဲ ပါတယ္။ သူတုိ႕ အားလုံးက အဲဒီႏုိင္ငံမွာ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး အလုပ္လုပ္စားေနရတဲ့ ဘ၀ေတြပါ။

အခန္းတံခါး ပိတ္ျပီး အခန္းထဲမွာ အရက္ စုေသာက္ၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြထဲမွာ အရက္ နည္းနည္း ေလာက္ ေသာက္ျပီးရင္ ေသြးဆူ တတ္တဲ့ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ထုိသူက အလုပ္သမားအားလုံး ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္ျပဳတ္ရတဲ့ တရားခံ အလုပ္သမားပါ။ တရုတ္သခၤ်ဳိင္း ကေလးအုတ္ဂူေပၚက ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး ကုိ ယူလာတာ လည္း သူပါပဲ။ အလုပ္ခဏ ျပဳတ္လုိ႕ အရက္ေသာက္လုိက္ တီဗြီၾကည့္
လုိက္လုပ္ေနၾကတဲ့ ညတညမွာ ကေလး ကစားစရာကို သခၤ်ဳိင္းက ယူလာ တဲ့ အလုပ္ သမားက အရက္ေသာက္ျပီး အရက္၀ုိင္း နံေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြား ပါတယ္။ အရက္ေသာက္ ေနၾကတဲ့ အလုပ္ သမားေတြဟာ အရက္ေသာက္ ေနရင္း စကားသံကုိ က်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲပါဘူး။ နံေဘးအခန္းေတြက သူတုိ႕ရဲ႕ ဆူညံမွဳကို ရဲစခန္းဆီ ဖုန္းဆက္ တုိင္ၾကားရင္ သူတုိ႕အားလုံး တရားမ၀င္ အလုပ္သမားျဖစ္ေနတာကို ရဲက သိသြားမွာ စုိးလုိ႕ပါ။

ဒီလုိနဲ႕ နည္းနည္း ညဥ့္နက္လာခ်ိန္မွာ အရက္၀ုိင္းနံေဘး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားက ႏုိးလာ ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အိပ္ခ်င္မူး တူးနဲ႕ အရက္ေတြ ကို တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ယူေသာက္ ပါတယ္။ ထုိ႕ေနာက္ အရက္၀ုိင္း ထဲက အျခားအလုပ္သမားေတြကုိ စကားသံ ဗလုံဗေထြးနဲ႕ ယစ္ပါေတာ့ တယ္။ အဲဒါနဲ႕လည္း မျပီးေသးပါဘူး၊ အိပ္ခန္းထဲက အိပ္ေပ်ာ္ ေနတဲ့ သူေတြကို ဇြတ္အတင္းႏုိးျပီး ယစ္ပါေသးတယ္။ ပထမေတာ့ အားလုံးက သူ႕ကုိ မူးျပီး မယစ္ဖုိ႕ ၀ုိင္းျပီး ေတာင္းပန္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိလုိေျပာေျပာ ေျပာလုိ႕ မရခဲ့ပါဘူး။ အမူး လြန္ေနတဲ့ သူက ေနာက္ဆုံးမွာ ေနာက္ေဖး မီးဖုိ ေခ်ာင္ထဲက အသားလွီး ဓါးကို ယူျပီး အားလုံးကို ခုတ္မယ္ ထစ္မယ္ တကဲကဲ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ အသံေတြဟာ တစထက္ တစ ပိုဆူညံလာျပီး ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ အဲဒီအခန္းထဲက အလုပ္သမားအားလုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခ်မွတ္လုိက္ပါတယ္။

မူးျပီး ယစ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားကို သတ္ျပစ္လုိက္ပါတယ္။ ေသသူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို အပုိင္းပုိင္းျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ အပုိင္းပုိင္း ျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္တဲ့ ေနရာမွာ အခန္းရဲ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တင္ျပီး ခုတ္ထစ္ ရင္ ဓါးမ’ေၾကာင့္ ခုတ္သံေတြ ထြက္ေပၚ လာလုိ႕ ေအာက္ခန္းက လူေတြ သိသြားမွာကို သူတုိ႕ စုိးရိမ္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေသ အေလာင္းကို ဟုိဖက္တစ္ေယာက္ ဒီဖက္တစ္ေယာက္ အျမင့္မွာ ေျမွာက္ျပီး ခုတ္ထစ္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပုိင္းေတြကို အမွဳိက္ ျပစ္ရာ အသုံးျပဳတဲ့ အိတ္အမဲေရာင္ေတြနဲ႕ ႏွစ္ထပ္ သုံးထပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ပုိး ပါတယ္။ မနက္ မုိးမလင္းခင္ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ လူေသအစိတ္အပုိင္းမ်ား ထည့္ ထား တဲ့ အိတ္ အမဲ ေတြကို သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ တုိက္အျမင့္ၾကီး၏ အမွဳိက္ျပစ္ရာတြင္ အသုံးျပဳေသာ *ဂလိုင္ေပါက္မွ တဆင့္ ျပစ္ခ် ခဲ့ၾကပါတယ္။
(*ဂလုိင္ေပါက္= ကန္ထရုိက္တုိက္အေပၚထပ္တြင္ ေနထုိင္သူမ်ားအေနျဖင့္ အမွဳိက္ထုပ္ မ်ားကုိ စြန္႕ျပစ္ရာတြင္ တုိက္ေအာက္ေျခသုိ႕ဆင္းစရာ မလုိပဲ အလႊာတုိင္းတြင္ ရွိေသာ အမွဳိက္ျပစ္ႏုိင္သည့္ အေပါက္တစ္ခု။)

အသတ္ခံရတဲ့ အလုပ္သမား မိသားစုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေအာက္ပုိင္းက ေက်းရြာေလး တစ္ခုကပါ။ ဇနီးသည္နဲ႕ သားသမီးငယ္သုံးဦး တုိ႕ဟာအဲဒီသတင္းကို ခ်က္ခ်င္း မသိရွိ ခဲ့ၾကပါဘူး။ ေသဆုံးသြားသူရဲ႕ ကေလးငယ္မ်ားဟာ ညစဥ္လုိလုိ အိမ္မက္ဆုိးေတြ မက္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး တစ္ခုကုိ လက္တစ္ ဖက္မွာ ကုိင္ေဆာင္ထားသလုိ အျခားလက္တစ္ဖက္မွာလည္းအသားျဖဴျဖဴ ကေလးငယ္ တစ္ဦး လက္ဆြဲျပီး သူတုိ႕အိမ္ အေပါက္၀မွာ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႕ ေရာက္လာတယ္လုိ႕ အိမ္မက္ မက္ၾကပါတယ္။
အသတ္ခံရသူဟာ ႏွစ္လ တစ္ၾကိမ္ အိမ္ကို ပုိက္ဆံပုိ႕တဲ့ အခါတုိင္းသူ႕မိသားစုထံ ဖုန္းဆက္ ေလ့ ရွိပါတယ္။ က်န္ရစ္သူ မိသားစုလည္းလကုန္ရင္ တယ္လီဖုန္း ဆက္မလား လုိ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေန ခဲ့ၾကပါတယ္။

လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အဲဒီကိစၥကိုညီညြတ္စြာနဲ႕ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ပဲ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ လူသတ္မွဳျဖစ္ပြားျပီး ႏွစ္ပတ္ သုံးပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူတုိ႕ ဌားရမ္းေနထုိင္ရာ အဲဒီအေဆာက္အဦးမွာ သတင္းေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ တုိက္တစ္ခုလုံးမွာ ေနထုိင္သူ အမ်ားစုက ေဒသခံ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ညဖက္ အမွဳိက္ထုပ္သြားျပစ္သူေတြကုိ သရဲေျခာက္ခံရတဲ့ သတင္းဟာ တေျဖးေျဖးခ်င္း လူေျပာ မ်ားလာပါတယ္။

လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြထဲမွာ အသတ္ခံရတဲ့အလုပ္သမားနဲ႕ တရြာတည္း အတူတူ အလုပ္လာလုပ္ေသာ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ထုိသူလည္း ညစဥ္ အိမ္မက္ဆုိးေတြမက္ခဲ့ပါတယ္။ ညစဥ္ အိမ္မက္ထဲမွာ အသတ္ခံရတဲ့ အလုပ္သမားကသူ႕ အတြက္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွ်အတန္းေပးေ၀ဖုိ႕ လာေျပာတယ္ လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕ပစၥည္းေတြနဲ႕ ပုိက္ဆံအခ်ဳိ႕ကုိ သူ႕မိသားစုထံ ပုိ႕ေပးဖုိ႕လည္း အိမ္မက္ထဲမွာ လာလာေျပာတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ က်န္တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း သူတုိ႕ သတ္လုိက္တဲ့ အလုပ္သမားမိသားစုကုိ သနားျပီး က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕မိသားစုထံႏွစ္လ တစ္ၾကိမ္ စုေပါင္းျပီး ပုိက္ဆံ ပုိ႕ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အသတ္ခံရသူရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကို တစ စီ ခုတ္ထစ္ျပီး လႊတ္ျပစ္ခဲ့တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားက သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ အလႊာမွာ ႏွစ္ဖက္ရွိပါတယ္။ တုိက္ရဲ႕ ေဘးအစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ အေပၚထပ္ကို တက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့ ေလွကားေတြ ရွိပါတယ္။ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားဟာ ေလွကားနဲ႕ ကပ္လွ်က္မွာ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အလႊာက ေနထုိင္သူေတြ ညဖက္ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ် အမွဳိက္ သြားမျပစ္ရဲပါဘူး။ အဲဒီေလွကားနံေဘးကုိ ညဖက္ေတြမွာ ဘယ္သူမွ် မသြားရဲပါဘူး၊ အျခားအစြန္းတစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ ေလွကားနဲ႕ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားကိုပဲ အသုံးျပဳၾကပါတယ္။ အဲဒီလမ္းၾကားနဲ႕ ကပ္လွ်က္ အခန္းက လူေတြကေတာ့ညဖက္ေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္သံေတြ ၾကားရတယ္၊ လူတစ္ေယာက္ေဒါသထြက္ျပီး “ေတာက္” ေခါက္လုိက္တဲ့ အသံ၊ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငင္ ငိုေၾကြးသံေတြ ၾကားရတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။

တုိက္မွာ ေနထုိင္တဲ့ တရုတ္မိသားစုေတြက သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕နာမည္ထြက္လာတဲ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ရာ လမ္းၾကားကို ပထမေတာ့စာရြက္ေတြ သြားကပ္ပါတယ္။ အဲဒီစာရြက္ေတြက တရုတ္ဘုံေက်ာင္းေတြမွာ ေပးေ၀တဲ့ ဘာသာေရးစာ ေရးသားထားတဲ့ စာရြက္ေတြပါ။ဒါေပမဲ့ သရဲေျခာက္တဲ့ ျပႆနာက ေျပလည္ မသြားပါဘူး။ လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း ေနာက္ ေလး …ငါးလအၾကာေလာက္မွ အဲဒီတုိက္ကေန အျခားတစ္ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ လူသတ္မွဳ ျဖစ္ပြားျပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာမွာ အသတ္ခံရသူရဲ႕ မိသားစုထံကုိ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မေတာ္တဆျဖစ္ျပီး ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က မိသားစုလည္း ဘုမသိ ဘာမသိနဲ႕ သူမ်ားေျပာတာကို ယုံျပီးလက္ခံလုိက္ရပါတယ္။ ေရျခားေျမျခားမွာ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီးအလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသဆုံးမွဳမွာအေလာင္းကို ျပန္သယ္ေဆာင္ဖုိ႕ဆုိတာ ခက္ခဲမွာပဲလုိ႕ က်န္ရစ္သူမိသားစုက မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။

သရဲေျခာက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းက မျပီးဆုံးခဲ့ပါ။ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕နာမည္းၾကီးေနတဲ့ အဲဒီတုိက္ၾကီးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ကတရား၀င္ေနထုိင္ျပီး အလုပ္ လုပ္ကုိင္ဖုိ႕ ျမန္မာျပည္က မိသားစုတစ္စု ေျပာင္းေရြ႕လာပါတယ္။

တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ဆုိသလုိပဲ ျမန္မာျပည္က ေျပာင္းေရႊ႕လာတဲ့မိသားစုဟာ ယခင္က လူသတ္မွဳျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အခန္းနံေဘးက အခန္းမွာ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕မိသားစုမွာ ဆရာ၀န္ လင္မယား၊ သားသမီးသုံးဦး၊ အဖြားျဖစ္သူတုိ႕ ပါရွိတဲ့ လူေျခာက္ဦးပါ။ သူတုိ႕ ေျပာင္းေရႊ႕လာျပီးလပုိင္းအတြင္း သူတုိ႕အလႊာမွာ ေနထုိင္တဲ့ တရုတ္ မိသားစု ေတြနဲ႕ခင္မင္ ရင္းႏွီး လာပါတယ္။ တရုတ္မိသားစုေတြဆီကေန အမွဳိက္ျပစ္တဲ့လမ္းၾကားမွာ ညဖက္ဆုိရင္ သရဲေျခာက္ တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းစကားကိုသူတုိ႕ ၾကားသိခဲ့ပါတယ္။

သူတုိ႕ ၾကားခါစက မယုံတ၀က္ ယုံတ၀က္ပါ။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဆရာ၀န္က သရဲတေစၦကို လုံး၀ မယုံၾကည္သူပါ။ တေန႕ေတာ့ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာလာေရာက္ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူတုိ႕ အခန္းမွာညစား ေခၚေကြ်းပါတယ္။ ညစား စားရင္ အရက္ ေသာက္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ည တစ္နာရီ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာ အရက္၀ုိင္း သိမ္းပါေတာ့တယ္။ ညစား စားပြဲကေန အိမ္ျပန္ၾကမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္နဲ႕ ေနာက္တေန႕မနက္က်မွ အိမ္ကုိျပန္မယ့္ ငယ္သူခ်င္းတစ္ဦးတုိ႕က ကားဂိတ္အထိ လုိက္ပို႕ၾကပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို အဌားကား(TAXI) ေပၚတင္ျပီး တုိက္ေပၚကုိ ျပန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးစလုံး အနည္းငယ္ မူးေနတာေၾကာင့္ သူတုိ႕အခန္းရွိရာနဲ႕ နီးကပ္တဲ့ ေလွကားကေန အေပၚထပ္ကုိ တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေလွကားအေပၚကုိ တက္ခါစမွာ အေပၚကစကားေျပာေနသံလုိလုိ သူတုိ႕ ၾကားေနရပါတယ္။ သူ႕တုိ႕စိတ္ထဲမွာ သူတုိ႕ ႏွစ္ဦးစလုံး မူးေနလုိ႕ အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္မိသားစု အခန္းတံခါး အျပင္ထြက္ျပီး ေစာင့္ေနတာ ျဖစ္မယ္လုိ႕ ထင္ေနပါတယ္။

ေလွကားကေန သူတုိ႕အလႊာထဲ ခ်ဳိးအေကြ႕မွာ ရုတ္တရက္ႏွစ္ဦးစလုံး ၾကက္သီးေတြ ထ သြားပါတယ္။ မူးေနတာလည္း ေျပသလုိခံစားလုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ ခုနက ၾကားေနရတဲ့ အသံကုိ သတိရလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ နံေဘးပတ္ပတ္လည္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ေနၾက လမ္းၾကားထဲမွာ လူတစ္ေယာက္က ေက်ာေပးျပီး အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ အေပၚက နံရံကိုလက္ႏွစ္ဖက္ေျမွာက္တြန္းလုိ႕ ခပ္ကုန္းကုန္း ရပ္ေနပါတယ္။
အဲဒီလူရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ ကေလးငယ္တစ္ဦးက ငုိေနျပီး ေက်ာေပးရပ္ေနသူရဲ႕ တင္ပါးကို တျဖန္းျဖန္းနဲ႕ ရုိက္ေနပါတယ္။ သူတုိ႕ ရပ္လုိက္တဲ့ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ သူတုိ႕ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္လာပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ငုိ
ထားတဲ့ပုံစံမ်ဳိးပါ။ မ်က္လုံးေတြ ရဲရဲေတာက္လုိ႕။

ကေလးက သူတုိ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း အံ့အားသင့္သလုိ ျဖစ္သြားျပီး စုိက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ငိုေနတဲ့ ကေလးငယ္ကုိ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက တခ်က္ျပဳံးျပျပီး သူ႕တုိ႕အခန္းဖက္ဆီ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေျခလွမ္း ေလး …. ငါးလွမ္းေလာက္ လွမ္းျပီးခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန အသံတစ္ခုၾကားလုိက္ရပါတယ္။ “ညီေလးတုိ႕” ဆုိတဲ့ အသံကုိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ေသေသခ်ာခ်ာ သဲသဲကြဲကြဲ ၾကားလုိက္ရတာပါ။ ဒါနဲ႕ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေနာက္မွာ ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ သူတုိ႕စိတ္ထဲ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ျဖစ္နဲ႕ အခန္းဆီ ဆက္မသြားေသးပဲ အခုေလးတင္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားဆီ ႏွစ္ဦးသား ျပန္သြားၾကည့္ပါတယ္။ လမ္းၾကားထိပ္ကုိ ေရာက္ေတာ့ လမ္းၾကားထဲမွာ ဘယ္သူကိုမွ် မေတြ႕ရတာေၾကာင့္အရမ္း အံ့ၾသသြားပါတယ္။ ခုနက ေက်ာေပးရပ္ေနသူနဲ႕ ကေလးငယ္တုိ႕၊ဒီလမ္းေလးထဲကေန စကၠန္႕ပုိင္းေလာက္သာ ရွိတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းလ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ၾကီး ထြက္ခြာ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားဖုိ႕ ဆုိတာ လုံး၀မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးလုိ႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦးၾကည့္ မိလုိက္ ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံး သရဲေျခာက္ ခံေနရ တယ္လုိ႕ သူတုိ႕ကုိယ္ သူတုိ႕ မထင္ေသးပါဘူး။

သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အခန္းေရွ႕ရွိ ပထမ သံတခါးမွာ ခတ္ထားတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ကုိ ဖြင့္ရင္း အထဲကုိ အ၀င္မွာ ေသာ့ခေလာက္အိမ္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ သူက ျပဳတ္က်သြားတဲ့ေသာ့ခေလာက္အိမ္ကုိ ကုန္းေကာက္လုိက္ခ်ိန္မွာ နံေဘး က ဧည့္သည္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက …“ဟုိနား ပုန္းနကြယ္ကေန လူႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းေလးေတြ ထြက္ျပီးျပဴး တစ္ ျပဴးတစ္နဲ႕ ငါတုိ႕ကို ၾကည့္ေနတယ္ကြ …”လုိ႕ ေျပာပါတယ္။
အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္က လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ် မေတြ႕ရပါဘူး။ေသာ့ခေလာက္ျပဳတ္က်သံ၊ သံတခါး ဖြင့္သံေတြေၾကာင့္ အိမ္ထဲကမိသားစုလည္း အတြင္း သစ္သားတံခါးကို ဖြင့္လာပါတယ္။ ဧည့္သည္ျဖစ္သူက အိမ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ မိသားစုကို ဒီတုိက္မွာ အျခားျမန္မာ အလုပ္သမားေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တဲ့ အခန္းမ်ား ရွိသလားလုိ႕ ေမးျမန္းစပ္စုရင္း အခန္းထဲကုိ ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဆရာ၀န္မိသားစုက ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကုိ သူတုိ႕အလႊာရဲ႕ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကား မွာ ညဖက္ သရဲေျခာက္ေၾကာင္း ရွင္းျပၾကပါတယ္။ နံေဘးခန္းက လူေတြဆုိရင္ ညဖက္မွာ အဲဒီေနရာ ဆီအမွဳိက္သြားမျပစ္ရဲသလုိ တတုိက္လုံးမွာ ေနတဲ့ လူေတြလည္း အဲဒီဖက္ ေလွကားကုိ ညဖက္မွာ အတက္အဆင္း မလုပ္ရဲေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္း က သူ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ စက္ရုံမွာသရဲတေစၦေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ ေနရာေတြ မွာ စပ္စုစမ္းသပ္ခ်င္တဲ့ လူငယ္အလုပ္သမားမ်ား ရွိေၾကာင္း၊ ခြင့္ျပဳမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႕ ကိုေခၚေဆာင္ျပီး အလည္လာခ်င္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အိမ္ရွင္မိသားစုက အရမ္းဆူဆူညံညံ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ အလည္လာခဲ့ဖုိ႕ ဖိတ္ၾကားလုိက္ပါတယ္။

အဲဒီည တညလုံး အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ဆရာ၀န္ဟာ အိမ္မက္ဆုိးေတြမက္ျပီး အိပ္ယာက လန္႕လန္႕ႏူိးပါတယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာ သူတခါမွ် မေတြ႕ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႕ကို သခၤ်ဳိင္းကုန္းတစ္ခုသို႕ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ အုတ္ဂူတစ္ခုကို လက္ညွိဳးထုိးျပျပီး ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားတစ္ခု ရွာေဖြ လာထားေပးဖုိ႕နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကုိ ရြတ္ျပျပီး သူ႕သားသမီးေတြကိုအကူအညီေပးဖုိ႕လည္း ငုိျပီး ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအိမ္မက္ အေၾကာင္း ဆရာ ၀န္က က်န္တဲ့သူေတြကုိ ေျပာျပပါတယ္။

မနက္မုိးလင္းေတာ့ အိမ္ကိုျပန္မယ့္ ဧည့္သည္ျဖစ္သူ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကို ညက သူ မက္ခဲ့တဲ့ အိမ္မက္ အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက …“ဒါ မင္းကို ခ်ဲထုိးဖုိ႕ နံပါတ္ ေပးတာနဲ႕ တူတယ္၊ အိမ္မက္ထဲမွာ သူ ေျပာသြားတဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဂဏန္း ေလးလုံး ကို ဒီတုိင္းျပည္က ေလးလုံးထီမွာ သြားထုိးၾကည့္ပါလား …”
လုိ႕ ရယ္ေမာ စရာ ေျပာပါတယ္။တခါမွ် ထီမထုိးဖူးတဲ့ ဆရာ၀န္လည္း ထီဆုိင္မွာ သြားျပီး ေလးလုံးထီကို အေရွ႕ ငါးက်ပ္၊ အေနာက္ ငါးက်ပ္ဖုိး ထီထုိးပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တေန႕ ညေနမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕ လူငယ္ေလးေယာက္တုိ႕သူတုိ႕အခန္းကို အလည္ေရာက္ လာပါတယ္။ အလည္လာသူမ်ားကသရဲေျခာက္တဲ့ ကိစၥကို လက္ေတြ႕ စမ္းသပ္ၾကည့္ ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိ စမ္းသပ္မွာလဲလုိ႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ လူငယ္မ်ား က သူတို႕မွာ နည္းလမ္း (၂)ခုရွိေၾကာင္း၊ ပထမ နည္းက သရဲေျခာက္တဲ့ေနရာဆီ သစ္သား ခုံ တစ္ခု သယ္သြားမယ္ … ျပီးေတာ့ အဲဒီ သစ္သားခုံေပၚမွာ လက္ဖ၀ါးေတြကို ေမွာက္ခုံ အေန အထားနဲ႕ ကားျပီး ျဖန္႕ထားရမယ္ … လက္မခ်င္း ထိထားရမယ္ .... လူတုိင္း အဲဒီပုံစံလုပ္ရမယ္ … တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး လက္သန္းခ်င္း ထိထားရမယ္… ခုံအလယ္မွာ အသားစိမ္းတစ္ခုကို ခြက္တစ္ခုနဲ႕ လုံေအာင္အုပ္ျပီးအဲဒီအေပၚမွာ ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းထားရမယ္ … နံေဘးမွာ ရပ္ၾကည့္ေနသူ မရွိရဘူး … သရဲေခၚတဲ့လူက လြဲရင္ အစီအစဥ္ စတဲ့အခ်ိန္ကေန ျပန္ထြက္ဖုိ႕ ေျပာတဲ့အထိ ဘယ္သူမွ် စကားမေျပာရဘူး… လုိ႕ ဆုိပါတယ္။

ဒုတိယနည္းကေတာ့ “ေခါစာ”ျပစ္ျပီး “ျပာ” ခင္းတဲ့ နည္းလုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဖိနပ္ကို ဘယ္ညာေျပာင္းစီးရမယ္ … အက်ႌကို ေျပာင္းျပန္၀တ္သြားရမယ္ … “ေခါစာ” သြားျပစ္မယ့္ လူက “လိပ္ျပာ” ရင့္တဲ့သူ(လုံး၀ အေၾကာက္အလန္႕ မရွိသူ) … လက္ျပန္အေနအထားနဲ႕ ေခါစာေကြ်းမဲ့ လင္ဗန္းကို ခ်ရမယ္ … လင္ဗန္းရဲ႕ နံေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ“ျပာ”မွဳန္႕ေတြ ခင္းရမယ္ … ဟင္းအုိးအုပ္တဲ့ စေလာင္းဖုံး တစ္ခုခုနဲ႕အသံထြက္ေအာင္ တီးျပီး လာစားဖုိ႕ ဖိတ္ရမယ္ … ေခါစာ ျပစ္ထားတဲ့နံေဘးကို ဘယ္သူမွ် မသြားရဘူး … ႏွစ္နာရီေလာက္ေနရင္ လာ မလာဆုိတဲ့ “ေျခရာ”ေတြကို ျပာေတြေပၚမွာ သြားၾကည့္လုိ႕ ရေၾကာင္းေျပာျပၾကပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ အပါအ၀င္ လူေျခာက္ေယာက္တုိ႕ဟာသရဲ ရွိ မရွိကို စမ္းသပ္ဖုိ႕ အလုပ္မ်ားၾကပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႕တုိက္နံေဘးရွိ တရုတ္ေျမစုိက္နတ္စင္ကေန အေမႊးတုိင္ေၾကာင့္ေၾကြက်ထားတဲ့ ျပာမွဳန္႕ေတြကုိ သြားယူၾကပါတယ္။ ေနာက္ေဖး မီးဖုိေခ်ာင္မွာ Gas မီးဖုိကို အသုံးျပဳတာေၾကာင့္ အိမ္ေတြမွာ ျပာမွဳန္႕ရွာဖုိ႕ ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္သတင္းစာေတြကုိ မီးရွိဳ႕ျပီး“ျပာ” ရေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ စမ္းသပ္ဖုိ႕ သေဘာတူ ထားတဲ့နည္းလမ္းက ဒုတိယ နည္းလမ္းပါ။ ပထမ နည္းကုိ သေဘာမတူၾကပါဘူး။ ေခၚလုိက္လုိ႕ ၀င္လာရင္၊ ၀င္လာတဲ့ သရဲက သရဲထက္ၾကီးေသာ “သဘက္” ဆုိရင္ အႏၲရာယ္ရွိမွာ စုိးလုိ႕ပါ။

ည (၉)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ သရဲေျခာက္တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္ရာလမ္းၾကားဆီကုိ သူတုိ႕ သြားၾကပါတယ္။ “ေခါစာ” ျပစ္မဲ့ လင္ဗန္းထဲမွာစားစရာေတြ အျပင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ညက ဆရာ၀န္ျဖစ္သူရဲ႕ အိမ္မက္ထဲကအတုိင္း ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားေလး တစ္စီးကိုပါ ထည့္ယူလာၾကပါတယ္။ အမဲသား၊ ၀က္သားဟင္းေတြ၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေတြနဲ႕ ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး တစ္ခု အပါအ၀င္လင္ဗန္းအလယ္မွာ အေမႊးတုိင္ သုံးေခ်ာင္းေလာက္ကုိ မီးရွဳိ႕ ထုိးစုိက္ၾကပါတယ္။ ဗလေတာင့္ေတာင့္ လူငယ္တစ္ဦးက “ေခါစာ” ျပစ္တဲ့အ လုပ္ကို လုပ္ပါတယ္။ သူက “ေခါစာ” ထည့္ထားတဲ့ လင္ဗန္းကို လက္ျပန္ပုံစံနဲ႕ ခ်အျပီးမွာ က်န္တဲ့သူေတြက အသင့္ယူေဆာင္လာတဲ့ “ျပာမွဳန္႕”ေတြကို လင္ဗန္းကေန သုံးေပေလာက္ရွိတဲ့ အကြာအေ၀း အထိ ခပ္ထူထူေလး ခင္းၾကပါတယ္။ ျပာမွဳန္႕ေတြ ဘယ္သူမွ် မနင္းမိေအာင္ ဂရုတစုိက္ ခင္းျပီးခ်ိန္မွာ “ေခါစာ”ေကြ်းသူက စေလာင္းဖုံးကို ဟင္းေမြရာမွ အသုံးျပဳတဲ့ ေယာင္းမနဲ႕ သုံးခ်က္ေလာက္တီးျပီး ပါးစပ္ ကလည္း “ဒီေနရာမွာ ရွိတဲ့၊ ေနထုိင္ေနတဲ့ မကြ်တ္မလြတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိရင္ လာေရာက္ျပီး အားရပါးရ စားသုံးၾကပါ …” လုိ႕အသံခပ္အုပ္အုပ္နဲ႕ သရဲ ေခၚပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ သူတုိ႕ အားလုံး ဆရာ၀န္မိသားစု ေနထုိင္ရာ အခန္းေပါက္၀ဖက္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနထုိင္ရာ အခန္းေပါက္၀ကေန အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားထိပ္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ တစ္အုပ္စုလုံး အိမ္ခန္းထဲ ျပန္မ၀င္ၾကပဲ အခန္းေပါက္ကေန လမ္းၾကားထိပ္ကို မ်က္ေျခမပ်က္ေစာင့္ၾကည့္တာပါ။

ဒီလုိနဲ႕ တစ္အုပ္စုလုံး စကားေျပာလုိက္ အိမ္ထဲက မိသားစု ေကြ်းေမြးတဲ့ ျမန္မာျပည္က လာတဲ့ လဖက္သုတ္နဲ႕ ေရေႏြးၾကမ္းေတြေသာက္ရင္း ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ည (၁၁)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေလွကားကေန တစုံတေယာက္ ေျပးတက္လာတဲ့ ခပ္ျပင္းျပင္းေျခ သံတစ္ ခုကုိ သူတုိ႕ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေျခသံဟာ ေလွကားကေန သူတုိ႕ အလႊာကုိ ေကြ႕၀င္လုိ႕ရတဲ့ ေနရာအေရာက္မွာ လုံး၀ ရပ္သြားျပီး ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ ကေလးငယ္ တစ္ဦးဟာ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ရာ လမ္းၾကားထဲဆီ ေျပး၀င္သြားပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူ အားလုံးေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က “ဒီကေလးက ဘယ္ကလဲ” လုိ႕ ေျပာလုိက္ေတာ့မွ အားလုံးသတိ၀င္လာျပီး လမ္းၾကားေလးဆီအေျပးအလႊား သြားၾကည့္ၾကပါေတာ့တယ္။

အမွဳိက္သြားျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားထိပ္ကို ေရာက္ဖုိ႕ ဆယ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သာ အလုိမွာ လမ္းၾကားထဲမွ တစုံတေယာက္က အျပင္ကုိပစၥည္းတစ္ခု လႊင့္ျပစ္လုိက္ပါတယ္။ လႊင့္ျပစ္ခံရတဲ့ ပစၥည္းကုိ သူတုိ႕အားလုံး ၀ုိင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ လင္ဗန္းထဲမွာ သူတုိ႕ထည့္ေပးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ ကားေလးပါ။ လမ္းၾကား ထိပ္ကုိ ေရာက္ရွိ သြားျပီး လမ္းအတြင္းကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ ခုနက ကေလး ဘယ္ေပ်ာက္ သြားသလဲလုိ႕ပေဟဠိဆန္ဆန္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က …“ဒီမွာၾကည့္ ျပာေတြေပၚမွာ ေျခရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ”

“ေခါစာ” ဗန္းထဲက အစား အစားေတြလည္း တစ္ေယာက္ ေယာက္စားေသာက္ထားသလုိ ပုံပ်က္ ေနျပီး နံေဘးမွာ ခင္းထားတဲ့ ျပာေတြေပၚမွာလည္း ေျခရာ အေသးေတြေရာ အၾကီးေတြေရာ ရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က မ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆန္ျပဴးနဲ႕ အမွဳိက္ထုပ္ ျပစ္ခ်ရာ အေပါက္ကို လက္ညွိဳးထုိးျပီး“ဟုိမွာ …ဟုိမွာ” လုိ႕ ေအာ္ပါေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြ ၀ုိင္းၾကည့္ၾကေတာ့ ဘယ္သူကိုမွ် မေတြ႕ရပါဘူး။ ရုတ္တရက္ သူတုိ႕အားလုံးရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕က အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ရွိ အနံ႕ျပန္ မတက္ေအာင္ ဖုံးကားေပးတဲ့ သံျပားဖုံးဟာ သူ႕အလုိလုိ ပြင့္ျပီး ျပန္ပိတ္သြားပါတယ္။
“ဟုိမွာ .. ဟုိမွာ”လုိ႕ ေအာ္ေနတဲ့ လူငယ္လည္း ေအာ္ရင္း တန္းလန္းနဲ႕ လဲက်သြားပါတယ္။ တစ္အုပ္စု လုံး သတိေမ့သြားတဲ့ လူငယ္ကိုေပြ႕ခ်ီျပီး အခန္း ရွိရာဆီ အျမန္ သယ္ေဆာင္ ရပါေတာ့တယ္။

ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သံေတြေၾကာင့္ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာအလႊာရွိ နံေဘးခန္းက လူေတြလည္း အျပင္ ထြက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕လည္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ မိနစ္(၂၀) နီးပါး ၀ုိင္းျပဳစုအျပီးမွာ သတိလစ္သြားတဲ့ လူငယ္လည္း သတိျပန္ရလာပါတယ္။ အေၾကာက္ လြန္ေနသူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ဘုရားစင္က ေသာက္ေတာ္ေရေတြစြန္႕ျပီး ပက္ျဖန္း တဲ့သူက ျဖန္း၊ လည္ပင္းမွာ စိတ္ပုတီး ဆြဲေပးၾကနဲ႕အလုပ္ရွဳပ္ၾကပါေတာ့တယ္။ သတိျပန္ရ လာသူအား စိတ္ျငိမ္သြားရန္ဆရာ၀န္က ေဆးတစ္လုံး တုိက္လုိက္ပါတယ္။

အခန္းပုိင္ရွင္ မိသားစုက အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားတြင္ သူတုိ႕အုပ္စုေခါစာျပစ္ခဲ့တဲ့ လင္ဗန္းနဲ႕ ျပာမွဳန္႕ေတြ ကို မနက္ၾကမွ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္လုိက္မယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲကတခ်ဳိ႕က အဲဒီေနရာ ကိုေနာက္တစ္ေခါက္ သြားၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႕တေတြ အခန္းအေပါက္ ၀ကေန အဲဒီလမ္းၾကားေလး ထိပ္ဆီ ထြက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ တုိက္တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္ေန ပါျပီ။ ခုနက မီးပြင့္လာတဲ့နံေဘးအခန္းေတြလည္း မီးေတြပိတ္ျပီး ျပန္အိပ္သြားပုံ ရပါတယ္။ သူတုိ႕နံေဘးအခန္းမွ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါး စုတ္ထုိး သံေၾကာင့္သူ တုိ႕အားလုံး လန္႕သလုိလုိ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ လက္က နာရီကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁)နာရီ ထုိးဖုိ႕ မိနစ္ အနည္းငယ္ လုိပါေသးတယ္။

အခန္းအေပါက္၀ကေန အမွဳိက္ျပစ္ရာလမ္းၾကားဆီကို သူတုိ႕အားလုံးထပ္သြားၾကဖုိ႕ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႕အားလုံး လမ္းၾကားေလးဆီမွာ ဘာမ်ား ဆက္ျဖစ္လာမလဲလုိ႕ စုိက္ၾကည့္ ေနၾကပါတယ္။အခန္းအားလုံးဆီကေန အိမ္ေျမွာင္ေတြရဲ႕ ဆက္တုိက္ စုတ္ထုိး သံေၾကာင့္ သူတုိ႕ အရမ္းအံ့ၾသေနပါတယ္။ ရုတ္တရက္ အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားထိပ္ရွိ မီးေရာင္ေအာက္ မွာ လူအရိပ္ႏွစ္ခုကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕အားလုံး နည္းနည္း ေတြးေ၀သြားပါ တယ္။ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က …“ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ သြားၾကည့္ၾကရေအာင္၊ အရမ္းၾကီး ေၾကာက္မေနနဲ႕”ဒီလုိနဲ႕ သူတုိ႕အားလုံး ခပ္လန္႕လန္႕ျဖင့္ လမ္းၾကားထိပ္ကို အသြား၊ မေရာက္ တေရာက္ေလာက္မွာ မီးေရာင္ေအာက္က အရိပ္ႏွစ္ခုဟာသူ႕အလုိလုိ ေပ်ာက္ သြားျပန္ ပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တခ်ဳိ႕လည္းေဘာင္းဘီးက ခါးပတ္ေတြ ဆြဲျဖဳတ္ျပီး တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ခါးပတ္နဲ႕ရုိက္မယ့္ပုံစံ အသင့္ျပင္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲကလူငယ္တစ္ဦးမွ …

“ခုနက ဒီလမ္းထိပ္က ဟုိဟာ(ကေလးကစားစရာ) ေလးေရာ”လမ္းထိပ္ကို ပထမ တေခါက္ အလာမွာ အတြင္းကေန လႊင့္ျပစ္လုိက္တဲ့ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားလည္း မေတြ႕ရေတာ့ ပါ။ လမ္းၾကားေရွ႕ကို အေရာက္၊ အတြင္းကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ လင္ဗန္းလည္း မရွိေတာ့ပါ၊ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ေအာက္မွာကစားစရာ အရုပ္ကားေလး ေရာက္ေန တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ျပာမွဳန္႕ေတြလည္း ျပန္႕ၾကဲေနျပီး နင္းျပီးေလွ်ာက္ထားသလုိ လူေျခ ရာ ပုံစံအမ်ားအျပားကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ေလး …. ငါးမိနစ္ေလာက္ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္ အျပီးမွာ သူတုိ႕အားလုံး အခန္းရွိရာဆီ လွည့္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ခန္းသုိ႕ ေရာက္လု ဆဲဆဲမွာ အေနာက္ဖက္မွ “ေတာက္”ေခါက္သံ တစ္ခုကုိ ပီပီသသ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ လွည့္ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ဘာမွ် မေတြ႕ရပါ။ သူတုိ႕အားလုံး အခန္းအတြင္းကုိ ၀င္ၾကေတာ့ မယ့္ဆဲ ဆဲမွာ လူတစ္ဦးရဲ႕ ငိုရွိဳက္သံလုိလုိ အသံ သဲ့သဲ့တခ်ဳိ႕ကို ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္တေခါက္ သြားၾကည့္ဖုိ႕ သူတုိ႕မရဲေတာ့ပါ။

အလည္ေရာက္ေနသူေတြနဲ႕ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ပါ ဧည့္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူဟာ အိမ္မက္မက္ေနသလုိလုိ အျပင္တြင္ တကယ္ခံစားေနရသလုိလုိ အိမ္မက္တစ္ခုကို မက္ခဲ့ပါတယ္ …

ဆရာ၀န္၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕ “ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ ဗလေတာင့္ေတာင့္လူငယ္ သုံးဦးတုိ႕ဟာ သူတုိ႕ အိမ္ခန္းထဲမွာ ထုိင္ျပီး စကားေျပာေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္က ဧည့္ေခၚ ေခါင္းေလာင္းတီးသံ ၾကားရပါတယ္။ တံခါးကို သြားဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အသက္ေလး ဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ လူၾကီးတစ္ဦးနဲ႕ အသက္ ရွစ္ႏွစ္ … ကိုးႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တုိ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႕က နံေဘးအခန္းမွာ ေနသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေျပာျပ စရာ ရွိတယ္လုိ႕ ေျပာဆုိျပီး သူတုိ႕ေန ထုိင္ရာ ကပ္လွ်က္ အခန္းထဲသုိ႕ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းမွာပဲ ကေလးငယ္က သူတုိ႕သုံးဦးကို အခန္းအတြင္းထဲရွိ ေရခ်ဳိခန္းကိုလက္ညွိဳး ထုိးျပပါ တယ္။ ေရခ်ဳိးခန္းအတြင္းကို ေရာက္ေတာ့ အိမ္သာအေပၚရွိ ေရဆြဲခ်ရာ ေရပုံးထဲကို ပစၥည္း တစ္ခုခု ႏွဳိက္ယူေပးဖုိ႕ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႕ ျပပါတယ္။ ေရဆြဲခ်ရာ ပုံးထဲကုိ ႏွဳိက္ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ပလပ္စတစ္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ပုိးထားတဲ့ ကေလးကစား စရာ အရုပ္ ကားေလး တစ္ခုကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကေလးငယ္ကအုတ္နံရံဖက္ကုိ လက္ညွိဳး ထုိးျပ လုိက္ပါတယ္။ အုတ္နံရံဟာ တီဗြီမ်က္ႏွာျပင္ တစ္ခုလုိျဖစ္လာျပီး သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုကို ျမင္ေနရ ပါတယ္။ သခၤ်ဳိင္းထဲရွိလမ္းအေကြ႕အေကာက္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္အျပီးမွာ အုတ္ဂူတစ္ခုကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကေလးငယ္က ေရပုံးထဲမွာ ရရွိလာတဲ့ အရုပ္ကားေလးကုိ အဲဒီအုတ္ဂူေပၚမွာ ထားေပးဖုိ႕ ျပသပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ နံရံေပၚက ျမင္ကြင္းေရာ ကေလးငယ္ပါေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။

အဲဒီခ်ိန္မွာ သူတုိ႕သုံးဦးကုိ အခန္းအတြင္းသုိ႕ ေခၚေဆာင္လာတဲ့လူၾကီးျဖစ္သူက စကားေျပာဖုိ႕ ဧည့္ခန္းအတြင္းကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ နီးပါးက ဒီတုိက္မွာအလုပ္လုပ္ရင္း ေနထုိင္တဲ့ ျမန္မာျပည္သား တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊အလုပ္ လုပ္တဲ့ ေနရာကေန ကေလးကစားစရာ ပစၥည္းတစ္ခုကိုယူေဆာင္လာမိေၾကာင္း၊ တေန႕ေတာ့ အခန္းထဲမွာ ေသာက္ရင္းစားရင္းကေန မူးျပီး သူအိပ္ေပ်ာ္သြားေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ သူသတိလစ္သလုိ ျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ တစုံတေယာက္ရဲ႕ ၀င္ေရာက္ ပူးကပ္ျခင္း ကို ခံရျပီး အခန္းေဖာ္ေတြနဲ႕ အခ်င္းမ်ားခဲ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႕အခန္းေဖာ္ သူငယ္ ခ်င္း အလုပ္သမားမ်ားက သူ႕ကုိ ရက္စက္စြာ သတ္ျပစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ေသဆုံးျပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ တဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ရွိ က်န္ရစ္သူ သူ႕မိသားစုက ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွ်အ တန္း ေပးေ၀ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ေသဆုံးတဲ့ ဒီေနရာမွာ ယေန႕အခ်ိန္အထိ ဘာသာေရး ဆုိင္ရာ ေဆာင္ရြက္မူမ်ား လုံး၀ မလုပ္ရေသးေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ သူ႕သား သမီးမ်ား အနက္ အၾကီးဆုံးျဖစ္သူ သူ႕သားေလးမွာ ယခုအခါ ပင္ပင္ ပန္းပန္း ဆင္းဆင္း ရဲရဲျဖင့္ မိသားစုအား လုပ္ေကြ်းေနရေၾကာင္း၊သူ႕အတြက္ အမွ်အတန္းေပးေ၀ဖုိ႕နဲ႕ သူ႕သား အၾကီးဆုံးေလးကုိ

ဒီႏုိင္ငံမွာ တရား၀င္အလုပ္သမားအျဖင့္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ရဖုိ႕ကူညီေပးေစလုိေၾကာင္း ေျပာပါ တယ္။ ျမန္မာျပည္ရွိ သူ႕မိသားစုထံ ဆက္သြယ္ဖုိ႕ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုကုိလည္း ေပးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။
…… …… …

မနက္ေစာေစာစီးစီး ဧည့္သည္ေတြထဲမွ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕“ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ လူငယ္တုိ႕ ႏွစ္ဦး ညက အိမ္မက္ဆုိးမ်ား မက္ေၾကာင္းအိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ကို ေျပာျပပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ (၂) ရက္ခန္႕အၾကာမွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ အလုပ္ထဲကေန အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေရွ႕ သံတံခါးကို ဖြင့္အ၀င္မွာ သူ႕နားထဲမွာ နံေဘးကေန တစုံတေယာက္ တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသလုိ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ သူ႕ကုိေျပာသြားတဲ့ စကားသံက …“ညီေလး၊ မင္း ထီထုိးထားတာ … တုိက္ျပီးျပီလား …”ရုတ္တရက္ သူ ေၾကာင္သြားပါတယ္၊ နံေဘးကို ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ လည္းသူ႕နံေဘး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ ဒါနဲ႕ သူလည္း ထီထုိးခဲ့ တာကို သတိရသြားျပီး တုိက္ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္။တုိက္နံေဘးက အိႏၵိယ ကုန္စုံ ဆုိင္အေရွ႕ရွိ သတင္းစာအပုံမွာ သူ ထုိးထားတဲ့ ထီနံပါတ္ကို ရွာေဖြလုိက္ ပါတယ္။ သူ အရမ္းအံ့ၾသ သြားပါတယ္။သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာခဲ့တဲ့၊ သူ႕အိမ္ မက္ထဲမွာ သရဲေပးခဲ့တဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဂဏန္းေလးလုံးဟာ ထီရဲ႕ဒုတိ ယဆုေန ရာမွာ ေတြ႕လုိက္ရလုိ႕ပါ။ ထီထုိးထားေပမဲ့ ထီေပါက္ဖုိ႕လုံး၀ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ သူ႕အျဖစ္ ဟာ သူ႕ကုိယ္သူ မယုံသလုိနဲ႕သတင္းစာေပၚက နံပါတ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ လက္ထဲမွာ ထုိးထားတဲ့ ထီ စာရြက္ကို ၾကည့္လုိက္နဲ႕ ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ သူ႕မိသားစုကို ထီေပါက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းစုံကုိ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ သူ႕ဇနီး သည္နဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူတုိ႕က ကြယ္လြန္သြားသူအတြက္ ဆြမ္းသြတ္အမွ် ေပးေ၀ဖုိ႕၊ အိမ္မက္ ထဲမွာ ေပးခဲ့တဲ့ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ဖုိ႕ တုိက္တြန္းၾကပါတယ္။ မယုံတ၀က္ ယုံတ၀က္နဲ႕ အိမ္မက္ထဲက ဖုန္းနံပါတ္ကို သူ ဆက္သြယ္လုိက္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ က တယ္လီဖုန္းပိုင္ရွင္မိသားစုရဲ႕ အကူအညီေပးမွဳေၾကာင့္က်န္ရစ္သူ မိသားစုနဲ႕ သူ အဆက္ အသြယ္ ရခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္က ဒီတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္လာ လုပ္ရင္း ကြယ္လြန္ခဲ့သူနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူ တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ က်န္ရစ္သူ မိသားစု ကိုအကူ အညီေပးခ်င္ေၾကာင္း ရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူ ထီေပါက္လုိ႕ ရခဲ့တဲ့ ေငြေတြထဲက ျမန္မာေငြ (၁၀) သိန္း တန္ဖုိးကုိလႊဲပုိ႕ေပးလုိက္သလုိ ကြယ္လြန္သူရဲ႕ သားအၾကီး ဆုံးျဖစ္ သူကို လည္းဒီတုိင္းျပည္မွာ တရား၀င္ အလုပ္သမားအျဖစ္ လာေရာက္ႏုိင္ေအာင္အစစ အရာရာ အကုန္အက်ခံ ကူညီမယ္ဖုိ႕ ကတိေပးလုိက္ပါတယ္။

အဲဒီရက္ေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ သူ႕အခန္းနဲ႕ကပ္လွ်က္အခန္းက အခန္းပုိင္ ရွင္ေတြ ကို လုိက္လံစုံစမ္းခဲ့ပါတယ္။အခန္းပုိင္ရွင္ တရုတ္အဖြားၾကီးဟာ အဲဒီအခန္းမွာ တခါတ ရံသာ လာေနေလ့ရွိေၾကာင္း နံေဘးခန္းေတြက ေျပာျပၾကပါတယ္။ဒါနဲ႕ အခန္းပိုင္ရွင္ တရုတ္ အဖြား အုိ ရွိရာဆီ သူ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။တရုတ္အဖြားအုိက ဆရာ၀န္မိသားစုအခန္းနံေဘးရွိ သူ႕အခန္း ဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ သူ႕သမီးနဲ႕ သမက္တုိ႕ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ အခန္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က သူ႕တုိ႕မိတ္ေဆြ တရုတ္လူမ်ဳိးတစ္ဦးက သူ႕ အလုပ္ သမားမ်ား ေနထုိင္ရန္ ဌားရမ္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အိမ္ဌားေတြ ခဏ ခဏေျပာင္းေရႊ႕ၾကေၾကာင္း၊ ဒါနဲ႕ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဘယ္သူကိုမွ် မဌားေတာ့ပဲ သူ ေနထုိင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခင္က ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕အခန္းဟာညဖက္ေတြမွာ သရဲေျခာက္သလုိ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူကိုမွ် ထပ္မဌားေတာ့ပဲ တခါတရံ ေန႕လည္ပုိင္းေတြမွာ သူ အလည္လာျပီး ေနခဲ့ေၾကာင္း၊ ညဖက္မွာ မအိပ္ရဲတာေၾကာင့္ယခုအခါ သူတုိ႕ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ပစၥည္းအေဟာင္းမ်ားသာ ထားရွိေသာစတုိးခန္းအျဖစ္ အသုံးျပဳေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။

ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက တရုတ္အဖြားအုိအား လြန္ခဲ့ေသာ (၁၅)ႏွစ္ခန္႕ကအဲဒီအခန္းမွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္း အလုပ္သမားတစ္စု ေနထုိင္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္ဟာ အရက္ အလြန္ေသာက္ေသာေၾကာင့္လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ကြယ္လြန္သူ ပိုင္ဆုိင္ခဲ့ တဲ့ပစၥည္း တစ္ခုဟာ အဲဒီအခန္းထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ဒီတုိက္ကိုေျပာင္းေရႊ႕လာျပီး မၾကာ မဏ ဆုိသလုိ ကြယ္လြန္သူက အိမ္မက္ေပးေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခန္းထဲမွာ ကြယ္ လြန္ သူ အတြက္ ရည္စူးျပီး ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ဆုေတာင္းေမတၲာပုိ႕တဲ့ ပြဲတစ္ခု လုပ္ခ်င္ ေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းခံပါတယ္။ အခန္းပုိင္ရွင္ အဖြားအုိကလည္းၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳခဲ့ ပါတယ္။

စေန၊ တနဂၤေႏြ ရုံးပိတ္ရက္ တစ္ခုမွာ ဆရာ၀န္မိသားစုနဲ႕ ရင္းႏွီးသူသူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ မ်ားဟာ အဲဒီတုိင္းျပည္ကို ၾကြေရာက္ေနတဲ့ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးကို ပင့္ဖိတ္ ခဲ့ၾက ပါတယ္။ တရုတ္မိသားစုပုိင္ဆုိင္ရာ အခန္းအတြင္း ကြယ္လြန္သူအတြက္ ရည္စူးျပီး ဆုေတာင္းေမ တၲာပုိ႕သလုိ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးေနတဲ့ အမွဳိက္သြား
ျပစ္ရာ လမ္းၾကားဆီမွာလည္း ပရိတ္တရား နာယူခဲ့ၾကပါတယ္။တရားပြဲအျပီး ဆရာ၀န္နဲ႕ သရဲေျခာက္ မေျခာက္ကို စမ္းသပ္ခဲ့တဲ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ဟာ အဲဒီအခန္းထဲရွိ အိမ္သာ အေပၚမွ ေရဆြဲခ်ရာေရပုံးထဲကုိ ရွာေဖြ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရပုံးအတြင္းက ပလပ္စတစ္နဲ႕ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားေလးတစ္စီးကုိ ေတြ႕ရွိျပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း သရဲ တေစၦ မယုံၾကည္တဲ့ ဆရာ၀န္ဟာ သူ႕အယူအဆကို စြန္႕လြတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။

သူတုိ႕ႏွစ္ဦးဟာ အရုပ္ကားေလးကို တရုတ္သခၤ်ဳိင္း တစ္ခုခုမွာ သြားထားျပစ္ဖုိ႕ စိတ္ကူးၾက ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ အဌားကားတစ္စီးကို ဌားျပီးတရုတ္သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုသုိ႕ သြားေရာက္ခ်င္ေၾကာင္း ကားသမား ကို ေျပာပါတယ္။ ကားသမားက ဘယ္သခၤ်ဳိင္းလဲလုိ႕ ေမးေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးလည္း တရုတ္ သခၤ်ဳိင္းျဖစ္ရင္ ျပီးေရာလုိ႕ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး အဌားကားရဲ႕ ေနာက္ခန္း ကေန လုိက္ပါခဲ့ၾကပါတယ္။ကားသမားက ေရွ႕ခန္းမွာ ကားေမာင္းေန ရင္း တရုတ္ လုိ ေျပာေန ပါတယ္။ သူတုိ႕ကေတာ့ ကားသမား အဌားကားဌာနနဲ႕ တရုတ္ လုိေျပာေန တယ္လုိ႕ပဲ ယူဆေနၾကပါတယ္။ ကားဟာ နာရီ၀က္နီးပါးၾကာေအာင္ ေမာင္းေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ စိတ္ထဲ ဒီကားသမား ပုိက္ဆံပုိလုိခ်င္လုိ႕ လွည့္ပတ္ေမာင္းေနတယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကားသမား ကို ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲလုိ႕ ေမးလုိက္ေတာ့ ကားသမားက ခင္ဗ်ားတုိ႕ သြားခ်င္ တဲ့ ေနရာကို မၾကာခင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလုိ႕ျပန္ေျဖျပီး တစ္ေယာက္တည္း တရုတ္လုိ ဆက္ေျပာေနပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ တရုတ္သခၤ်ဳိင္းကုန္းတစ္ခုရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကားသမားက ကားကိုရပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။
သူတုိ႕ႏွစ္ဦး လည္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္း၀န္းထဲကို ေရာက္ျပီး ဟုိအုတ္ဂူေပၚတင္ခဲ့ရင္ ေကာင္းႏူိးႏူိး ဒီအုတ္ ဂူေပၚမွာ ထားခဲ့ရင္ ေကာင္းႏိူးႏိူးနဲ႕သခၤ်ဳိင္း အလယ္က လမ္းမၾကီးအတုိင္း ၀င္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ ရုတ္တရက္သခၤ်ဳိင္းလမ္းမၾကီးရဲ႕ လက္၀ဲဖက္ တစ္ေနရာကေန ေလခြ်န္ သံကုိၾကား လုိက္ ရပါတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက သူတုိ႕ကိုလက္ယက္ျပီး ေခၚေနပါ တယ္။ ဒါနဲ႕ ကေလးငယ္ရွိရာဆီ သူတုိ႕ သြားၾကပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ နံေဘးနားကို မေရာက္ ရွိခင္ သူတုိ႕ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြား ပါတယ္။ လွမ္းေခၚခဲ့တဲ့ ေနရာဆီကုိ ေရာက္ေအာင္သြားၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတုိ႕ အရမ္း ထိန္႕လန္႕ သြားပါတယ္။ အုတ္ဂူေလး တစ္ခုပါ။ အဲဒီအေပၚမွာ သူတုိ႕“ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ လင္ဗန္း ကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးလည္းယူေဆာင္လာတဲ့ ကစားစရာ အရုပ္ကားေလး ကို အုတ္ဂူေပၚမွာ တင္ျပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။

တရုတ္သခၤ်ဳိင္းအေပါက္၀ကို ျပန္ထြက္လာေတာ့ အလာမွာ ဌားစီးခဲ့တဲ့ကားနဲ႕ ကားေမာင္းသူကို ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ကားဌားခ်င္ေၾကာင္းေျပာျပီး ကားေပၚသုိ႕ တက္လုိက္ပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ဆယ္မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ထုိင္ေနတဲ့ခ်ိန္အထိ ကားမေမာင္းတာေၾကာင့္ ကားသမားကုိ ဘာျဖစ္လုိ႕ မေမာင္းသလဲဆုိျပီး ေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကားသမားက“ဒီသခၤ်ဳိင္းဆီကုိ အလာမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတူ ပါလာတဲ့ ေကာင္ေလးေရာ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူးလား ….”သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ကားတံခါးဖြင့္ျပီး ကားေပၚကေန မေျပးရုံတမယ္ျပန္ဆင္းေတာ့မလုိ ျဖစ္သြားျပီးမွ ….“သူ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူး … လာခဲ့တဲ့ေနရာကို အျမန္ဆုံး ေမာင္းပါ”

facebook.com/koye.yeye2013