ဖားခ်င္ေပမယ့္ အဖားမေတာ္တဲ့ သမီးေတာ္ရဲ႕ လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံမ်ား (သမီးေတာ္ရာဇ၀င္-၁၇)

၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေက်ာ္ ကာလကစၿပီး တပ္မေတာ္ထဲမွာေရာ အစုိးရထဲမွာပါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာေမာင္ အာဏာအသိမ္းခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ဘယ္သူကမွ အာဏာရွင္ႀကီးကုိ အံမတုရဲတဲ့ အေျခအေနကုိ ဆုိက္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္မွာရွိတဲ့ စစ္သားေကာင္း ပီသတယ္ဆုိတဲ့ တုိင္းမွဴး ဖိုက္တာႀကီးေတြလည္း အဆီအဆိမ့္ေတြစားၿပီး အသံတိတ္သြားၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အာဏာရွင္ႀကီးနဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္းႏုိင္ေလေလ အက်ဳိးရွိေလဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္ လာခဲ့တဲ့ အတြက္ ဘယ္သူကမွ တုိင္းျပည္အတြက္ အမုန္းခံၿပီး မေျပာၾကေတာ့ပါဘူး။

ဒီအေျခအေနေတြေၾကာင့္ အာဏာရွင္ႀကီးနဲ႔ သမီးေတာ္ေတြကုိ ခစားၿပီး အလုိလုိက္၊ အႀကိဳက္ ေဆာင္ခ်င္တဲ့ လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံေတြ ပုိၿပီးေတာ့ တုိးပြားလာပါတယ္။ တပ္ထဲမွာလည္း မ်ားလာသလို စီးပြားေရး ေလာကမွာလည္း သမီးေတာ္ေတြကုိ ခစားဖို႔ တန္းစီေနသူေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကလည္း တုိင္းျပည္မွာ အာဏာရွင္ႀကီး လက္ညိႇဳးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္အခါလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ပ်က္ေနေပမယ့္ ယဥ္ေက်းတဲ့ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းကေတာ့ လက္မခံခဲ့ပါဘူး။

တုိင္းသူျပည္သားေတြကုိ လက္နက္နဲ႔ အႏုိင္က်င့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစုိးရကုိ သင္ခန္းစာေပးဖို႔၊ ျပစ္ဒဏ္ခတ္ဖို႔ စုိင္းျပင္းလာၾကပါတယ္။ ျမန္မာအစုိးရကုိ ျပစ္ဒဏ္ခတ္ဖို႔အတြက္ အဓိက ဦးေဆာင္ေနတဲ့ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ထြက္ေျပးလာတဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူေတြကုိ လက္ခံခဲ့သလုိ ျမန္မာစင္ၿပိဳင္ အစုိးရကုိ ကုလသမဂၢက လက္ခံ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ အထိပါ အားထုတ္လာပါတယ္။ အေမရိကန္ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ မက္မတ္ခ်္ေကာနယ္လ္က ျမန္မာစစ္ အစုိးရ အားေကာင္းမလာဖို႔အတြက္ သူ႔ရဲ႕စီးပြားေရး ေျခတံလက္တံေတြကုိ ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရမယ္လို႔ ကြန္ဂရက္မွာ အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့ ေနာက္မွာေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဥေရာပ ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရး ျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔ခံရတဲ့အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံက စီးပြားေရးသမားေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားကုိ ဘဏ္ကတစ္ဆင့္ ေငြေပးေငြယူေတြ လုပ္လို႔မရေတာ့သလို ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သေဘၤာသားေတြ၊ ႏုိင္ငံသားေတြလည္း ျပည္တြင္းကုိ ေငြလႊဲဖို႔ အခက္အခဲမ်ားစြာနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈေၾကာင့္ အနစ္နာဆံုး လူေတြကုိ ျပပါဆုိရင္ စစ္အုပ္စုကုိ အသံုးခ်ၿပီး စီးပြားေရး လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ခ႐ုိနီေတြနဲ႔ စစ္တပ္အတြင္းက ေငြေၾကး ေျမာက္ျမားစြာ ရရွိထားတဲ့ အရာရွိႀကီးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားတဲ့ေငြေတြ၊ ဘဏ္မွာ အပ္ႏွံထားတဲ့ ေငြေတြဟာ တစ္ျပားမွ ျပန္မရေတာ့ပါဘူး။

ဒီအေျခအေနဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အာဏာအရွိဆံုးျဖစ္တဲ့ သူႀကီးကုိလည္း စိတ္ထိခိုက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဖခင္ျဖစ္သူ စိတ္မၾကည္လင္တဲ့အတြက္ သမီးေတာ္ေတြကလည္း စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ သမီးေတာ္ေတြ စိတ္မခ်မ္းသာေတာ့ သမီးေတာ္ေတြ ေဘးနားက လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံေတြလည္း မ်က္ႏွာညိႇဳးေနတာေပါ့။ ဒီအေျခအေနဆုိးက ေက်ာ္လႊားလြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့ ေနာက္ေတာ္ပါ တစ္ဦးက (နာမည္ကုိေတာ့ မေဖာ္ျပလုိေတာ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ မတရားရရွိထားတဲ့ ပုိက္ဆံေတြနဲ႔ အေတာ္ ခ်မ္းသာေနပါၿပီ။) စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈကုိ ဖြင့္ေပးေအာင္ လုပ္ႏုိင္မယ့္ နာမည္ႀကီး ေဗဒင္ဆရာ ရွိတယ္လို႔ ေျပာလာပါတယ္။ အားလံုးကလည္း အႀကံကုန္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆုိေတာ့ သူေျပာတဲ့ ေဗဒင္ ဆရာဆီကုိ သြားဖို႔ စိတ္ပါလာၾကပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး ေဗဒင္ဆရာဆီကုိ သမီးေတာ္နဲ႔ လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံေတြ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာကလည္း (သူ႔နာမည္ကုိလည္း စာနာေထာက္ထားတဲ့ အေနနဲ႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး။) သမီးေတာ္ကုိယ္တုိင္ ေဗဒင္လာ ေမးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပ်ာပ်ာသလဲ တြက္ခ်က္ေပးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ပြင့္ခ်င္ရင္ ယၾတာေခ်ရမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ေခ်ရမယ့္ ယၾတာကေတာ့ ေျခရွစ္ေခ်ာင္းရွိတဲ့ သတၱ၀ါ အမ်ားအျပားကုိ လႊတ္ေပးရမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

႐ုတ္တရက္ ယၾတာကုိ ၾကားၾကားခ်င္း လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံေတြလည္း ဦးေႏွာက္ေျခာက္ သြားပါတယ္။ ေျခေထာက္ရွစ္ေခ်ာင္းရွိတဲ့ သတၱ၀ါဆုိေတာ့ ပင့္ကူေတြပဲ ရွာရမွာလား၊ ကင္းေျခမ်ားေတြပဲ ရွာရမွာလား၊ ကင္းမ လက္မည္းေတြပဲ ရွာရမွာလား ဘာလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေဗဒင္ဆရာက ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ၿပီး “ဂဏန္းေတြ ၀ယ္ၿပီး လႊတ္လိုက္လည္း ရတာပါပဲဗ်ာ”လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီစကား ၾကားမွပဲ လက္၀ဲရံေတြ သက္ျပင္း ခ်ႏုိင္ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ဂဏန္း ဒုိင္ေတြနဲ႔ သံေစ်းကုိ အားခ်င္းေျပး ၾကပါေတာ့တယ္။ ပင္လယ္ထဲက ဖမ္းမိသမွ် ဂဏန္းႀကီး၊ ဂဏန္းလတ္၊ ဂဏန္းငယ္ေတြမက်န္ အကုန္၀ယ္ပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အာဏာရွင္ႀကီး အိမ္ထဲကုိ ဂဏန္းေတြ ရာခ်ီၿပီး ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေနျပည္ေတာ္ဆုိတာ မေပၚေသးတာမုိ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာပဲ ဂဏန္းေတြလႊတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရ ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ကုန္းျမင့္သာထဲမွာရွိတဲ့ ေရကန္မွာပဲ ဂဏန္းေတြကုိ လႊတ္ဖို႔ စီစဥ္ၾကပါတယ္။

ဒီအစီအစဥ္ကုိ သမီးေတာ္ကုိ ေျပာျပေတာ့လည္း ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ သေဘာက်ေနတာေပါ့။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ အာ႐ုဏ္မတက္ခင္မွာ ကင္းေစာင့္ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ဂဏန္းေတြကုိ ႀကိဳးျဖည္ေပးၿပီး ေရကန္ထဲ လႊတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံေတြက “ေအာင္ၿပီ ေအာင္ၿပီ ေအာင္ၿပီ”လို႔ေတာ့ မေအာ္ဘူးေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ယၾတာေခ်တဲ့ အစီအစဥ္ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ေရာက္တဲ့အခါ ယၾတာရဲ႕ အစြမ္းကေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ျပလာပါတယ္။ အေမရိကန္ေတြ ဘက္က ဘာတံု႔ျပန္မႈမွ မၾကားေပမယ့္ ကုန္းျမင့္သာ ေရကန္ႀကီး ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ အိမ္ေတြမွာေတာ့ ပုပ္ေစာ္ တလိႈင္လိႈင္ ႀကိဳင္သင္းလုိ႔ ေနပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းကုိ ရွာေဖြၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကန္ထဲကုိ လႊတ္လိုက္တဲ့ ဂဏန္းေတြ အားလံုး ေသၿပီး ဂဏန္းေသေတြေၾကာင့္ အဲဒီ့နား၀န္းက်င္မွာ ပုပ္ေစာ္နံေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရငန္မွာ ရွင္သန္တဲ့ ဂဏန္းႀကီးေတြကုိ ပုိက္ဆံရွိလို႔ လုိခ်င္သေလာက္ ရခဲ့ေပမယ့္ လက္၀ဲရံေတြက ေရငန္ဂဏန္းေတြကုိ ေရခ်ဳိမွာ ရွင္သန္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ဘုန္းတန္ခုိး မစြမ္းႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ေရငန္ဂဏန္းေတြ အားလံုး ေသကုန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ရဲေဘာ္ေတြကုိ ေခၚၿပီး ဂဏန္းေသေတြကုိ ျပန္ရွင္းရျပန္ပါတယ္။

ဒီသတင္းကုိလည္း ၾကားေရာ သမီးေတာ္ တစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ ေဒါသထြက္ေတာ့တာေပါ့။ သူ႔အေဖအတြက္ အကူအညီ ရမလားဆုိၿပီး ေဗဒင္ေမး၊ ယၾတာေခ် မိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပုပ္ေစာ္နံတာသာ အဖတ္တင္ပါတယ္။သမီးေတာ္ မ်က္ႏွာသာေပးေအာင္ ေဘးက ၀ုိင္း၀န္း စီမံေပးၾကတဲ့ လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံေတြလည္း ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာမရ ေျခေထာက္ ရခဲ့ပါတယ္။ သမီးေတာ္ကုိ ဖားခ်င္ေပမယ့္ အဖားမေတာ္တဲ့ မင္းေျမႇာင္ေတြအျဖစ္ သူတုိ႔ကုိ သမုိင္းမွာ မွတ္တမ္း၀င္ ေစခ်င္တဲ့အတြက္ ဒီေဆာင္းပါးကုိ ေရးျဖစ္ပါတယ္။

လက္ေစာင္းထက္ - Tomorrow Journal