တလြဲယံုၾကည္ - ရ - သည့္အေျဖ

မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခိုက္နစ္ နာေစျခင္း မရွိပါ။
ကုိယ္တိုင္ လုပ္ကုိင္ ေတြ႕ျမင္ခံစားမိတာကို ေျပာမွာ။

ကြၽန္မက ဗုဒၶဘာသာ ကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ငယ္စဥ္ဘဝ ဒြိဟသံသယေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မပိုင္ ဟိုယိုင္ဒီယိုင္ျဖစ္ ခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ဟုတ္ႏိုးႏိုး၊ ျဖစ္ႏိုးႏိုးေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ႀကီးမားစြာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ေမာခဲ့ရတယ္။ အဲဒီ ေမာေနတဲ့ရင္က ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားတာ ျဖစ္မလာျပန္ ေတာ့ ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ ထပ္ေမာရတယ္။

ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူဘဝ အစမေကာင္း ေတာ့ အေႏွာင္းမေသခ်ာ ေဝေဝဝါးဝါး။ ဖတ္မွတ္ထား တဲ့စာေတြ ရသလိုလို၊ ေမ့သလိုလို မေျဖႏိုင္မွာ ေသခ်ာ သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။

ဒီေတာ့… သူလုိကိုယ္လို အေဖာ္ေကာင္း နဲ႔ စာအုပ္ေလးေတြ၊ ေဘာပင္ေလးေတြ ယူၿပီး မွန္လည္း မွန္၊ ယၾတာလည္း စြမ္းတယ္ဆုိတဲ့ ဆရာမႀကီးဆီေရာက္ ခဲ့တယ္။

ေရွ႕မွာ ခပ္ကုပ္ကုပ္ေလးေတြထိုင္ရင္း ဆရာမ ႀကီးေျပာသမွ် ေရးျခစ္မွတ္သားၿပီး အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ စာက်က္ရင္ ”ရ” မယ့္အခ်ိန္ေတြကိုဖဲ့…ယၾတာလုပ္ ရမယ့္ပစၥည္းေတြ လိုက္ရွာရေတာ့တယ္။

ဥံဳဖြလုပ္လာ တဲ့ေဘာပင္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြကို ေရေမႊးဖ်န္းၿပီး ဘုရား စင္ေပၚ တင္ထားလိုက္တယ္။

အိမ္မွာလာေနတဲ့ တစ္ဝမ္းကြဲညီမကလည္း ဆယ္တန္းေျဖမယ္။ ႏွစ္စကတည္းက စာေတြမွန္မွန္ က်က္၊ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ မွန္မွန္လုပ္လာသူ။ စာေရးသူ တုိ႔ကို စိတ္မဝင္စား၊ ခ်ဳိသည္၊ ခါးသည္လည္း မေျပာ။ စာ ထက္ ေဗဒင္ယၾတာ အားသန္ေနတဲ့ စာေရးသူတုိ႔ကို အဘြားနဲ႔အေဒၚက ”ဝိုင္း” ထားေပးတာမုိ႔ အထာက် ေနတယ္။

အိမ္ကို ဆရာတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ေသခ်ာတဲ့ ေမးခြန္းေတြရမယ္။ ဘယ္ေလာက္ေပါ့။ ေအာင္ ေစခ်င္တဲ့အေမက ဘယ္ေလာက္နဲ႔ပဲ ဝယ္လိုက္တယ္။

တစ္ဝမ္းကြဲညီမကို ယူဦးမလားေမးေတာ့ ေခါင္းခါတယ္။

”ဒီေမးခြန္း ပါမယ္ဖတ္၊ ဒါမပါဘူး မဖတ္ နဲ႔”ေျပာလည္း သူနားမဝင္။ ”ေနေပါ့…”
စာေရးသူ မဲ့ရြဲ႕ၿပီး မ်က္ေစာင္းထုိးပစ္လုိက္ တယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ အပုိင္ပဲ။ ရထားတဲ့ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္မယ့္ အေျဖကိုလဲ က်က္တယ္။ တျခား အပင္ ပန္းခံၿပီး ရွာမက်က္ေတာ့ဘူး။ ဟိုနတ္ကေတာ္က သိပ္ မွန္တာ။ ဘယ္ဆရာက ဘယ္လုိ၊ ဘိုးေတာ္တစ္ေယာက္ ကအပိုင္ပဲ။ ဒါဆုိ ေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ ကိုးရ၊ ေပး ရ၊ ပိုက္ဆံေတြ မုန္႔ဖိုးနဲ႔မကာမိဘူး။ စာေမးပြဲႀကီးေအာင္ ဖုိ႔အေရး သည္ေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ မႏွေျမာပါဘူး။ မန္းမႈတ္ေပးလုိက္တဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ေဘာပင္ေတြ ေအာက္ မခ်နဲ႔၊ ေအာက္မက်ေစနဲ႔တဲ့။ ဂ႐ုစိုက္လုိက္ရတာ…။

ပိုးေပါက္မပါတဲ့ သေျပရြက္အလယ္မွာ စာ လိမ္ေတြ ေရးေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီသေျပရြက္ကို လိပ္ ၿပီး အပ္ခ်ည္ေလးနဲ႔ ခ်ည္ထားတယ္။ တစ္ေန႔ကို သံုးလိပ္။ တစ္ဘာသာေျဖၿပီးတိုင္း ယၾတာေပးတဲ့ ဆရာဆီ သြား ယူရတယ္။

သေျပလိပ္သံုးလိပ္ကို ဖန္ခြက္ထဲ ေထာင္ ထည့္ၿပီး ဘုရားစင္ေပၚ တင္ထားရတယ္။ စာေမးပြဲေျဖ ဖို႔သြားရင္ ေခါင္းမွာ ထိုးစိုက္သြားရမယ္။ ေျဖဖို႔ခက္ေန ရင္ သေျပတစ္လိပ္ကို ဆြဲႏုတ္ၿပီး ေတာင္ဘက္ကိုပစ္ လိုက္၊ မေျဖႏိုင္ေသးဘူးဆိုရင္ ေနာက္တစ္လိပ္ကိုဆြဲ ႏုတ္ ေျမာက္ဘက္ကို ပစ္လိုက္။
က်န္တစ္လိပ္ကိုေျဖ ၿပီး အခန္းအျပင္ထြက္ခါနီးမွာ ကိုယ့္အေရွ႕ကို ပစ္လုိက္ ပါတဲ့။ မခက္ပါဘူး၊ လြယ္ပါတယ္။ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ လိပ္ထားတဲ့ သြားထုိးတံသာသာ သေျပလိပ္ေလး သံုး လိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး အေျဖ မသိတဲ့ၾကည္ႏူးမႈမ်ဳိး ရေနတယ္။

”ငါ့ေျမး စာေမးပြဲႀကီးေအာင္မွာ ေသခ်ာတယ္ ေဟ့”ဟု အဘြားက က်ိန္းေသတြက္ထားၿပီ။

”ေျဖေတာင္ မေျဖရေသးဘူး…။ အေမ့ ကို ဘယ္သူေျပာတုန္း”

”နတ္ကေတာ္မယ္လွ ေျပာတာေအ့… ေအာင္ကို ေအာင္ရမယ္တဲ့”

”ဟိုဆရာဆီကလဲ… စာေမးပြဲမွာပါမယ့္ ေမးခြန္းေတြရၿပီးသားဆုိေတာ့ ေအာင္မွာပါ”

အဘြားနဲ႔ အေမေျပာစကား အပိုင္ပဲ…။စာေမးပြဲႀကီး ၿပီးသြားၿပီ။ တစ္ဝမ္းကြဲညီမ နယ္ျပန္သြားၿပီ။

”ဒီကေလးမၾကည့္ရတာ ေအးတိေအးစက္ နဲ႔ ေအာင္မွေအာင္ပါ့မလား။ ငါေတာ့မထင္ေပါင္”

ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္လာၿပီ။

တစ္ဝမ္း ကြဲညီမက သံုးဘာသာဂုဏ္ထူးတဲ့။

စာေရးသူနဲ႔ သူလို ကိုယ္လို အေဖာ္ေကာင္းတုိ႔ စာအုပ္ေတြ၊ ေဘာပင္ေတြ ေအာက္မက်ေအာင္ ေပးတဲ့ယၾတာေတြ…အေသအ ခ်ာျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ခဲ့ပါလ်က္နဲ႔…။ ။

The Flower News