ခံုအဝယ္မေတာ္မိလို႕ .. ဘီလူးေသာင္းက်န္းတဲ့ ျဖစ္အင္

အျပင္ကေန တံခါးကို တဝုန္းဝုန္း ထုေနတာေၾကာင့္ ကိုျမခင္ ႏုိးလာတယ္..။
(ေတာက္.. ဒီေကာင္ေတြ လာျပန္ၿပီလား..)
အိပ္ယာကေန ဆတ္ကနဲ ထထုိင္ေတာ့ မေလးႏြယ္ အတင္းဆြဲထားၿပီး…
(ကုိျမခင္.. ရွင္အသာေနပါ… အခ်ိန္တန္ရင္ ဒင္းတို႔ ျပန္သြားပါလိမ့္မယ္…ဘာမွန္းသိတာမဟုတ္ပဲ..)
ဇနီးျဖစ္သူ တားေနတာမုိ႔သာ ကိုျမခင္ ျပန္အိပ္လိုက္ရတာ၊ တကယ္ဆုိရင္ အျပင္ကို ငွက္ႀကီးေတာင္ဓားကိုဆြဲၿပီး ထြက္ခ်ဲလုိက္ခ်င္တာ…။ အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုျမခင္ကို မေလးႏြယ္ကလဲ အလြတ္မေပးရဲသလို အတင္း လက္ကို ဖက္ထားၿပီး ျပန္အိပ္ဖို႔ ေခ်ာ့ေျပာရတယ္..။ ဒီလိုနဲ႔ တဝုန္းဝုန္း လာထုလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႔ ညနက္ရဲ႕ ငရဲတြင္းမွာ ကိုျမခင္တုိ႔ ျပန္ၿပီး အိပ္ေမာက်သြားခဲ့တယ္..။
မနက္လင္းေတာ့ မေနႏုိင္စြာပဲ အိမ္ေရွ႕ကိုထြက္ၾကည့္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ေျခရာေတြ ရႈပ္ပြေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္.။ ဒီတစ္ခါ ေျခရာကိုပါျမင္ရတာ ပထမဆံုးပါ..။
(မေလးေရ.. မေလး… လာပါဦးဟ…)
ကုိျမခင္ရဲ႕ အလန္႔တၾကားေအာ္သံအဆံုးမွာ မေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ အူယားဖားယား အေျပးေလးေရာက္လာတယ္..။
(ဟင္…………………….. ေျခရာေတြ မနည္းပါလား…)
(ေအး ဟုတ္တယ္ မေလး…။ ငါေတာ့ ရြာထဲကိုသြားၿပီး ကာလသားေတြ သြားေခၚမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္…)
ဒီတစ္ခါ ကိုျမခင္ရဲ႕စကားကို မေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ မပယ္ရွားေတာ့ဘူး..။
(အင္း ကၽြန္မလဲ လိုက္ခဲ့မယ္..။ ဒီမွာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ မေနရဲေတာ့ဘူး..)
သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး..။ မနက္စာ စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ကိုျမခင္တုိ႔လင္မယား ရြာဘက္ကို ထြက္သြားလိုက္တယ္..။

××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ကိုျမခင္နဲ႔ မေလးႏြယ္ဆုိတာက ရြာမွာ အခ်မ္းသာဆံုးလင္မယား.. ေတာသူေဌးေတြလို႔ ေျပာရမယ္..။
ရြာအနီးအနားတစ္ဝုိက္က ရွိသမွ် လယ္ေတြရဲ႕ တစ္ဝက္ကို သူတုိ႔လင္မယားပိုင္တယ္..။ ႏွစ္ဘက္မိဘဘိုးဘြားပိုင္ေျမေတြျဖစ္တဲ့အျပင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာလဲ တစ္ဦးတည္းေသာ အေမြဆက္ခဲ့သူေတြကိုး…။ ဒါေပမယ့္ ရြာထဲမွာ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္ ထုိင္မေနပဲ လယ္ကြင္းေတြရဲ႕အလယ္မွာ လယ္ေစာင့္တဲကိုထုိးၿပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ မၾကာမၾကာလာေနေလ့ရွိတယ္..။ ေတာသူေဌးဆုိေပမယ့္ သူတုိ႔လင္မယားဟာ သူတစ္ပါးကို ႏိုင္ထက္စီးနင္းလုပ္ေလ့မရွိတာမုိ႔ လူခ်စ္လူခင္ေပါတယ္..။

ဒါေပမယ့္ မၾကာေသးခင္ တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကစၿပီး သူတို႔ လာလာေနတဲ့ လယ္ေစာင့္တဲအိမ္နားတစ္ဝိုက္ကို လူတအားကပ္တယ္..။ လယ္ေစာင့္တဲဆုိေပမယ့္ အမွန္က ပ်ဥ္ေထာင္ တစ္ထပ္အိမ္ငယ္ေလးပါ..။ သစ္ေကာင္းဝါးေကာင္းေတြနဲ႔ ေသခ်ာ ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ငယ္ေလးပါ..။ ဒါေၾကာင့္လဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ မေၾကာက္မရြ႕ံသြားသြားေနတာေပါ့..။ အခုေတာ့ ရြာထဲက ကာလသားေတြကို ပထမဆံုး ေခၚရေတာ့မယ္ အျဖစ္..။

××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ေစာေစာစီးစီး ရြာထဲကို ဝင္လာၾကတဲ့ ကိုျမခင္တုိ႔ လင္မယားကိုျမင္ေတာ့ ရြာသားေတြ အံ့အားသင့္ကုန္တယ္.။ သူတုိ႔လင္မယားက ေအးေအးလူလူ ေနေစာင္းမွ ရြာထဲ ျပန္ဝင္တတ္တဲ့သူေတႊမလား..။ ဒါေတာင္ စိတ္ကူးေပါက္မွ ရြာမွာ ျပန္လာေနတာ…။ အခုေတာ့ သုတ္သီးသုတ္ျပာနဲ႔ ရြာသူႀကီးအိမ္ဘက္ကို တန္းတက္သြားတာမုိ႔ ရြာသူရြာသားတုိ႔ ထံုးစံအတုိင္း ေနာက္ကေန စုစု စုစုနဲ႔ လုိက္သြားၾကတယ္..။ ရြာသူႀကီးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ကိုျမခင္တုိ႔ စကားဝိုင္းက စေနၿပီ..။

(အင္း.. ျမခင္ေျပာသလိုဆုိရင္ေတာ့ ငါတို႔ ရြာနဲ႔ လယ္နားကို လူစိမ္းေတြ ကပ္တာ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားေနၿပီ..။ ေျခရာေတြလဲ ပြထေနတယ္ဆုိေတာ့ သတိေတာ့ထားရမယ္..)
သူႀကီးစကားအဆံုးမွာ ကာလသားေခါင္း ကိုေအာင္ဘုက ထေျပာတယ္..။
(အိုဗ်ာ..။ ဘယ္ရြာက ေကာင္ေတြျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ ကုိျမခင္ လင္မယားကို ထိရင္ မီးပြင့္သြားမယ္.။ က်ဳပ္တုိ႔အေပၚ ကိုျမခင္တို႔လင္မယား ေက်းဇူးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္.။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒီည ဓါးဆြဲၿပီး ကင္းလိုက္ေစာင့္ေပးမယ္ဗ်ာ..။ )

ကာလသားေခါင္း ႀကိမ္းၿပီဆုိေတာ့ က်န္တဲ့ ကာလသားေတြလဲ တက္ညီလက္ညီ ပါၿပီေလ..။ အဲလိုနဲ႔ စိတ္သိပ္မႀကီးပဲ ေသခ်ာ စဥ္းစားတတ္တဲ့ လက္ေရြးစင္ ကာလသား ေျခာက္ေယာက္နဲ႔အတူ ကိုျမခင္တုိ႔ လယ္ေစာင့္တဲကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္.။

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ကုိျမခင္တုိ႔ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို နားေထာင္ၿပီး ကိုေအာင္ဘုတုိ႔ ကာလသားတစ္သိုက္ ညက်ရင္ ဘယ္လို ကင္းေစာင့္မယ္ ဘယ္သူက ဘာလုပ္မယ္ စသျဖင့္ တာဝန္ေတြ ခြဲၾကတယ္.။ ၿပီးေတာ့ ကိုျမခင္တုိ႔ လင္မယားကို ညအိပ္ယာဝင္ခုိင္းလိုက္ၿပီးေတာ့ လယ္ေတာထဲမွာ အေမွာင္ခုိၿပီး ေစာင့္ေနၾကတယ္..။ လယ္တဲထဲမွာ လူေတြ မ်ားေနတာကို သိသြားလုိ႔လားေတာ့မသိ ေတာ္ေတာ္ညနက္တဲ့အထိကို ဘာမွ မထူးျခားလာဘူး..။ လင္းၾကက္တြန္ဖုိ႔ အခ်ိန္ နီးလာေလ ကိုေအာင္ဘုတုိ႔ကာလသားတစ္သိုက္ ငိုျမည္းစျပဳလာေလေပါ့..။ ရုတ္တရက္ ေမွးကနဲ ျဖစ္သြားၾကခ်ိန္မွာ
(ဝုန္း .. ဝုန္း.. ဝုန္း..)
က်ယ္ေလာင္တဲ့ တံခါးထုသံေၾကာင့္ ကိုေအာင္ဘုတုိ႔ လန္႔ႏုိးသြားတယ္..။
(ဘယ္ေကာင္လဲကြ.. ဘယ္သူလဲ အျပင္က…)
ကိုေအာင္ဘုအသံႀကီးက ဟိန္းထြက္လာတယ္.။ ဒါေပမယ့္ တံခါးထုတာ ရပ္မသြားတဲ့အျပင္ နံရံေတြကိုပါ တဘုန္းဘုန္းနဲ႔ ပုတ္ေတာ့တာ..။ ကိုေအာင္ဘု ေတာ္ေတာ္ေလးကို တင္းသြားတယ္.။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းေအးေအးထားတတ္သူပီပီ အသံေတြကို ေသခ်ာ နားစြင့္ၿပီး

(လူေလးေယာက္ထဲ မပိုဘူး အျပင္မွာ…ငါတုိ႔ တံခါးကို ရုတ္တရက္ဖြင့္ၿပီး တစ္စုထဲထြက္မယ္…)
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ကိုေအာင္ဘုတုိ႔ ဓါးကိုယ္စီဆြဲၿပီး ရင္ေဘာင္တန္းလို႔ အိမ္ေရွ႕တံခါးမကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္..။
တံခါးပြင့္သြားတာနဲ႔ ရုိက္ေနထုေနတာေတြ ခ်က္ခ်င္း ရပ္သြားတယ္..။ တဲအိမ္အျပင္ဘက္ တစ္ျခမ္းပဲ့လရဲ႕ အလင္းေအာက္မွာ လူသူကင္းမဲ့ေနတာကို ကိုေအာင္ဘုတုိ႔ ေတြ႔လိုက္ရတယ္.။

(ဘယ္သူေတြလဲေဟ့… )
ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိပ္မႈန္စံုမႊားနဲ႔ သူတုိ႔ေနာက္ကေန ကိုျမခင္ ငွက္ႀကီးေတာင္ဓါးႀကီးဆြဲၿပီး ထြက္လာတယ္.။ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ ပကတိ ၿငိမ္သက္လို႔..။ တဲပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ က်ိဳးေၾကေနတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီး..။ ျမက္စိမ္းနံ႔ေတြေတာင္ ေလထဲမွာ ပ်ံ႕လို႔..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ…
(အား.. ကိုျမခင္.. လုပ္ပါဦးေတာ့…)
တဲထဲက မေလးႏြယ္အသံႀကီး ထြက္လာတယ္..။ ကုိျမခင္တို႔ တစ္အုပ္လံုး တဲထဲကို ေျပးဝင္သြားလိုက္တယ္.။ ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အားလံုး မွင္သက္သြားတယ္..။ ဘယ့္ႏွယ္.. မေလးႏြယ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ ကိုင္ေျမာက္ထားသလိုမ်ိဳး ေလထဲမွာႀကီး ေျမာက္တက္ေနတာ..။ မ်က္လံုးေတြကလဲ ျပဴးထြက္လို႔..။ ထိပ္ဆံုးသတိဝင္လာတာ ကိုေအာင္ဘု..။ အသင့္အေနအထားနဲ႔ မေလးႏြယ္ရွိရာကို ေျပးဝင္သြားတယ္.။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုနဲ႔ အရွိန္ျပင္းျပင္း ဝင္ေဆာင့္မိသလိုျဖစ္ၿပီး ကိုေအာင္ဘုတစ္ေယာက္ တဲနံရံဘက္ကို လြင့္သြားၿပီး နံရံနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ေျပးမိတ္ဆက္တယ္..။ က်န္တဲ့ ကာလသားေတြ တင္းသြားတယ္.။ ကိုေအာင္ဘုဆုိတာ သူတို႔ရဲ႕ ဆရာမလား..။ သံၿပိဳင္ေအာ္ၿပီး ေျပးဝင္မလုိ႔လုပ္ေနတုန္း..

(ဟိတ္.. ေနၾကဦး….)

ေအာင္ျမင္ခံ့ညားတဲ့ အသံဝါႀကီးကို ၾကားလိုက္ရတယ္..။ လွည့္မၾကည့္လဲ သိလိုက္ၿပီ…။ ရြာဦးဘုန္းဘုန္း..။
ကပ်ာကယာ ဘုန္းဘုန္း ဝင္သာႏုိင္ေအာင္ လမ္းဖယ္ေပးရင္း ကိုျမခင္တုိ႔ ဘုန္းဘုန္းကို ဦးတုိက္တယ္.။
(အရွင္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ရဲ႕ မိန္းမကို ကယ္ပါဦးဘုရား…)
(ေအး … စိတ္မပူနဲ႔ ျမခင္.. ။ ငါလုပ္ေပးမယ္.. )
ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္း ဘာမွ လုပ္စရာမလိုပါဘူး.. ဘယ္ကေန ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး မေလးႏြယ္ ေအာက္ျပန္ေရာက္ေနလဲမသိဘူး..။ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ အခန္းထဲကို ေဝ့ၾကည့္ၿပီး
(ျမခင္.. တယ္လဲ မုိက္သကိုး.. ဘယ္မွာလဲ မင့္ဘုရားစင္)
(ဗ်ာ.. တင္ပါ့ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္ ဘုရားစင္ မလုပ္ထားဘူးဘုရား..)
(ေအး.. အဲဒါပဲကြယ့္…။ ဘုရားစင္မလုပ္တဲ့အျပင္ ဘာလို႔ သူမ်ားေနရာဌာနကို သြားဖ်က္ရေသးတာတုန္း..)
(ဗ်ာ.. တပည့္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေကာင္းတာ မႀကံစည္ပါဘူးဘုရား…)
(ေအး.. ဒါဆုိရင္ တကာႀကီး သံုးေနတဲ့ ေဟာဟိုက သစ္လံုးခံုေလးက နဂိုကတည္းကရွိတာလား..)
ဘုန္းဘုန္း ညႊန္ျပရာကို ၾကည့္မွ ကိုျမခင္ အဲဒီခုံကို သတိရသြားတယ္.။
(အဲဒါ ရြာထဲကေနျဖတ္လာတဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္က တပည့္ေတာ္ ႀကိဳက္မွန္းသိလို႔ ေရာင္းသြားတာပါဘုရား)
(အင္း.. ျပႆနာကို ဝယ္လုိက္တာကိုး..။ အဲဒီ ခုံက ခုနက တကာမႀကီးကို လာၿပီး ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အေကာင္ေတြရဲ႕ ေနရာ…)
(ဗ်ာ… တင္ပါ့ဘုရား.. တပည့္ေတာ္မွ မသိတာဘုရား..)
(ေအး…. အဲဒါပဲ… လူစိမ္းဆီက သစ္ဝါးပစၥည္း ေတာ္ယံုမဝယ္ေလနဲ႔..။ အဲဒီခုံက အဲဒီ ဗိဗၼာန္နဲ႔ လုပ္ထားတာျဖစ္တဲ့အျပင္ သက္ေပ်ာက္ဘီလူးအင္းပါ ျမဳပ္ထားေသးတာ..)
အားလံုး မ်က္လံုးေတြ ျပဴးထြက္ကုန္တယ္.။ သက္ေပ်ာက္ဘီလူးအင္းဆုိေတာ့ နာမည္ၾကားတာနဲ႔တင္ လန္႔ကုန္ၿပီေလ..။
(တပည့္ေတာ္ နားမရွင္းဘူးဘုရာ့)
(ေအး အဲဒီခုံ သြားယူလာ)
ကိုျမခင္တစ္ေယာက္ ဘုန္းဘုန္း မိန္႔တဲ့အတုိင္း ခုံကို သြားယူေပးလိုက္တယ္.။ မေလးႏြယ္ကေတာ့ သတိေကာင္းေကာင္း ျပန္ရေနၿပီမုိ႔ ကိုျမခင္ေဘးကေန မခြာတမ္းကို ကပ္ေနေတာ့တာ..။
(ကဲ.. ခံုေအာက္ကို လွန္ၾကည့္လိုက္…)
ဘုန္းဘုန္းေျပာတဲ့အတုိင္း လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုန္ရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာ သတၱဳခ်ပ္ေလးလို ေလးေထာင့္အခ်ပ္ေလးကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္..။
(ဟင္…)
(ေအး.. အဲဒါ သက္ေပ်ာက္ ဘီလူးအင္းပဲ…)
(တင္ပါ့… )
(ေအး.. ေပးေပး အဲဒီခံုကို ငါယူသြားလိုက္မယ္… )
ကိုျမခင္တစ္ေယာက္ ဘုန္းဘုန္း ယူသြားမယ္ဆုိတာနဲ႔ ခံုကို ထုိးေပးလိုက္ေတာ့တာ..။
(ကဲ.. ခုပဲ တစ္ခါတည္း ရြာဦးေက်ာင္းကို လုိက္ခဲ့ၾက…။ အာရုဏ္ဆြမ္းခ်ိန္ နီးေနၿပီ…)
ေျပာေျပာဆုိဆို ဘုန္းဘုန္း ျပန္ၾကြေတာ့ ကိုျမခင္တုိ႔လဲ ဒေရာသားပါ ေျပးလိုက္ၾကရတယ္..။ ေနာက္ပိုင္းမွ ဘုန္းဘုန္း ျပန္မိန္႔လို႔သိရတာက ရုကၡစိုးတစ္ပါးက ဘုန္းဘုန္းကို အိိပ္မက္ေပးလို႔တဲ့.။ အိပ္မက္ထဲမွာ နယ္ျခားေျမျခားက မေကာင္းဆိုးဝါးေတြနဲ႔ အပင္ေစာင့္နတ္ေပါင္းၿပီး လူေစာင့္လဲဖုိ႔ ႀကံေနတယ္ဆုိၿပီး လာသတိေပးတာတဲ့..။ အဲဒါနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းကလဲ အာရံုခံၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုျမခင္တုိ႔ လင္မယား ဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာကို ျမင္တာနဲ႔ တန္းၿပီး ထထြက္လာတာတဲ့..။

ဘုန္းဘုန္း အခ်ိန္မွီေရာက္လာလုိ႔ေပါ့..။ မဟုတ္ရင္ မေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ အေစာင့္ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ..။ ေထြေထြထူးထူး လုပ္စရာမလိုတာက ဘုန္းဘုန္းဟာ သီလသမာဓိအားေကာင္းသူျဖစ္ၿပီး ပရိတ္ရည္လဲ ပါလာတာမုိ႔ပါ..။ ဘုန္းဘုန္းဝင္လာတာနဲ႔ မေကာင္းဆုိးဝါးေတြ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျပးသြားတာေပါ့…. ။ မေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ေလထဲမွာ ေျမာက္တက္ေနတာကို ျမင္ထားၾကသူေတြမုိ႔ ဘုန္းဘုန္းရွင္းျပတာကို ဘယ္သူမွ အတြန္႔မတက္ဘူး..။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတုိ႔ရြာမွာ ျပင္ပက ႀကိမ္ခံု၊ ဘာခံု ညာခံု လုပ္ေ၇ာင္းသူေတြ စီးပြားေရးလုပ္လုိ႔မရေတာ့တာပါပဲ..။ ကိုျမခင္တုိ႔ လင္မယားလဲ လယ္တဲမွာ မေနေတာ့ပဲ ရြာထဲက အိမ္မွာ ျပန္ေနသြားေတာ့တယ္..။ သင္ခန္းစာကေတာ့ မသိရင္ မဝယ္နဲ႔တဲ့..။ ဆြမ္းခံရင္း ငွက္သင့္တတ္တယ္…။

Credit:TaSay Ywar