ေ ဆ ာ င္ း လူ – ေ က် ာ့ ကြ င္ း

မာယာမ်ားမယ္မၾကံနဲ႔
ဒါဟာ …
ကမာၻအရပ္ရပ္ကုိ စိန္တူးဖုိ႔ ထြက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။

ေျခခ်င္းလိမ္ တုိက္ပြဲေတြၾကားမွာ
မ်က္ႏွာမရတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ
အာသာေျပနည္းနဲ႔ အလံတဝက္ ထူျပတာကုိ
ငါးစာသာျမင္
ငါးမွ်ားခ်ိတ္အေရာင္ ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္လုိ႔။

မီးခုိးတအူအူနဲ႔ ေခတ္ႀကီး စနစ္ႀကီးက
လမ္းေလွ်ာက္ပုံမ်ား ျမန္ေနမလား၊
လမ္းေလွ်ာက္ပုံမ်ား ေႏွးေနမလား၊
မီးေလာင္ထားတဲ့ စည္း႐ုိးေတြမေတာ့
ဟန္က်ပန္က်ပဲ
ေလနဲ႔အတူ တလူလူလြင့္လုိ႔။

ကူပါ ကယ္ပါနဲ႔
အစြန္႔ပစ္ခံ ကမာၻႀကီးထဲမွာ
အေမ့ေလ်ာ့ခံေနရတဲ့ အျဖစ္။

ဒီတခါ
မယာမ်ားေသာ ေက်ာ့ကြင္း အေလ်ာ့အတင္းနဲ႔
စံမရွိတဲ့ စနစ္အတြက္
အထပ္ထပ္ ရစ္ရင္း ပတ္ရင္း
သိဒၶိတင္သင့္ မတင္သင့္ဆုိတာ …။ ။

ကဗ်ာေရးၿပီးရက္စြဲ – စက္တင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၀

မိုးမခ