ဆရာေတာ္ ကယ္ေပလို့

ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္လို့ပဲထင္ထင္၊ ၾကြားတယ္လို့ပဲဆိုဆို က်ြန္ေတာ္ရည္ရြယ္ထားတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးနဲ့ ေတာင္ၾကီးၿမိဳ့ကို သြားလည္စဥ္အခ်ိန္တုန္းကေပါ့…။ ေတာင္ၾကီး-အင္းေလး ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ တူႏွစ္ကိုယ္ခ်စ္ခရီးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကန့္လန့္ကန့္လန့္နဲ့ ပါလာေသးတယ္ခင္ဗ်။

က်ြန္ေတာ္တို့လူအုပ္ရဲ့ ဖြဲ့စည္းပံုအင္အားက အမ်ိဳးသမီး(၅) ဦး၊ အမ်ိဳးသား(၅)ဦး စုစုေပါင္း တက်ိပ္ဆိုေပမယ့္ အကုန္လံုးက သက္တူရြယ္တူ လူငယ္ခ်စ္သူစံုတြဲေတြဆိုေတာ့ ကားေပၚမွာ တေယာက္နဲ့တေယာက္ ေနာက္လိုက္ေၿပာင္လိုက္ စလိုက္၊ အားမရေသးရင္ စံုတြဲတတြဲက တၿခားစံုတြဲကို မ်က္ႏွာေၿပာင္လိုက္နဲ့ အကုန္လံုး တရုန္းရုန္းနဲ့ ေပ်ာ္မဆံုးရွြင္မဆံုး ၿဖစ္ရတဲ့ခရီးစဥ္ေလးပါပဲ။ အုပ္ထိန္းသူမပါပဲ လူငယ္ေတြပဲ ထြက္လာတဲ့ ခရီးဆိုေတာ့လည္း အေတာ္ဗရမ္းဗတာႏိုင္မယ္ဆိုတာ မွန္းၾကည့္ရံုနဲ့တင္ သိႏိုင္ေကာင္းပါရဲ့။

က်ြန္ေတာ္တို့စီးလာတဲ့ ကားေလးက ညရဲ့ အေမွာင္ထုကို အန္တုရင္းက ရန္ကုန္-မႏၱေလး အေဝးေၿပးလမ္းမၾကီးဆီ ေရာက္လာၿပီး ခရီးအေတာ္ေလးေရာက္လာခ်ိန္မွာ ေဖာက္ပါေလေရာ။ တလမ္းလံုး အေပ်ာ္လြန္လာၾကေတာ့ ဘယ္ၿမိဳ့ဘယ္ရြာေတြေရာက္လို့ ေရာက္လာမွန္းလည္း တေယာက္မွ ေသေသခ်ာခ်ာသတိမထားမိၾကဘူး။ ကားပ်က္လို့ ကားကိုလမ္းေဘးခ်ၿပီး ထုိးရပ္လိုက္တဲ့ေနရာက သုႆာန္ေလးတခုနားမွာ ဆိုတာကိုေတာင္ ကားေပၚကေန ေအာက္ကိုဆင္းမွ သိၾကရတဲ့အၿဖစ္ပါ။ ေခြးေလေခြးလြင့္ တအုပ္ကလည္း က်ြန္ေတာ္လူအုပ္ကိုမ်က္စိေနာက္လို့လား တၿခားဘာကိုၿမင္လို့လဲေတာ့ မသိပါဘူး။

ဆြဲဆြဲငင္ငင္နဲ့ အူတဲ့ေကာင္ေတြက အူ၊ စူးစူးဝါးဝါး ထိုးေဟာင္တဲ့ ေခြးကလည္း ေဟာင္နဲ့ ကားပ်က္လို့ စိတ္ညစ္ရတဲ့ၾကားက လူက အသည္းပါ ငယ္ခ်င္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဟန္ကိုယ့္ဖို့ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း နည္းနည္းေတာ့ မေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ေတာ့ ေဆာင္ေနရေသးတာေပါ့။ အေတာင္ႏွစ္ဆယ္ဝတ္ ေယာက်္ားသားေတြက အေရွ့က ေၾကာက္လန့္ၿပေနရင္ အတူပါလာတဲ့ မိန္းခေလးေတြဆို ေနစရာေတာင္ ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ လမ္းမွာ မိန္းခေလးေတြမသိေအာင္ က်ြန္ေတာ္တို့ ေယာက်္ားေလးေတြ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ့ ခြက္ပုန္းေလးကစ္ထားတဲ့ အရွိန္ကလည္း နည္းနည္းရွိေနၿပန္ေတာ့ ရဲေဆးတင္ၿပီးသား ၿဖစ္ေနလို့ ေတာ္ပါေသးတယ္။

ပါလာတဲ့ စံုတြဲထဲက တေကာင္ကေတာ့ သူ့ခ်စ္သူေရွ့မွာ ဧရာမဟီးရိုးၾကီး လုပ္ၿပေနတာမ်ား ေဘးကေတြ့ေနရတဲ့ က်ြန္ေတာ့္မွာ ဖေနာင့္နဲ့ ေၿပးကန္ခ်င္စိတ္ကို အေတာ့္ကို ဘရိတ္အုပ္ထားရတယ္။ လမ္းေပၚမွာ လူသြားလူလာ ကားအသြားအလာလည္း မရွိ၊ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကလည္း ေခြးအူသံ ေခြးေဟာင္သံေတြကလြဲၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ၾကားထဲ တခ်က္တခ်က္ ေလေဝွ့တုိက္လိုက္ရင္ စိမ့္ခနဲေအးသြားတဲ့ အေအးဓါတ္က ည အေမွာင္ထုေအာက္မွာ အေတာ့္ကို စိတ္ေခ်ာက္ၿခားစရာေကာင္းမွန္း ဘဝမွာ ပထမဆံုး အေတြ့အၾကံဳတခုပါပဲ။ က်ြန္ေတာ္တို့ ကားၿပင္ေနတုန္း အခ်ိန္မွာ ကားေပၚကို အရိပ္တခုတက္သြားတယ္ၿမင္လိုက္တယ္လို့ က်ြန္ေတာ္တို့လူစုထဲက ေကာင္မေလးတေယာက္က ေၿပာပါေလေရာ။

သူေၿပာတာကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့ေကာင္မေလး ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာကို သူေၿပာေၿပာခ်င္း သေဘာေပါက္လိုက္ပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူေၿပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကားက ၿပင္လို့ၿပီးသြားတဲ့အတြက္ ခရီးဆက္ရေအာင္ ကားေပၚကို ၿပန္တက္ၾကခ်ိန္နဲ့ တိုက္ဆိုင္သြားေတာ့ သူ့စကားကို ဘယ္သူတေယာက္မွ အေလးအနက္မထားမိလိုက္ၾကဘူး။ ဒီလိုနဲ့ က်ြန္ေတာ္တို့ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကေရာဆိုပါေတာ့။ ဟို အရိပ္ေတြ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကိုလည္း အၿမင္မွားတာပဲၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္လို့ ႏွစ္သိမ့္လိုက္ပါတယ္။

သူ့ကိုသာ စကားအရ အားေပးႏွစ္သိမ့္လိုက္ရတာ။ လမ္းခရီးမွာ ထြက္လာကစတုန္းနဲ့ မတူေတာ့တာတခုက ကားေပၚမွာ ပုပ္နံ့လိုလို၊ ညွီစို့စို့အနံ့လိုလို အနံ့တခုရလာတယ္။ မရိုမေသစကားဗ်ာ ကန္ေတာ့ပါရဲ့ ရိုင္းသြားရင္လည္း ခြင့္လြွတ္ပါ။ တခ်ိဳ့အမ်ိဳးသမီးေတြ ခရီးေတြဘာေတြသြားရင္းနဲ့ မီးယပ္ေပၚတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သူတို့သံုးေနက် ေတာင္ပံပါရင္မင္းဆီကိုေလး မရွိရင္ အနံ့အသက္မေကာင္းတတ္မွန္း က်ြန္ေတာ္ ၾကားဖူးနားဝရွိပါတယ္။ ကားေပၚမွာ အမ်ိဳးသမီးငါးေယာက္ေတာင္ ပါလာေလေတာ့ အဲ့ဒါမ်ားၿဖစ္ေနလိမ့္မလားလို့ က်ြန္ေတာ္ ေတြးမိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ြန္ေတာ့္အထင္ မမွန္ကန္ေၾကာင္းကို ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းအရာတခုက သက္ေသၿပလာၿပန္ပါတယ္။

က်ြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ တေယာက္ေယာက္ ဝင္ထိုင္ေနသလိုမ်ိဳး က်ြန္ေတာ့္ေဘးက ဆိုဖာကူရွင္က အိက်သြားတယ္။ က်ြန္ေတာ့္ရဲ့ မသိစိတ္တခုခုက ႏွိဳးေဆာ္ေနသလိုမ်ိဳး ခံစားလာရတယ္ဗ်ာ။ က်ြန္ေတာ့္ကိုယ္မွာ ၾကက္သီးေတြ တၿဖန္းၿဖန္းထလာတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို့ ကားေပၚမွာ က်ြန္ေတာ္နဲ့ က်ြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလးနဲ့က ေရွ့ခန္းမွာ ထိုင္လာၾကတာ။ ကားေရွ့ေခါင္းခန္းမွာ က်ြန္ေတာ္တို့စံုတြဲရယ္ ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္ရယ္ဆိုေတာ့ သံုးေယာက္ေပါ့။ က်န္တ့ဲလူေတြက အကုန္လံုး ေနာက္ခန္းမွာစီးလာၾကတာ။ ေနာက္ခန္းကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တခ်ိဳ့ေတြလည္း တိုက္ပြဲက်ေနတဲ့လူက က်ေနၿပီ။

ေၾကာက္စိတ္မေပၚေအာင္လို့ ရီစရာဟာသေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာေနရင္းကကို က်ြန္ေတာ္ေၿပာတဲ့ အနံ့ဆိုးၾကီးကႏွာေခါင္းဝမွာ ပိုပိုၿပီးနံလာသလိုပဲဗ်ာ။ က်ြန္ေတာ္လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ ေနာက္ၾကည့္မွန္ကို ၾကည့္မိလိုက္တဲ့ခဏမွာ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြ ေထာင္ထြက္ကုန္တာမ်ားဗ်ာ။ ေခါင္းေပၚကို ဂ်ယ္တဘူးလံုးသြန္ခ်ထားသလိုကို ၿဖစ္သြားေတာ့တာ အဟုတ္။ က်ြန္ေတာ့္ၿမင္ကြင္းထဲမွာ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ၿမင္ခဲ့ရတဲ့ ပံုသ႑ာန္ကို ဒီေန့အထိ မ်က္လံုးထဲက မထြက္ဘူး။ ဘဝမွာ အဲ့ေလာက္ ေသာက္ရုပ္ဆိုးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးလည္း တခါမွ မၿမင္မေတြ့ခဲ့ပါဘူးဗ်ာ။ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ရဲ့ ကိုယ္အဂါၤအခ်ိဳးအဆစ္မ်ိဳးပါပဲ။

က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထင္တာေတာ့ အဲ့ဒါ မိန္းမတေယာက္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဓါးနဲ့မွြန္းခံထားရသလိုမ်ိဳး ဒဏ္ရာေတြနဲ့ဆိုေတာ့ ရုပ္ရည္ကို ဘယ္လိုမွ မခန့္မွန္းႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အသားဖတ္ၾကီးက ကြာက်ေနတာ ေတာ္ေတာ့္ကို ရြံစရာေကာင္းတယ္။ အခု စာေရးေနရင္းနဲ့ေတာင္ ၿပန္ၿမင္ေယာင္လာၿပီး အန္ခ်င္စိတ္ေပၚလာမိတယ္။ က်ြန္ေတာ့္စိ္တ္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးစုစည္းၿပီး ေဘးနားက ကားေမာင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လွမ္းေၿပာဖို့ ၾကိဳးစားၾကည့္ေသးေပမယ့္ က်ြန္ေတာ့္အာေခါင္ေတြ ေၿခာက္ကပ္ၿပီး အသံထြက္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ က်ြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုးမွာ ေခ်ြးေစးေတြ ပ်ံေနၿပီ။ စကားေၿပာဖို့လည္း အသံကမထြက္ေလေတာ့ က်ြန္ေတာ့္စိတ္ကို အာရံုေၿပာင္းပစ္ႏိုင္ဖို့အတြက္ တုန္ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ့ ကားကက္ဆက္ဆီကို လက္လွမ္းၿပီး သီခ်င္းေတြ အက်ယ္ၾကီးဖြင့္လိုက္မိတယ္။

က်ြန္ေတာ့္ေၾကာက္စိတ္ကို နည္းနည္းထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္ၿပီး အေၾကာက္ေၿပခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ ကားေမာင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို အနီးဆံုး ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကို ေမာင္းပို့ဖို့ ေၿပာရေတာ့တယ္။ က်ြန္ေတာ့္ရဲ့ မူပ်က္ေနတဲ့ပံုစံကို ၾကည့္ၿပီး ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္လည္း သေဘာေပါက္သြားလို့ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ဘာမွ မေၿပာ၊ဘာမွ အေမးအၿမန္းမရွိပဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို တန္းေမာင္းေတာ့တာ။ ေနာက္ခန္းမွာ တိုက္ပြဲက်လာတဲ့ သတၱဝါေတြလည္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္မွပဲ ႏိုးလာၾကတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝင္းထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္တပါးနဲ့ေတြ့တယ္။

ဆရာေတာ္ကို ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းဘုန္းကို ႏွိဳးေပးပါဘုရားဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က က်ိန္းေနၿပီ(လူလိုဆိုရင္ အိပ္ေနတာကို ေၿပာတာ၊ က်ိန္းေနၿပီဆိုတာ ဘုန္းၾကီးလန္းေဂြ့)ဒကာတို့..တဲ့။ က်ြန္ေတာ္တို့လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းေသခ်ာရွင္းၿပၿပီး ေတာင္းပန္ေတာ့မွ က်ိန္းေနတဲ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးကို သြားႏွိဳးေပးတယ္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီး ေရာက္လာေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက ပရိတ္ေတြရြတ္၊ ေမတၱာပို့၊ အမွ်အတမ္းေပးေဝတာေတြ လုပ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက တခြန္းတည္း မိန့္တယ္။ ” ဆင္းသြားပါၿပီ။ မရွိေတာ့ပါဘူး ..ဒကာတို့ ” တဲ့။

ဆရာေတာ္ၾကီး ဒီေလာက္မိန့္ေနတာေတာင္မွ က်ြန္ေတာ္တို့မွာ အေၾကာက္က ေတာ္ေတာ္နဲ့ မပ်ယ္ႏိုင္ၾကဘူး။ ပရိတ္ခ်ည္ေတြ၊ ပရိတ္ေရေတြ ဆရာေတာ္ၾကီးဆီကေန ေတာင္းၾကၿပီး ဆရာေတာ္ၾကီးကို ဦးခ်ကန္ေတာ့ၿပီးမွပဲ က်ြန္ေတာ္တို့လည္း ခရီးကို ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္တန္းတန္း ဆက္ႏိုင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ က်ြန္ေတာ္တို့ လူတသိုက္အတြက္ ေၿခာက္ၿခားထိတ္လန့္စရာအၿဖစ္အပ်က္ေတြက ဘုရားဖူးခရီးစဥ္နဲ့ အတူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ထည့္ေရးစရာမလိုေလာက္ေအာင္ စာဖတ္သူမ်ား ခန့္မွန္းနားလည္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

အၿပန္ခရီးမွာေတာ့ ကားလည္းမပ်က္ေတာ့သလို၊ ေနာက္ထပ္လည္း ဘာမွ မေတြ့ၾကံဳရေတာ့ေၾကာင္းႏွင့္ ေနာက္ေနာင္လည္း မေတြ့မဆံုမၾကံဳမၿမင္ရပါလို၏ လို့ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႕လည္းခရီးထြက္ရင္ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာဘာသာတရားကုိေတာ့ မေမ့မေလ်ာ့ၾကနဲ့ေနာ္။ အထူးသၿဖင့္ေတာ့ ညအခ်ိန္မေတာ္ ခရီးသြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာေပါ့…။

Special Thanks to Ko Last Pain