မင္းဆိုးမင္းညစ္မ်ား၏နိဂုံး

ပုဂံေခတ္ သကၠရာဇ္ ၆၁၇ ခုႏွစ္ခန္႔တြင္ နရသီဟပေတ့မင္းနန္းတက္ပါသည္။ ထိုမင္းသည္ ဖခင္လက္ထက္က မိဖုရားအရာ ထားခဲ့ေသာ မိဖုရားေစာကိုပင္ ဆက္လက္ၿပီး မိဖုရားေျမႇာက္ခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ ပညာအရာတြင္ သူမတူေအာင္ ထင္ရွားေသာ မိဖုရားႀကီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိအားထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေနရာေပးထားသည္ဟု ယူဆရပါသည္။ အမ်က္ေစာင္မာန္ ႀကီးၿပီး စဥ္းစားဉာဏ္နည္းလွသျဖင့္လည္း မိဖုရားဖြားေစာကသာ နရပတိကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့ရ သည္။

အမတ္ႀကီး ရာဇသႀကၤန္သည္ နရပတိကို ထီးနန္းရေစေရး အကူအညီေပးခဲ့႐ုံမက အလြန္အထိန္းအုပ္ ေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ မင္းတိုင္ပင္အျဖစ္ ခန္႔ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ မင္းတိုင္ပင္ဘိုးဘိုးကို ေခ်ာင္ထိုးထားသျဖင့္ စိတ္နာၿပီး ရာဇသႀကၤန္က “ပန္းပြတ္သည္ေျမး” ဟု မ်ိဳး႐ိုးကိုထိပါးၿပီး ႏွိမ္ေခၚလိုက္သည္။ နရပတိသည္ စိတ္ဆိုးၿပီး ရာဇသႀကၤန္ကို ရာထူးခ်ကာ ေအာက္အရပ္ဒလသို႔ ပို႔လိုက္ေလေတာ့သည္။

ရာဇသႀကၤန္အမတ္ႀကီးမရွိေတာ့လၽွင္ ရခိုင္ႏွင့္ မုတၱမစားမ်ားက ပုန္ကန္ျခားနားၾကေတာ့သည္။ အနီးတြင္ အားကိုးရေသာ အမတ္ႀကီးရာဇသႀကၤန္လည္းမရွိေတာ့။ ပညာရွင္ကိုမွီခိုေနၾကရေသာ မင္းတို႔ဘဝ ဘာမၽွဆက္လုပ္ျခင္းငွာမတတ္သာသျဖင့္ မႈိင္ေတြ ေနခ်ိန္၌ မိဖုရားေစာက မင္းႀကီးကို ရာဇသႀကၤန္အားျပန္ေခၚၿပီးတိုင္ပင္ရန္ အႀကံေပးရသည္။ ရာဇသႀကၤန္ ေရာက္လာမွ ရခိုင္ႏွင့္ မုတၱမအေရးကို ၿငိမ္းေအးရန္ စီမံခဲ့ရသည္။

သကၠရာဇ္ ၆၄၆ ခုႏွစ္တြင္ ပုဂံကို တ႐ုတ္တို႔ဝင္ဖ်က္သည္။ နရပတိလည္း မခုခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေအာက္ဘက္ ပုသိမ္သို႔ ထြက္ ေျပးရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေျပးမင္းဟုတြင္ပါသည္။ နရပတိသည္ ပြဲေတာ္တစ္ခါတည္လၽွင္ ဟင္းခြက္ သုံးရာျပည့္မွသာ ပြဲေတာ္တည္ေလ့ရွိသည္ဟုဆိုသည္။ ပုသိမ္အေျပးတြင္ ဟင္းခြက္ တစ္ရာ့ငါးဆယ္သာစားရေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္က်သည္။ မိဖုရာဖြားေစာက တရားသေဘာဆင္ျခင္ရန္ေျပာၿပီး ေျဖသိမ့္ရသည္။

အေနအထိုင္ဆင္းရဲျခင္းကို မခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္ နရပတိက ပုဂံကိုျပန္ရန္ မိဖုရားဖြားေစာႏွင့္တိုင္ပင္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိဖုရားဖြားေစာက နရပတိကို ေလၽွာက္ထားသည့္စကားမ်ားမွာ သမိုင္းဝင္ ဆုံးမစကားမ်ားျဖစ္ေတာ့သည္။ မင္းတစ္ပါး အေနျဖင့္ အုပ္စိုးစဥ္ကာလတြင္ ျပည္သူအေပၚ အလြန္အမင္း ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းေသာေၾကာင့္ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရာ အေၾကာင္း မရွိဟု မိဖုရားႀကီးကဆိုသည္။ မိဖုရားႀကီးက

“မင္းႀကီး ျပည့္ဝမ္းကိုေဖာက္ေသာသူ၊ ျပည့္ဦးကင္းကိုႏွိမ္ေသာသူ၊ ျပည့္တံခြန္ကို လွဲေသာသူ၊ ျပည့္မ်က္စိကို ေဖာက္ထုတ္သူ၊ ျပည့္အစြယ္ကိုခ်ိဳးသူ၊ ျပည့္မ်က္ႏွာကိုဖ်က္သူ၊ ျပည့္ေျချပည့္လက္ကိုျဖတ္ေသာသူတို႔သည္ ဒုကၡေတြ႕ရမည္သာတည္း” ဟု ဆိုလိုက္ပါသည္။ အလြန္တန္ဖိုးရွိလွေသာ မင္းက်င့္တရားမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဆုံးမစကားဟုဆိုရေပလိမ့္မည္။

မိဖုရားႀကီးဖြားေစာ တင္စားခဲ့ေသာ ျပည့္ဝမ္းဆိုသည္မွာ သူေဌးသူႂကြယ္မ်ားျဖစ္သည္။ ျပည့္ဦးကင္းဆိုသည္မွာ မႉးႀကီးမတ္ ႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ ျပည့္တံခြန္ဆိုသည္မွာ ရဟန္းသူေတာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ျပည့္မ်က္စိဆိုသည္မွာ စာတတ္ေပတတ္ ပညာရွိမ်ားျဖစ္သည္။ ျပည့္အစြယ္ဆိုသည္မွာ မင္းညီမင္းသားမ်ားျဖစ္သည္။ ျပည့္မ်က္ႏွာဆိုသည္မွာ သားပ်ိဳ၊ သမီးပ်ိဳ ျပည္သူတို႔ျဖစ္သည္။ ျပည့္ေျခ ျပည့္လက္ဆိုသည္မွာ ရဲမက္စစ္သည္တို႔ျဖစ္သည္။

အားလုံးကို ညီၫြတ္မၽွတစြာ အေလးထားဆက္ဆံရမည့္အစား စိတ္မထင္လၽွင္ မထင္သလို ႏွိပ္ကြပ္သတ္ျဖတ္ေနေသာ မင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူသည္ အေရးႀကဳံလာလၽွင္ မိမိဘက္ကရပ္တည္ေပးႏိုင္ဖြယ္မရွိ။ သို႔ျဖစ္ရာ ပုဂံသို႔မျပန္ဘဲ ေနလိုက္ ျခင္းကပိုေကာင္း၏ဟုဆုံးမသည္။

သို႔ေသာ္မင္းအာဏာႏွင့္စည္းစိမ္ကို မက္ေသာ နရပတိသည္ပုဂံသို႔ျပန္သည္။ ျပည္ၿမိဳ႕သို႔အေရာက္တြင္ သားေတာ္ျပည္စား သီဟသူက ေလွေပၚတက္လာၿပီး စားေတာ္အုပ္လာဆက္သည္။ မိဖုရားႀကီးက စားေတာ္အုပ္ထဲတြင္ အဆိပ္ခတ္ထားမွန္း သိသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ နရပတိအနားကပ္ၿပီး

“မင္းႀကီး စားေတာ္အုပ္စားလည္း အဆိပ္ျဖင့္ေသရမည္။ စားေတာ္အုပ္ကို မစားလည္း ဓားလွံလက္နက္မ်ားျဖင့္ သတ္ရန္ ျပင္ ဆင္ထားၾကသည္။ အသင္မင္းႀကီး ႀကိဳက္သလိုသာေသရန္ စီစဥ္ပါေလ” ဟုဆိုလိုက္သည္။ နရပတိကလည္း

“ငါသည္ ျဖစ္ေလရာဘဝတြင္ သားေယာက္်ားမရသည္ျဖစ္ရပါလို” ဟုဆုေတာင္းကာ အဆိပ္ခတ္ထားသည့္ ဆြမ္းအုပ္ကို စားလိုက္ၿပီး အနိစၥေရာက္ေလသည္။

ျပည္သူအေပၚ ၾကမ္းတမ္းယုတ္မာေသာ မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔သည္ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းျဖင့္ ျပဳတ္က်ေသလြန္ရသည္သာ ျဖစ္သည္။ သမိုင္းတြင္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာမင္းတို႔ကား ျပည္သူအေပၚ ရက္စက္ယုတ္မာသေလာက္ အေသဆိုး ျဖင့္ ေသၾကရသူမ်ားျဖစ္ေတာ့သည္။

Credit: Kyaw Bala