" စိတ္အေဖၚ " - Myanmar Cele News

အေဖၚဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးကို ေခၚမလဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ခံစားေနရတယ္ဆိုတာကို သိတဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာနိုင္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကိုနားလည္တဲ့သူ ( နားလည္တယ္ ဆိုရာမွာလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ အေကာင္းေရာ၊ အဆိုးေရာ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ အကုန္လံုးကို နားလည္တာကို ဆိုလိုတယ္။ ) ကိုယ့္ကို အလကားေနရင္း အျပစ္မတင္တဲ့သူ၊ မေဝဖန္ မရႈံ႕ခ်တဲ့သူ၊ အျပစ္မရွာတဲ့သူ ကို ကိုယ့္အေဖၚလို႔ ေခၚတယ္။ နားလည္တယ္ ဆိုတဲ့ကိစၥဟာ ရာခိုင္နႈန္းျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ သို႔ေသာ္ နားလည္ခ်င္စိတ္ရွိတယ္၊ နားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္ ဆိုရင္ကိုပဲ ေတာ္လွပါျပီ။ အဲဒီေလာက္ရွိျပီ ဆိုရင္ကိုပဲ ဒီလူနွစ္ေယာက္က အေဖၚျဖစ္လို႔ ရျပီ။

စိတ္ခ်င္းအေဖၚ လုပ္ဖို႔က တကယ္ သတၱိရွိမွ ရတယ္။ ဟန္ေဆာင္မႈ မရွိမွ ရမယ္။ အရုိးသားဆံုး ဆက္ဆံရမယ္။ ျပိဳင္ဆိုင္မႈ လံုးဝ မရွိရဘူး။ အဲဒီလို မိတ္ေဆြေတြဟာ ေတြ႕ႀကတဲ့အခါ ပစၥည္းအေႀကာင္း မေျပာဘူး၊ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ အေႀကာင္း မေျပာဘူး။ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳေတြ ေပၚမွာ အေျခခံျပီး တိုးတက္လာတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အသိဥာဏ္, စိတ္ထား, အေတြးအေခၚေတြကို ေဆြးေႏြးမယ္။ တေယာက္ကိုတေယာက္ အနိုင္မယူရဘူး။ အထင္ေသးတာ အထင္ႀကီးတာ မရွိရဘူး။ တေယာက္ကို တေယာက္ နားလည္နိုင္ရမယ္။ တေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို တေယာက္ အတားအဆီး မျဖစ္ေစရဘူး။

သူ႕ေႀကာင့္ငါ မလြတ္လပ္တာ၊ ငါ့ေႀကာင့္သူ မလြတ္လပ္တာ မျဖစ္ေစရဘူး။ နွစ္ေယာက္စလံုး လြတ္လပ္မႈဘက္ကို သြားေနရမယ္။ ဒါမွ “ soul mate ” ျဖစ္မယ္။ အဲဒီလို လူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မအိုဘူး။ သူတို႔ဟာ ေရစီးေနတဲျ့မစ္။ ေရခဲေနတဲ့ျမစ္ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဟာ မေျပာင္းလဲမႈထဲမွာ ေထာင္က်မေနဘူး။ လြတ္လပ္ေနတယ္၊ ေျပာင္းလဲေနတယ္၊ တိုးတက္ေနတယ္။

လူေတြ အမ်ားႀကီးႀကားထဲမွာ ေနရုံနဲ႔ အေဖၚရမွာ မဟုတ္ဘူး။ နက္ရႈိင္းတဲ့ ခံယူခ်က္၊ ယံုႀကည္ခ်က္၊ နက္ရႈိင္းတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ သေဘာထားေတြနဲ႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဆက္ဆံႀကမွသာ အေဖၚမဲ့ေနတယ္ ဆိုတဲ့ ခံစားမႈက ေပ်ာက္မွာ။ အခုေခတ္လူေတြက လူကို အေဖၚ လုပ္လို႔မရရင္ T.V , Video ေတြကို အေဖၚလုပ္ျပီး ေနႀကတယ္။ ပိုဆိုးတာပဲ။ အဲဒါ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းတာ မဟုတ္ဘူး၊ ျပႆနာကို ဖံုးလိုက္တာပဲ။

ရင္းနွီးပြင့္လင္းတဲ့ ဆက္ဆံေရး မရွိရင္ စိတ္ မက်န္းမာဘူး။ စိတ္ခ်င္း မေတြ႕ဆံုနိ္င္တဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာ အေပၚယံ ဆက္ဆံေရးပဲ ျဖစ္တယ္။ အေပၚယံ ဆက္ဆံေရးဟာ စိတ္အတြက္ အဟာရ မျဖစ္ဘူး။ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္တယ္။

မိတ္ေဆြေကာင္းရွိေအာင္ ဘယ္လို စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ဆံရမယ္ ဆိုတာကို ေလ့လာျပီး အဲဒီ စိတ္ထားမ်ိဳးကို ေမြးယူဖို႔ လိုတယ္။ အဲဒီလို ေမြးယူတာ ပညာေရး။ အဲဒါ သေဘာေပါက္ေစခ်င္တယ္။ Ph.D ပါရဂူ ဘြဲ႕ေတြ ဘယ္နွစ္ထပ္ ရေနရေန ဒီလို အဆင့္ျမင့္တဲ့ အသိဥာဏ္မ်ိဳး စိတ္ထားမ်ိဳး မရေသးရင္ အဲဒီလူဟာ ပညာတတ္ မျဖစ္ေသးဘူး။

မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ေရရွည္ေပါင္းလို႔ ရမည့္သူကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစဥ္းစားစား ရွာရမယ္၊ စုေဆာင္းရမယ္။ ရတနာေတြ စုသလိုဘဲ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ စုရမယ္ေနာ္။

မိတ္ေဆြမရွိတဲ့ ဘဝဟာ ဘယ္သူမွမသိဘဲ ေသေနတာနဲ႔ တူတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ ေသေနတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမျမင္ဘူး။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္က မိတ္ေဆြေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္ရတာက အျမင့္ျမတ္ဆံုးနဲ႔ အခက္ခဲဆံုးအလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္က မိတ္ေဆြေကာင္းလို စိတ္ထားမ်ိဳး မထားနိုင္လို႔ ရွိရင္ မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ေတာင္မွ မိတ္ေဆြေကာင္းကို ရမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။

ကိုယ္ ဘာကိုရသလဲ ဆိုတာက ကိုယ္ ဘယ္လို စိတ္ထားရွိလဲ ဆိုတာမွာ အမ်ားႀကီး မူတည္ေနတယ္။ ကိုယ့္မွာ ယူနိုင္တဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ အသိဥာဏ္ ရွိမွသာ ယူလို႔ရတယ္ေနာ္။ ယူနိုင္တဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ အသိဥာဏ္ မရွိရင္ ယူလို႔ မရဘူး။ အဲဒီေတာ့ မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ရင္ေတာင္မွ ကိုယ္က မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ တန္တဲ့စိတ္ထားမ်ိဳး ရွိမွသာ သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ဟာ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ေတာ့မယ္။

မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ ေတြ႕ရတာနဲ႔ စိတ္က အသက္ဝင္လာျပီ။ လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ၊ အားရပါးရ၊ စိတ္ပါလက္ပါ၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာနိုင္တယ္။ ေျပာစရာ စကားေတြ မကုန္နိုင္ဘူး။ တေယာက္ေျပာတာကို တေယာက္ နားလည္တဲ့ အရသာထူးကို ခံစားရတယ္။ စိတ္ကလည္း နုပ်ိဳျပီး အသက္ဝင္လာတယ္၊ အားတက္တယ္ ရႊင္လန္းတယ္၊ တက္ႀကြတယ္။ ဒါေႀကာင့္ မိတ္ေဆြေကာင္း ရွိတာဟာ မဂၤလာရွိတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းေႀကာင့္ တိုးတက္တယ္၊ႀကီးပြားတယ္၊ေအာင္ျမင္တယ္။

မိတ္ေဆြေကာင္းဟာ ကိုယ့္ကို ပိုျပီး အသိဥာဏ္ေကာ စိတ္ထားေကာ ျမင့္မားလာေအာင္ အေထာက္အကူ ေပးတယ္။ ကိုယ့္ဘဝ အေႀကာင္းေတြကို ကိုယ့္မိတ္ေဆြနဲ႔ ေဆြးေႏြးရလို႔ ကိုယ့္အေႀကာင္းကို ကိုယ္ ပိုျပီး နားလည္လာတယ္။ ပိုျပီး ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားတတ္လာတယ္။ စိတ္ထားေတြ ပိုျပီး ရင့္က်က္လာတယ္။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြ၊ ကိုယ့္စိတ္ထားေတြ မွားေနရင္ ေစတနာ မွန္မွန္နဲ႔ ေထာက္ျပနိုင္တာ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ ေကာင္းပဲ။ မိတ္ေဆြေကာင္း မရွိပဲ ဘယ္လိုလုပ္ အသိဥာဏ္ရင့္က်က္မႈ ရနိုင္မလဲ၊ ကိုယ့္ဘဝကို ေက်နပ္မႈ ရနိုင္မလဲ။

တကိုယ္တည္း ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါဟာ ငါနဲ႔ အတူတူ ရွိေနေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ငါနဲ႔ ငါပဲ အေဖၚရေနေအာင္၊ ကိုယ့္စိတ္ကို အေဖာ္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ႀကည္လင္ရႊင္လန္းျပီး ေမတၱာစိတ္ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးကိုပဲ အေဖၚျဖစ္ျပီး ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကပါ။ သတိပဌာန္ တရားကို ကိုယ္နဲ႔မကြာ အျမဲတမ္းပါတဲ့ အေဖၚေကာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ။ မိတ္ေဆြေကာင္း လိုခ်င္ရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကပဲ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ အေဖၚေကာင္း ပီသေအာင္ ေနလိုက္ပါ။

ကိုယ့္ပါတ္ဝန္းက်င္မွာ သတိနဲ႔ ေနတဲ႔သူေတြ မ်ားလာေလေလ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေနရထိုင္ရတာ၊ သူတို႔နဲ႔ ေျပာရဆိုရ ဆက္ဆံရတာ ေအးခ်မ္းေလေလပဲေနာ္။ ျပီးေတာ့ ဒီလို လူအခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ရ ဆံုရတဲ့အခါ ဆက္ဆံေရးမွာ မာနတို႔ ျပိဳင္ဆိုင္မႈတို႔ မရွိေတာ့ဘူး။ အင္မတန္ ရုိးသားတဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ ယံုႀကည္ စိတ္ခ်ရတဲ့စိတ္နဲ႔ ဆက္ဆံမွာေနာ္။ မာနေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရမယ္ဆိုရင္ အထီးက်န္ ျဖစ္ေနတယ္။ စကားသာ ေျပာေနရတယ္ ေျပာရတာ အရသာမရွိဘူး။အေဖၚမျဖစ္ဘူး။

သူကလည္း ဟန္နဲ႔ ေျပာေနတယ္၊ ကိုယ္ကလည္း ဟန္နဲ႔ေျပာေနေတာ့ ဘယ္လိုုလုပ္ အေဖၚျဖစ္မလဲေနာ္။ အေဖၚ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ တကယ္ရုိးသားမႈ ရွိမွ၊ တကယ္ ပြင့္လင္းမႈ ရွိမွ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနရတာေတြ အေကာင္းအဆိုး ဘာမဆို မထိန္ခ်န္ဘဲနဲ႔ ေျပာနိုင္တဲ့သူမွသာ တကယ္အေဖၚ ျဖစ္တာ။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ သိျပီးေတာ့ Level of being ကို ျမွင့္နိင္မွသာ အဲသလိုလူခ်င္း ေတြ႔တဲ့အခါမွာ အေဖၚေကာင္း ျဖစ္တယ္။ တကယ့္မိတ္ေကာင္း၊ ေဆြေကာင္း၊ ကလ်ာဏမိတၱဆိုတာ ျဖစ္နိုင္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္က ကိုယ့္မိတ္ေဆြ၊ သူ႔စိတ္က သူ႔မိတ္ေဆြ၊ အဲသလိုအခါမွသာ သူနဲ႔ငါလည္း မိတ္ေဆြ။

ငါ့ရဲ႕အသိဥာဏ္ကို ေလးစားတဲ့ သူကို ငါေလးစားတယ္။ ငါ့ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့သူဟာ ငါ့မိတ္ေဆြေကာင္းပဲ။ ငါဟာ ငါ့ဥာဏ္နဲ႔ငါ စဥ္းစားျပီး ေကာင္းတာေတြကို လုပ္နိုင္တဲ့သူ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ယံုႀကည္တဲ့ သူဟာ ငါ့ဘဝကို ျမွင့္တင္ေပးခ်င္တဲ့ေစတနာ ရွိတဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ ဒီေခတ္ကာလဟာ ( Age of Loneliness ) အထီးက်န္ျဖစ္တဲ့ကာလ။ လူေတြသာ မ်ားေနပါတယ္။ အေဖၚ မရွိပါဘူး။ အေပၚယံ ေပၚင္းလို႔ရတဲ့သူေတြ ႀကာေလ မ်ားေလေလပဲ။ ရင္းရင္းနွီးနွီး ေပၚင္းလို႔ရတဲ့သူ ႀကာေလ ရွားေလပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ နားမလည္နိုင္ေတာ့ဘူး။ တျခားလူကို နားလည္ဖို႔ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္သြားျပီ။ တရားအားထုတ္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ တကယ္ နက္နက္နဲနဲ သိလာျပီးရင္ အဲဒီသိတဲ့ အသိဥာဏ္နဲ႔ ယွဥ္ျပီးေတာ့ျဖစ္တဲ့ တည္ျငိမ္မႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈေလးနဲ႔ တျခားလူေတြကို ႀကည့္လိုက္စမ္းပါ။

သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲ ဆိုတာကို ပိုသိလာတယ္။ အမ်ားကို ပိုျပီးေတာ့ ခ်စ္တတ္တယ္။ ခ်စ္တတ္တဲ့သူ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းပဲ ပိုျပီးေတာ့ ေလးစားတဲ့သူ ခ်စ္တတ္တဲသူ တန္ဖိုးထားတဲ့သူ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ သိရင္ပဲ အေဖၚမရွိသလို ခံစားရတာ ေတာ္ေတာ္ သက္သာသြားတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ သိရင္ ေသာကလည္း ေတာ္ေတာ္ သက္သာ သြားတယ္။ လုပ္စရာ ရွိတာကို နည္းလမ္းရွာျပီးေတာ့ လုပ္သြားနိုင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုႀကည္မႈလည္း ရွိလာတယ္။ ငါႀကိဳးစားျပီး လုပ္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ အဲသလို ယံုႀကည္မႈလည္း ရွိလာတယ္ေနာ္။ ဒါေႀကာင့္ တရားအားထုတ္ျပီးေတာ့ စိတ္ကို သိျပီးေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ေနတတ္တဲ့သူဟာ စိတ္ဓာတ္မက်ဘူး၊ ေသာကမမ်ားဘူး။

တရားအားထုတ္လာျပီး သတိ, သမာဓိ, ဥာဏ္ပညာ ရင့္က်က္လာတဲ့အခါမွာ အနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိေပမဲ့ အေဖၚမဲ့လို႔ အားငယ္ေနတဲ့သေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ဘူး။ အေဖၚကို အျပင္မွာ မရွာေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္ေနတဲ့စိတ္ဟာ ကိုယ့္အေဖၚ ျဖစ္ေနတယ္။ ငါ့မွာ အေဖၚမရွိပါလား ဆိုျပီးေတာ့ အားမငယ္ဘူး၊ မေႀကာက္ဘူး...

ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက(မဟာျမိဳင္ေတာရ)