၂ ႏွစ္သား ပုဂၢလိသတင္းစာမ်ား အေျခအေန

ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ထက္မွာ ေန႔စဥ္ထုတ္ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိခြင့္ျပဳခဲ့တာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၁ ရက္မွာ ၂ ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ အစိုးရက ထုတ္ေ၀ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ပုဂၢလိကသတင္းစာေပါင္း ၃၁ ေစာင္ရွိၿပီး လက္ရွိ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိေနတဲ့ သတင္းစာက ၁၂ ေစာင္ရွိပါတယ္။

၂ ႏွစ္သား ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြကို စုစည္းတင္ဆက္ထားပါတယ္။

ေက်ာ္မင္းေဆြ (သဗိြဳင့္စ္ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာအယ္ဒီတာခ်ဳပ္)

“အဓိက စိန္ေခၚမႈကေတာ့ ေငြေၾကးလို႔ ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္။ ဒီေန႔ထုတ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ အားလံုးက အရႈံးနဲ႔ ထုတ္ေနၾကတာခ်ည္းပဲ။ အရႈံးနဲ႔ ထုတ္ေနၾကတဲ့သူေတြၾကား ဘာကြာသြားလဲဆိုေတာ့ တျခား စီးပြားေရးလုပ္ငန္း တြဲထားတဲ့သူနဲ႔ တျခား စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မရွိဘဲနဲ႔ ပုဂၢလိကသတင္းစာကိုပဲ လုပ္ေနတဲ့သူ ကြာတာေပါ့ဗ်ာ။ သတင္းစာလုပ္ငန္းပဲ လုပ္ေနတဲ့သူက ရူးရူးမိုက္မိုက္ လုပ္ေနရသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ အရႈံးနဲ႔ ထုတ္ေနတာ ဒါ ရူးမိုက္တဲ့သေဘာ သက္ေရာက္တာေပါ့ေနာ္။ ေတာင့္မခံ ထားႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်။ ေတာင့္ခံထားႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းက ရွိေတာ့ ရွိတယ္၊ မေရြးခ်င္တဲ့ နည္းလမ္း ျဖစ္ေနတာေပါ့ေနာ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပါတနာ ရွာတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ ပါတနာရွာတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ကလည္း ရႈံးေနတဲ့ လုပ္ငန္းကို ဘယ္သူက ပါတနာ လုပ္ခ်င္မွာလဲ။

ေနာက္တခုကေတာ့ ေရရွည္ကို ေမွ်ာ္မွန္းၿပီးေတာ့ မီဒီယာၾသဇာ ရယူခ်င္တဲ့သူေပါ့ေနာ္၊ သူ႔အတြက္ေတာ့ ၁ ႏွစ္ကို သိန္း ၅၀၀၀ ေလာက္ ရင္းရတာမ်ိဳးက မီဒီယာၾသဇာတက္လာလို႔ရွိရင္ တစိတ္တပိုင္း တျခားနည္း လမ္းနဲ႔ရွာႏိုင္တဲ့သူအတြက္က မေျပာပေလာက္ဘူး။ သို႔ေသာ္ အဲ့ဒီလို ပါတနာအျဖစ္ လုပ္ႏိုင္တဲ့သူမ်ိဳးက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရတာေပါ့။ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတဲ့ သူကလည္း အားလံုးသိတဲ့အတိုင္းပဲ ခ႐ုိနီစာရင္း၀င္ေတြ မ်ားတာကို။ မီဒီယာက တခ်ိန္လံုး ရပ္တည္လာတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာ ရပ္တည္မႈေတြအရ ဒီလိုမ်ိဳး ပါတနာေခၚဖို႔ဆို တာက အခက္အခဲ ရွိတယ္။ အပတ္စဥ္ထုတ္ကရတဲ့ ၀င္ေငြနဲ႔ သြားေနရတာကိုး၊ အပတ္စဥ္ထုတ္ကလည္း ေလ်ာ့လာ၊ ေဒးလီးကလည္း ရႈံးဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေတာင့္ခံလို႔ မရေတာ့ဘူး။.

က်ေနာ္တို႔ၾကားတဲ့သတင္းအရ ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အပထားေပါ့ေနာ္၊ သမၼတရံုးရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ ထုတ္ေနတဲ့ ပုဂၢလိကသတင္းစာရွိတယ္။ အဲ့ဒါကလည္း တျခား ကိုယ့္၀င္ေငြနဲ႔ကိုယ္ ေခြ်းႏွဲစာနဲ႔ ကိုယ္ရပ္တည္ေနတဲ့ ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြ တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္သြားေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္တယ္လို႔ပဲ ယူဆတယ္။”

ေက်ာ္ရင္ျမင့္ (စာေရးဆရာ)

“ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြကို ေတာ္ေတာ္ အားေပးလာတာ ယူလာတာ ေတြ႔ရတယ္။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ေၾကာ္ျငာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထဲ့လာတာလည္း ေတြ႔ေနရတယ္။ ေနာက္တခုက အစိုးရသတင္းစာ ယူေနက် လူေတြက အစိုးရသတင္းစာကိုျဖတ္ၿပီးေတာ့ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ေျပာင္းယူလာၾကတာ လည္း ျမင္ရတယ္။ အားေပးလက္ခံႏွစ္သက္လာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္ဗ်။ သတင္းစာထုတ္လာၾကတာမွာ ေနာက္က အရိပ္မကင္းတဲ့ သတင္းစာေတြလည္း ရွိလာတာေပါ့။ ရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ လူေတြရဲ႕အျမင္မွာ ေနက္က အရိပ္ေတြပါလာတယ္လို႔ ျမင္ေနၾကတာ။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုကေတာ့ အစိုးရသတင္းစာေတြနဲ ႔ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြက ဘက္လိုက္မႈ နည္းတယ္ဆိုေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ဗ်။”

ဦးလွေဆြ(အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္အမတ္)

“ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြကို ေက်နပ္အားရမႈ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖန္႔ခ်ိေရးပိုင္းမွာက် အစိုးရကို ဘယ္မီ လိမ့္မလဲ။ အစိုးရက ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ေစာၿပီးေတာ့ ဥပမာ ကိုယ္ပြားသတင္းစာတိုက္ေတြဘာေတြ လုပ္ထားၿပီးၿပီ။ သတင္းဆိုတာက တရက္ေလာက္ ေနာက္က်ရင္ သိုးသြားၿပီ၊ ပုတ္သြားၿပီ။ ဘယ္သူမွ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲ့ဒီေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ေရာက္ဖို႔လိုတယ္။ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး ပို႔ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အေနအ ထားက သတင္းစာထက္စာရင္ လူေတြက ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေတြ တီဗီြေတြပဲ ၾကည့္လိုက္ၾကတာ ဆိုေတာ့ သူတို႔ သတင္းစာက ခုခ်ိန္မွာ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္တဲ့ေခတ္မွာ သတင္းစာလို႔ ထုတ္ခြင့္ရလာတဲ့အ ခ်ိန္မွာ သူတို႔က ဟိုးပေ၀သဏီ ကမာၻဦးေခတ္က ေဂၚဇီလာ ျဖစ္သြားၿပီ။ အရည္အေသြးပိုင္းမွာက်ေတာ့ သူတို႔ဟာ အတိုက္ အခံကိုပဲ ေထာက္ခံၿပီးေတာ့ အာဏာရ အစိုးရကို လံုး၀ ကန္႔ကြက္တယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ အႏုတ္လက ဏာျမင္တယ္။ အဲ့လိုျဖစ္ေတာ့ ၾကာေတာ့ လူထုကလည္း နည္းနည္းေတာ့ ဘက္လိုက္တယ္လို႔ ျမင္လာတယ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။”

ဦးတင္ညြန္႔(သတင္းစာဖတ္ ပရိသတ္)

“က်ေနာ္သတင္းစာ အလြန္ႀကိဳက္တယ္။ က်ေနာ္ဟာ သတင္းလြတ္လပ္တဲ့ေခတ္၊ မလြတ္လပ္တဲ့ေခတ္၊ ျပန္ၿပီးလြတ္လပ္တဲ့ေခတ္ ေခတ္သံုး ေခတ္ကို ႀကံဳေတြ႔ဖူးတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၁၁ ေလာက္ကစၿပီး သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေတြရလာတယ္။ စိစစ္ေရးမရွိေတာ့တဲ့ေခတ္၊ ဒီမိုကေရစီ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေရာက္ လာၿပီဆိုေတာ့ ၀မ္းသာရတယ္။ ဘယ္လိုသတင္းေတြ ဖတ္ရေတာ့မလဲဆိုၿပီးေတာ့ လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိ တယ္။ သတင္းစာေတြထြက္လာလိုက္တာ 7 Day, Eleven, Voice, စံေတာ္ခ်ိန္, ဒီမိုကေရစီ, မဇၥ်ိမ, Messenger စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ မ်ားလိုက္တာ။ သာမန္ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တေစာင္ ၂၀၀ က်ပ္ေလာက္ ေပးရတဲ့ သတင္းစာေတြကို တေန႔ ၅ ေစာင္ေလာက္၀ယ္မဖတ္ႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သတင္း စာေတြကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္လည္း သတင္းေတြက မတိမ္းမယိမ္းေတြခ်ည္းပဲ။

“ထူးတာဆိုလို႔ တေစာင္နဲ႔ တေစာင္မွာ ေဆာင္းပါး၊ Opinion၊ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ စတာေတြပဲ ၿပိဳင္ၾကရ တာ။ ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြမွာ ဖတ္ရင္းနဲ႔ သတိထားမိတာႏွစ္မ်ိဳးေတြ႔လာတယ္။ အစိုးရကို ေဆာ္တဲ့သ တင္းစာ။ အစိုးရကို မေဆာ္တဲ့သတင္းစာေပါ့။ အစိုးရကုိ ေဆာ္တဲ့ သတင္းစာေတြကေတာ့ ေနာက္ခံ အစုိးရ အေထာက္ အပံ့မရွိဘူးဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။ အစိုးရကို လံုး၀မေဆာ္ပဲ အစိုးရထုတ္ ေၾကးမံုနဲ႔ ျမန္မာ့အ လင္းသတင္းစာ နီးပါးထုတ္ေနတဲ့ သတင္းစာေတြလည္းရွိတယ္။ ဒီသတင္းစာေတြကလည္း အစိုးရဘက္ ကအာေဘာ္ေတြ၊ အစိုးရေကာင္းေၾကာင္းေရးတဲ့သူေတြရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈေတြနဲ႔ သိသာထင္ရွားစြာ လူထုထဲကို ထိုးေဖာက္လာတာေတြ႔ရ တယ္။ ျမန္မာ့အလင္းနဲ႔ ေၾကးမံုကိုယ္ပြားေတြပဲဆိုတာ သိသာေပမယ့္ လူထုက ေရြးခ်ယ္တတ္ပါတယ္။ လူထုက သိတယ္။ လိမ္လို႔မရပါဘူး။

ဦးယဥ္ေထြး (ပုဂၢလိကသတင္းစာ ျဖန္႔ခ်ိသူ-ၿမိတ္ၿမိဳ႕)

“ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြ ၿမိတ္ကို ေန႔ခ်င္းေရာက္တယ္။ ေလယာဥ္နဲ႔ဆိုေတာ့ အခ်ိန္အတိအက်ေတာ့ မရွိဘူး။ ေလယာဥ္ခ်ိန္ေပၚမူတည္ၿပီး ေစာေရာက္တဲ့သတင္းစာက ေစာေရာက္ၿပီး တခ်ိဳ႕လဲ မိုးခ်ဳပ္မွေရာက္ တယ္။ ေန႔ခ်င္းေတာ့ ေရာက္တယ္။ ဂ်ာနယ္ေရာ၊ ပုဂၢလိကသတင္းစာေရာ ႏွစ္ခုစလံုးေတာ့ အားေပးၾကပါ တယ္။ သတင္းစာက်ေတာ့ ေန႔စဥ္သတင္းေတြ ဖတ္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ သတင္းစာဖတ္တဲ့သူက ပိုမ်ားတယ္။ အရင္ကထက္စာရင္ ပြင့္လင္းလာလို႔လား မသိဘူး။ သတင္းစာဘက္ကို ပိုလိုက္လာတာ ရွိတယ္၊ ေစာင္ေရ ေထာင္နဲ႔ခ်ီမေရာင္းရပါဘူး၊ ရာဂဏန္းေလာက္ပဲ ေရာင္းရတာပါ။ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးတို႔လို လက္ေပြ႔ေရာင္းတဲ့ သူ ၿမိတ္မွာ မရွိဘူး၊ ကိုယ့္ဘာသာ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီး ေရာင္းၾကတာ။ ၿမိတ္မွာ ေဒးလီအလဲဗင္းဖတ္တာမ်ားတယ္၊ သူ႔ေနာက္မွာ ဒီမိုတူေဒး လုိက္တာေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ႏွစ္ေစာင္က သတင္းက မတိမ္းမယိမ္းပဲသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒးလီးအလဲဗင္းကေတာ့ ေရးတာ နည္းနည္း ပြင့္လင္းတာေပါ့။”

DVB